شعری به مناسبت باخت به کره جنوبی و حذف از جام ملت‌های آسیا

ما دوتن، اهل فوتبال نبودیم، اهل شعر بودیم. مهمان محترممان که رفت، نشستیم توی خانه، و اتفاقاً تلویزیون را روشن کردیم و اتفاقاً به شبکه سه رسیدیم و اتفاقا داشت فوتبال پخش می شد؛ بازی ایران و کره جنوبی. گفتیم نگاه کنیم. اتفاقاً بازی بدی بود و اتفاقاً ایران باخت و اتفاقاْ چیزی از ارزش های تیم ما کم نشد، و اتفاقاْ آگهی بازرگانی از تلویزیون پخش شد!

و محمود طلوعی (شاعری که روبروی من نشسته بود)، این شعر را نوشت؛

شعری برایِ یک نثرِ بیروح

هدر دادیم

هیجانِ محترمِ تماشاگر را

برقِ گرانِ یارانه سر و خیره سر را

تخمه ها را دقایق را ناسیونالیسم را

تکلهایِ آن سید جلال عجیب را

کیلومترهایِ دویده در غربتی عربی را

عرقِ جبین ، پا ، استوک ها

و عرقِ نشت کرده از پیراهنِ تیم ملی در قطر را

فسفرهایِ مغزیِ آن خطِ دفاعِ شریف را

اسطوره کتفِ آن پسرِ شجاع

و کلماتِ خدا را در دهانِ نکونام

پیش از ضرباتِ ایستگاهی هدر دادیم

در پایانِ این اتلاف و با تمامیِ ارزشهایی که گزارشگرمان دارد

حذف می شویم و آگهی هایِ بازرگانیِ بعدِ بازی

تاثیرِ عکس می گذارند.

40