کارهای خودت
کارهای زیادی را بر عهده داری و گاهی در میان همه کارها، خودت هم یادت میرود که کدام کار را بر کدام اولویت دادهای و قرار بوده که خودت پیگیرش باشی.
یادت باشد که در میان همه طرحها و برنامههایت، چندتایی را با اهمیت نخست، خودت بر عهده بگیری و سیرشان را پیگیری کنی تا به نتیجه نهایی و مطلوبت برسد.
این چند کار، هماناند که بعدها، خودت هم باید به آنها افتخار کنی.
کیفیت
اگر به تاریخ پدیدآمدن آثار هنری نگاه کنی، متوجه میشوی که آثار فاخر و«بزرگ»- از نظر ابعاد- با هزینههایی سنگین به وجود آمدهاند. بهطور کلی، در بسیاری از هنرها، آثار ماندگار با هزینههای زیاد پدید میآیند... اما فراموش نکن عزیز من، که پول، خلاقیت نمیآورد. به خودت و گذشته پرکارت نگاه کن!
کِی شده که کارهای پشت سرت را با پول زیاد کرده باشی؟!... دعوا کردهای، پیگیر بودهای اما در نهایت، بخش مهمی از هزینه پروژهات را پرداخت نکردهاند... در نهایت هم تو، باز همان کار با کیفیت بالا کردهای.
میدانی چرا؟
گمانم یک دلیل مهمش این بوده که ما، پیش از کار برای احکامِ صادر شده برایمان، برای حفظ اعتبار خودمان هم که شده، کارِ بیکیفیت نمیکنیم... این را هم که«پول» نمیسازد، خودمان ایجادش میکنیم.
مکافات قالبها
قالبهای هنری ثابتاند؟
اگر دنبال هر فکرت بروی و بخواهی برایش قالبی طراحی کنی، باز هم به همین اسمهای مرسوم میرسی: همایش، سمینار، جشنواره، کنگره و...
اولاً یادت باشد کلی قالبهای تازه و مدرن داریم که هنوز کسی آنها را کشف نکرده است.
ثانیاً گاهی با تلفیق یکی- دو قالب هنریِ پیشین، میشود به قالب تازهای رسید که جاذبهای هم داشته باشد.
ثالثاً فراموش نکن که اگر در پشت هر طرحت، حرفی متناسب اصالتهای دیرین ایرانی و اعتقاد ناب اسلامی نداشته باشی، قالبها، فقط میتوانند قیافه برنامه را به حافظه مخاطبان بسپرند... اما هرگز کسی با به یاد آوردن شکل برنامه، چیزی را به یاد نخواهد آورد که زندگیاش را هم دگرگون کند.
به جای حرکت از طرح تا شکل، از«فکر(یا حرف یا پیام)» آغاز کن که فکر، همیشه یاریات خواهد کرد قالبش را پیدا کنی.
همهسالی
اسمها و مناسبتهای همهسالی، تکراریاند. پس برایشان برنامهریزی زودهنگام کن!
به این فکر کن که امسال، تو در مجموعهای که زیر نظرت فعالیت میکنند، میخواهی چه بگویی؟
آیا میخواهی همان حرفهای همهسالی را تکرار کنی؟(که شاید خوب باشد اما دستکم به شیوه تکراری نگو!)... یا میخواهی حرفی تازه را مطرح کنی که ذهن آدمها را درگیر کنی؟
آیا همین حرفی که داری، ذهن خودت را درگیر کرده است؟!
اگر خودت درگیر شدی، کمی مطمئن باش که دیگران نیز نیمنگاهی به حرفِ پشت کارت خواهند کرد.
پرهیز
تبلیغ کارت را فراموش نکن!
این که معتقدند اگر 100 تومان داری، 99 تومانش را صرف تبلیغ کن، یک نظریه است و ممکن است نتیجهاش در موقعیتهای گوناگون، متفاوت باشد.
به هر حال، تبلیغ اثرت را فراموش نکن!
در راه تبلیغ، از این که مدام«خودت» را مطرح کنی، پرهیز کن!... مدیر بالادستیات به هر حال گمان خواهد کرد که تو، پول، امکان و سببهای سازمانی را فدای اعتبار خودت میکنی.
میدانم که دوست داری دیگران نیز بدانند که تو هم سهمی در حرکتی داشتهای اما به زحمت، کجبرداشتی و دردسرهای بعدیاش نمیارزد... این از دنیایش!... آخرتش هم مهم است. به هر حال بدان که اگر کاری شایسته در دوره تو بهوجود آمده باشد- هر چند که ممکن است در آشکار، کسی نداند- سرانجام و دستکم در ذهن آدمهای دور و برت، فراموش نخواهد شد.
خبرسازی
خبر کارهایی را پخش کن که دستکم نیم آنها اجرا شده باشد.
نگاههایی به سوی توست که زیاد پیشرفت تو را نمیپسندند و از آن بالاتر، خوششان نمیآید که بدانند تو با مدیر بالادستی و همکاران همعرضت، رفیق شدهای.
طبیعی است که تلاش خواهند کرد از همان نیمه طرحت نیز سراغت بیایند و حرکتت را قطع کنند.
حتی اگر نظر مرا بخواهی، پیشنهاد میکنم تا کاری را به انجام نرساندهای، خبرش را منتشر نکن!... بگذار انرژیهای منفی معنوی و فیزیکی به سویت نیایند.
نَسَقکِشی
همیشه آدمهایی پیدا میشوند که وقتی به آنان پیغام میدهی کُلاهی را برایت بیاورند، به جای کلاه، سر را میآورند. اینجور آدمها را بشناس و حواست باشد که به آنان چه میگویی.
آدمهای«سر بیاور»تند و تیزند و برخی از آنان، اشتیاق اجرای امور سپرده شده را نیز دارند اما کو هدایت و راهنماییِ کسی در کنارشان؟
برای همین است که سفارش میکنم با همه وجودت از آدمهایی که تندتر از تو حرکت میکنند، پرهیز کن و اگر مجبوری از کمکشان استفاده کنی، سِمَتی را به آنان بسپر که در دلش نَسَقکِشی نداشته باشد وگرنه پوست آدمهای مخاطبشان را میکَنَند و تو را هم در نگاه دیگران، کممقدار میکنند.
طبیعی است که تو هم بیخبری و فقط ترکشهای این برخورد به سویت میآیند.
ادامه: انشاءالله روز شنبه
نظر شما