علیاکبر صالحی به عنوان جانشین غلامرضا آقازاده رییس سازمان انرژی اتمی انتخاب شد. از او به عنوان یکی از چهرههای اصلاحطلب و حامی میرحسین موسوی یاد میشود.
احمدینژاد که در دور دوم ریاستجمهوری خود ، قول ایجاد تغییر و تحولات زیادی را در کشور داده بود،علیکبر صالحی را پنجشنبه گذشته به عنوان رییس سازمان انرژی اتمی برگزید.آقازاده رییس سابق سازمان انرژی هستهای در حدود دوازده سال بود که در جمهوری اسلامی ایران خدمت میکرد.
او را به دلایلی از نزدیکان میرحسین،کاندید شکستخورده انتخابات ریاستجمهوری و رفسنجانی می دانند.آقازاده در حدود بیستروز است که استعفای خود را تقدیم احمدینژاد کرده است که در نهایت رییس جمهور ایران،استعفای وی را میپذیرد.
هنوز دلیل استعفای آقازاده مشخص نیست،اما شاید بتوان یکی از دلایل این امر را فشار غرب بر سر پرونده هستهای ایران دانست.
آقازاده شصت سال دارد و دوازده سال پیش از سوی خاتمی برای این پست مهم و استراتژیک انتخاب گردید.
در زمان خدمت او در این پست،ایران موفق به ساخت سایت غنیسازی اصفهان و همچنین نیروگاه بوشهر گردید.
علی اکبر صالحی در دوران دولت خاتمی اصلاحطلب(1998-2005) سفیر ایران در آژانس بین المللی انرژی اتمی بود.او فیزیک دان اتمی تحصیلکرده انستیتوی تکنولوژی ماساچوست در آمریکا است. او قبل از ریاست دانشگاه شریف تز دکترای خود را در سال 1997 در ماساچوست در خصوص فناوری هستهای گذراند.او در سال 1999 از سوی محمد خاتمی مأمور معرفی ایران در آژانس بینالمللی انرژی در وین اتمی گردید.
از او به عنوان چهرهای توانمند با شناخت گسترده در حوزه هستهای و همچنین مدیریت بالا یاد میشود.
دردوران ماموریتش در آژانس بین المللی به دلیل مواضع میانه روانه اش مورد توجه غربی ها بوده است و همچنین او بود که پروتکل پیوستن ایران به معاهده ان تی پی را امضاء کرد.
دیپلماسی جنگجویانه
صالحی در حالی این پست را تحویل میگیرد که هماکنون فشارهای زیادی بر ایران از سوی جامعه جهانی در حال اعمال است و او باید خود را برای تغییر فضای کنونی که بیشتر حالتی جنگجویانه دارد،آماده کند. از همه مهمتر آنکه در این میان کشورهای غربی خواهان توقف غنیسازی اورانیوم از سوی ایران هستند.
در مدت زمانی که پاریس،برلین در پاییز 2003 درصدد یافتن راهکاری برای حل بحران هستهای ایران بودند،صالحی بر این اعتقاد بود که پذیرش و انعطاف بیش از حد در مقابل خواستههای غربی کار عاقلانهای نیست،چرا که سبب افزایش مطالبات و خواستههای غرب میگردد.
اما سه ماه بعد در هجدم دسامبر 2003 او بود که پروتکل الحاقی انپیتی را به امضاءرساند که به مأموران آژانس بینالمللی انرژی اتمی اجازه بازرسی سرزده، دقیق و بدون محدودیت از سایتهای هستهای ایران را داد، تا بدین ترتیب غرب بتواند به اهداف ایران در فعالیتهای هستهای پی برد.
پروتکل الحاقی هیچگاه از سوی مجلس شورای اسلامی به تصویب نرسید،اما در سال 2006 توسط احمدینژاد تأیید گردید.
صالحی راه پرخطری را پیش رو دارد.او باید فضای حاکم بر پرونده هستهای ایران و گفتگو با غرب را تغییر دهد.چرا که در آیندهای نزدیک این روند وارد فاز عملی میگردد.
مورن پیکارد،روزنامه فیگارو،چاپ پاریس
ترجمه:زهرا خدایی/17 جولای 2009
نظر شما