اروپا باید استقلال از آمریکا را تمرین کند

اینکه دولت فرانسه پس از چندین دور مذاکره با ایران و نزدیک شدن به توافق نهائی، وزیر خزانه داری خود را برای کسب اجازه برای اجرای تعهدات اروپا به واشنگتن می فرستد، یک اشتباه راهبردی است. جالب اینکه ترامپ نه تنها با پیشنهادات مکرون موافقت نکرد بلکه در اقدامی غیرقانونی، تحریم های جدیدی علیه سازمان فضایی ، پژوهشگاه هوافضا و مرکز تحقیقات فضایی ایران وضع کرد. اشتباه دیگر اتحادیه اروپا این است که به جای عذرخواهی از عدم انجام تعهدات برجامی خود، از تصمیم منطقی ایران برای برداشتن گام سوم، ابراز نگرانی می کند.  

ظاهرا اروپایی‌ها هنوز به این باور نرسیده اند که اگر بخواهند برای اجرای تعهدات خود از آمریکا اجازه بگیرند، مسیر غلطی را انتخاب کرده اند. آمریکا به عنوان دشمن شماره یک مردم ایران، به دنبال فشار حداکثری علیه جمهوری اسلامی است و هر سیاستمدار عاقلی می داند که آمریکا اجازه فروش نفت ایران و بازگشت پول آن را نخواهد داد. در هیچ یک از بندهای برجام نیز نیامده که کشورهای اروپائی برای اجرای تعهدات خود باید از آمریکا کسب اجازه کنند.

پیام قاطع جمهوری اسلامی ایران که با برداشتن گام سوم در کاهش تعهدات برجامی بیش از گذشته روشن شد، این است که مردم ایران نمی توانند هم تحریم‌های ظالمانه و غیرقانونی را تحمل کنند و هم محدودیت‌های هسته‌ای را بپذیرد. در این گام، ایران تمام تعهداتی که در زمینه تحقیق و توسعه در برجام مد نظر بوده  را کنار نهاده و به دنبال گسترش حوزه تحقیق و توسعه در زمینه ساخت انواع سانتریفیوژهای جدید و ملزومات غنی‌سازی است.

اگر کشورهای اروپائی اعتقاد دارند که حفظ برجام در جهت منافع اروپاست، چاره ای ندارند جز اینکه مستقل عمل کرده و با اتخاذ تصمیم‌های درست، زیربار تصمیم‌های نامعقول دولت ترامپ نروند. برجام غیر از اینکه یک تعهد بین المللی میان ایران وکشورهای ۵+۱ است، راهکاری برای مقابله با یکجانبه گرایی آمریکا و تقویت چند جانبه گرایی در جهان است که نتیجه آن در درازمدت به نفع اروپا خواهد بود.

امروز جمهوری اسلامی ایران بلحاظ نظامی قدرت اول منطقه و دارای دوستان متعدد منطقه ای و بین المللی است. این کشور با اتکا به ظرفیت های درونی و مقاومت مردم بزرگ خود قطعا قادر خواهد بود چالش های اقتصادی را پشت سر بگذارد. مسئولین نظام نیز برای دفاع از حقوق ملت ایران یکدل و مصمم هستند و مطالبه برحقِ ملت ایران لغو تحریم های ظالمانه است.

اروپا چاره ای ندارد جز اینکه استقلال از آمریکا را تمرین کرده و مستقلا به اجرائی کردن تعهدات خود بیاندیشد. هنوز باب دیپلماسی باز است و اگر اروپا از مهلت ۶۰ روزه بعدی استفاده نکند باید خود را برای پیامدهای تصمیمات بعدی ایران، آماده نماید. اروپایی ها پیام  ایران را جدی بگیرند.