می گویند اگر وزیر حکم ریاست علی مرادی را زده بود، سهراب مرادی مصدوم نمی شد!اما یادشان نیست روزی که بهداد سلیمی آسیب دید، رئیس فدراسیون، درست بالای سر بهداد در اتاقش نشسته بود.
می گویند اگر وزیر حکم ریاست علی مرادی را نزند، تیم های وزنه برداری نوجوانان و جوانان به مسابقات قهرمانی آسیا اعزام نمی شوند! اما یادشان نیست که همین پنج ماه پیش، تیم ملی نوجوانان را قربانی مسابقات جام فجر کردند تا آینده های وزنه برداری ایران به مسابقات مهم قهرمانی جهان اعزام نشوند.
می گویند قهرمان جهان و المپیک در بلاتکیفی تمرین می کند و نمی داند به مسابقات نوجوانان آسیا اعزام می شود! اما یادشان نیست سال گذشته همین قهرمان وقتی آرزو داشت در صحنه مهمتری چون رقابت‌های جهانی وزنه بزند، مجبور شد قهرمانی در خاک آمریکا را برای همیشه چال کند در ذهنش.
این همه فشار برای چیست؟ این همه نگرانی برای چیست؟ مگر ارکان فدراسیون همان هایی نیستند که قبلا بودند؟ مگر رئیس منتخب مجمع, همان رئیس سابق نیست؟ پس چه دلیلی برای بلاتکلیف بودن امور اداری و اجرایی فدراسیون وجود دارد؟ واقعا همه این فشارها برای این است که که وزیر چند ساعت یا چند روز زودتر پای حکم ریاست را امضا کند؟!
فدراسیون وزنه برداری طی هشتاد روز گذشته با سرپرستی اداره شده و کاری هم زمین نمانده. اردوی‌های نوجوانان، اردوی بزرگسالان، اردوی دختران و... البته تائید نمی‌کنیم این را که فدراسیون ها با سرپرست اداره شوند، اما کتمان هم نمی شود کرد که مثلا والیبال، بهترین افتخاراش را زمانی کسب کرد که فدراسیونش سرپرست داشت. یا همین کشتی که دیوار به دیوار وزنه برداری است، در همین چند ماه اخیر، با سرپرست، علاوه بر اینکه به عناوین مهمی چون قهرمانی آسیا را به دست آورد، کلی اردو و مسابقه داخلی هم برگزار کرد.
وزیر ورزش همه اینها را خوب می داند. چه آن کدهای غلطی که می دهند و چه این فشارها را. حکم هم دیر یا زود امضا خواهد شد. اما مهم، فردای روزیست که حکم می آید. آیا برنامه ای برای خروج وزنه برداری از وضعیت موجود وجود دارد؟ آنچه ذهن وزیر را نگران می کند، پاسخ همین سئوال است.
251 251
نظر شما