۰ نفر
۲۱ تیر ۱۳۸۸ - ۰۹:۳۷

امیر دژاکام

بررسی عملکرد دوره‌های مختلف مدیریت یا حتی فعالیت تئاتر هر کشور، علی‌الخصوص تئاتر کشور ما که یک سیاست واحد را برای راهبرد تئاتر پیگیری نمی‌کند کاری است پیچیده و تا حدودی ناممکن. بلاشک نمی‌توان مدیریت تئاتر ایران را بدون در نظر گرفتن مسائل پیرامونی‌اش ارزیابی کرد. دیگر اینکه اعلام قاطع ضعیف، متوسط یا خوب بودن هم کاملاً نسبی است. اما مشکلاتی در تئاتر ما وجود داشته و دارد و احتمالاً خواهد داشت که همگی آشفتگی‌ها و سردرگمی‌های تئاتر ماست. در پی سؤالاتی مطرح می‌شود که مخاطبش هم می‌تواند مدیر تئاتر باشد و هم مقام بالاتر از آن؛ هم اهل تئاتر است و هم مخاطب که شاید تنها با آمار مواجه می‌شود و از بطن ماجرا خبر ندارد. هر کس که به سؤالات جواب مورد نظر خود را بدهد قطعاً از برآیند پاسخ‌ها به نتیجه لازم خواهد رسید. علی‌رغم اینکه این سؤالات همگی مشکلات تمام سال‌های اخیر تئاتر ایران بوده و تا حل نشود بحران یقه تئاتر را رها نخواهد کرد.

اجرای عمومی نمایش‌ها
آیا شورای ساخت با حضور کارگردان برگزار می‌شود؟
آیا زمان اجرا با قول شفاهی‌ای که به کارگردان داده می‌شود مطابقت دارد؟
آیا زمان تمرین متناسب با زمان‌های هماهنگ شده با گروه است؟
آیا مکان تمرین با زیبایی‌شناسی اثر کارگردان متناسب است؟
آیا پرداخت قسط‌ها برابر قرارداد انجام می‌شود؟
آیا سقف قرارداد متناسب با نیازهای اقتصادی گروه است؟
آیا مراحل خرید وسایل دکور و لباس به راحتی انجام می‌شود؟
بعد از اجرا، دکور و لباس چه عاقبتی دارند؟
آیا مرکز برای نگهداری دکور و لباس همکاری می‌کند؟

جشنواره‌ها
براساس تنوع جشنواره‌ها سؤال‌ها متفاوت است. این سؤال‌ها درباره جشنواره‌های حرفه‌ای‌تر مثل جشنواره تئاتر فجر، جشنواره آیین‌‌های سنتی و جشنواره بین‌المللی تئاتر عروسکی است.
آیا شکل‌برگزاری جشنواره‌ها صحیح است؟
به نظر شما لازم است «300» گروه نمایشی تمرین کنند و تعداد اندکی وارد جشنواره شوند؟ به چه دلیلی فقط باید «30» گروه تمرین و اجرا کنند؟
آیا لازم است فراخوان داده شود؟
به چه دلیل آثار حاضر در جشنواره باید بازبینی شوند، وقتی متن برای کارگردان شناخته شده تصویب شده است؟
فاصله اجرای جشنواره یا اجرای عمومی چقدر است؟
اساساً کاری که در جشنواره اجرا می‌شود موفق به اجرای عمومی خواهد شد؟
چه حقی باعث می‌شود هیأت انتخاب بتواند کارهایی را مردود اعلام کند؟ آیا این حق فلسفی است؟ اجتماعی است؟ زیبایی‌شناسی است؟ اقتصادی است؟ مدیریتی است یا سیاسی؟
آنچه در بازبینی‌های جشنواره‌ها دیده می‌شود، برآیند عمومی یک سال تئاتر در ایران است که امکان تحقق پیدا کرده‌اند. به آنها چه داده‌اید و برای آنها چه کرده‌اید که اکنون تعدادی از آنها را می‌پذیرید و تعدادی از آنها را نمی‌پذیرید؟

حضور بین‌المللی تئاتر
آثار ایرانی اجرا شده در خارج از کشور چه تعداد مخاطب جذب کرده است؟
آثار ایرانی اجرا شده در خارج از کشور چند اجرای عمومی داشته است؟
آثار ایرانی اجرا شده در خارج از کشور چه تعداد بلیت فروخته‌اند؟
نقدهای دریافت شده از سوی منتقدان معتبر درباره این آثار چه تعداد است؟
جایزه‌های مطرح بین‌المللی که دریافت کرده‌اند، کدام است؟
آیا موضوعات آنها بین‌ انسان‌های معاصر مشترک بوده است؟
آیا در موضوعات جدید از فرهنگ خود برای آنها سوغات برده‌ایم؟
آیا این موضوعات از هر دو نوع فوق برای آنها قابل فهم بوده است؟
آیا برای دستیابی به زبانی قابل فهم در تئاتر برای همه انسان‌ها کوشیده‌ایم؟
آثار اجرا شده از منظر اقتصادی چقدر مدیون دولت بوده‌اند؟ چقدر به صورت شخصی تأمین شده؟ چقدر از سوی اسپانسر خصوصی حمایت شده‌اند؟
کدام کارها خرج خود را درآورده‌اند؟

 

کد خبر 12459

برچسب‌ها

خدمات گردشگری

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
2 + 5 =