دربندی درباره اولین دیدار خود با مرحوم گلپایگانی نوشته است : " در روز بیست و هشتم دی ماه سال 1362 در حالی که برف سنگینی از آسمان می بارید و از پشت شیشه به حیاط سفید پوش شده محل شورای نگهبان خیره شده بودم، ناگهان مشاهده کردم سید جلیل القدری با طمانینه ، در حال طی مسیر از ورودی شورا به سوی دفتر است و عجیب، جای پای او در برف بود که خیلی مرتب و منظم به چشم می آمد و من در همان نگاه اول ، دچارش شدم .
او وارد اطاق شد و اولین جلسه هیات مرکزی نظارت شورای نگهبان برانتخابات نمایندگان دومین دوره مجلس شورای اسلامی تشکیل شد ، از اعضای هیات ، آقایان امامی کاشانی ، فیض گیلانی ، علی لاریجانی ، علی اکبر اشعری و ... را می شناختم ، ولی این سید را که هر از چندی نگاهمان با یکدیگر تلاقی می کرد و صورت مهربانش به لبخندی وا می شد ، برایم آشنا نبود ، اما حال وهوایش ، دلم را ربوده بود... وقتی متوجه شدم او فرزند آقا جمال است ، به وجد آمدم و پس از اتمام جلسه ، به سوی او رفتم و با اظهار ارادت ، باب گفتگو را باز کردم . اولین نکته ای که درهمان ابتدای امر ، مرا تحت تاثیر قرار داد ، برخورد ایشان بود که انگار مدت ها ست مرا می شناسد، و این آغاز دوستی من - جوان 22 ساله - با ایشان بود."
وی در ادامه چند ویژگی برجسته از شخصیت وی را عنوان کرده است. در این باره می خوانید :
*با توجه به اینکه بعضی از افراد، آنقدر به فکر عبادت و خودسازی هستندکه خانواده خود را فراموش کرده و در نتیجه، فرزندان خوبی به جامعه تحویل نمی دهند، او از فرزندانش غافل نشد و آنها را با تربیت اسلامی بار آورد.
* گاهی با بعضی از این عزیزان مواجه شده ایم که وقتی مردم برای سوال شرعی، استخاره و یا بیان مشکلات خانوادگی به آنها مراجعه کرده ویا تلفن می زنند، به گونه ای برخورد می کنند که گوئی مزاحمشان شده اند و راه را برای ادامه این گونه ارتباطات می بندند، ولی او با روی خوش تحویل می گرفت ، دلسوزی می کرد و طوری پاسخ می داد که طرف دردلش می گفت ، ازاین پس هر سوالی داشتم، به او مراجعه خواهم کرد.
*بعضی از این دوستان ، هنگام مواجهه با خانم ها ، بگونه ای برخورد می کنند که گوئی با یک شی نجس برخورد کرده اند. بر این اساس دوری می کنند ، اخم می کنند و به تندی پاسخ می دهند و در نتیجه ، موجب تحقیر ایشان می شوند. اما او به خانم ها سلام می کرد، احوال پرسی می نمود، روی خوش نشان می داد و فرصت می داد که حرف دلشان را بزنند و از راهنمائی آنان دریغ نمی کرد. هنگام خروج از مسجد و عبور از جلوی ورودی خانم ها ، چند دقیقه معطل می شد تا به همه آن هائی که درحال خروج بودند، احترام کند.
متن کامل مطلب وی را اینجا بخوانید.
نظر شما