«حب الحسین، یجمعنا»؛ یعنی محبت امام حسین(ع) همه ما را جمع میکند و به وحدت میرساند. به راستی امام حسین(ع) میتواند اختلافات و تفرقهها را کنار بزند و محبت و وحدت را در دلها و قلوب شیعیان و علاقه‌مندان و عزاداران خود ایجاد و تقویت کند. این درس بزرگی است که ما باید در تمام طول سال از اربعین داشته باشیم.
مروز این راهپیمایی جنبه‌های مختلف دارد. یک بعدی دینی و مذهبی دارد که مردم به عشق امام حسین (ع) حاضرند این مسافت طولانی را طی کنند و اظهار عشق و علاقه کنند. در قرآن کریم هم آمده است: «وَمَنْ یعَظِّمَ شعائرِ اللّه فإَنهَّا منِ تقَوی القلوب ». اگر کسی شعائر الهی را پاس بدارد نشانه تقوای اوست. ازسوی دیگر جنبه عقلایی مسئله است بلکه این حرکت یک تلاش مذهبی برای اظهار علاقه و عشق به امام حسین (ع) است و ازاین جهت منعی ندارد امروز جنبه‌های سیاسی و اجتماعی این راهپیمایی مهم شمرده می‌شود و یک نوع ابراز و اظهار قدرت شیعیان است. این راهپیمایی، الگوی یک وحدت اسلامی و انسانی بزرگ است.
ایجاد وحدت باید از قلب ها آغاز شود و وحدت صرفا شعاری و زبانی فایده ای ندارد. قلب وقتی آمادگی داشته باشد می شود پیوند قلبی ، معنوی ، روحی و اخلاقی را محقق کرد. در اربعین قلب ها آمادگی برای وحدت و انسجام وجود دارد و می بینیم که دو کشوری که زمانی درحالت جنگ با یکدیگر بودند در حال حاضر به عنوان مهمان و میزبان در ایام اربعین چقدر با یکدیگر روابط معنوی برقرار می کنند و شاهد هستیم که چگونه عراقی ها از زائرین امام حسین پذیرایی می کنند که همه اینها به برکت امام حسین و عشق نسبت به ایشان است. وی می گوید: اجتماع اربعین به کل دنیا نشان می دهد که اگر مسلمان ها با یکدیگر و در کنار یکدیگر قرار بگیرند می توانند قدرت بسیار عظیمی را ایجاد کنند که امیدواریم گروه های مختلف همه سلایق شخصی و حزبی و گروهی خود را کنار بگذارند و همه زیر پرچم امام حسین به وحدت، قدرت و شوکت برسند.
نظر شما