۳۰ ویژگی جامعه‌ای که در آن رقابت کم‌یاب است

۱- افراد اول دیگران را تمجید می کنند، بعد شاید تحلیل کنند؛
۲- صنعت تملق ناخواسته تسرّی پیدا می کند؛
۳- مناسبات فردی بر سیستم سازی اولویت پیدا می کند؛
۴- افراد واژه هایی را استفاده می کنند که صاحبان سِمَت خوششان بیاید؛
۵- حفظ سِمَت بر کیفیت عملکرد مدیران اولویت پیدا می کند؛

۶- در ناخودآگاهِ افراد، راستگو نبودن حالت عادی پیدا می کند؛
۷- کسانی که توانایی، تخصص و شخصیت دارند به حاشیه رانده می شوند؛
۸- دستیابی به سِمَت بسیار سهل می شود ؛
۹- رؤیا پردازی و تخیلات جای تحلیل های مبتنی بر Fact را می گیرند؛
۱۰- افراد می آموزند ۱۰ درصد حقیقت را بگویند، ۹۰ درصد تزیین کنند؛

۱۱- حیله گری برای رسیدن به پول و سِمَت بسیار فعال می¬شود؛
۱۲- افراد می آموزند با واژه ها، حداقل برای مدتی می توانند دیگران را فریب دهند؛
۱۳- دسترسی به رانت بسیار راحت می شود؛
۱۴- فی‌البداهه بودن (Arbitrariness) قاعده می شود؛
۱۵- پیش بینی رفتار و افکار واقعی افراد، ناممکن می شود؛

۱۶- افراد در طول یک روز بنا به ضرورت و نوع مخاطبین، چند بار جهان بینی عوض میکنند؛
۱۷- وفای به عهد، معنای خود را از دست میدهد؛
۱۸- افراد، شخصیت واقعی خود را در لایه های تودرتو پنهان می کنند؛
۱۹- افراد در توجیهِ طرح هایی که کارآمدی ندارند، حرفه ای می شوند؛
۲۰- برنامه ریزی با موانع جدی روبرو می شود؛

۲۱- به سختی می شود روی قول، سخن و دیدگاه افراد حساب کرد؛
۲۲- عمده نوآوری ها در حفظ سِمَت خود را نشان می دهند؛
۲۳- مسئولیت و اعتبار اظهار نظر کردن به شدت کاهش پیدا می کند؛
۲۴- موضوع کارآمدی صرفاً در سخنرانی ها و همایش ها بحث می شود؛
۲۵- اهمیت ثانیه، دقیقه و زمان به حداقل خود می رسند؛

۲۶- کار جّدی و درازمدت، بسیار سخت می شود؛
۲۷- افراد خورجینی از شخصیت های مختلف در اختیار دارند که به تناسب شرایط، از شخصیت مناسب استفاده می کنند؛
۲۸- ارتقاء افراد عمدتاً با سنجش میزان ارادت آنها، تعیین می شود؛
۲۹- کشورهای دیگر و بنگاه های خارجی به سختی بتوانند با این جامعه به توافقِ پایدار برسند؛
۳۰- جامعه و کشور به تدریج، اثرگذاری و مزیت نسبی خود را در سطح بین المللی از دست می دهند.

* عضو هیئت علمی و استاد تمام گروه علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی

* منتشر شده در کانال تلگرامی نویسنده