امروز این معرفی با خون و شهادت امام حسین(ع) در جهان در حال انجام شدن است. جوشش خون سیدالشهدا (ع) و دستاورد آن و زیارت اربعین امام حسین (ع) و تاکیدی که امامان معصوم علیهم السلام در حضور و زیارت اربعین داشته اند، همه در جهت نخست، جهانگیر شدن حماسه حسینی و سپس ظهور حضرت حجت(ع) است. عاشورا و تمام زیبایی ها و روشنگری های ان در اربعین تجلی پیدا کرده است.
اکنون امام حسین (ع) و عاشورا و اربعین حسینی، سه شناسه شناخته شده برای اکثریت انسان ها در جهان از هر دین وایین و مذهبی گردیده است. بطوریکه نه تنها محققان و پژوهشگران، بلکه اغلب مردم جهان که با رخدادهای این چند ساله اخیر به ویژه انقلاب اسلامی ایران و سپس پیاده روی عظیم چندین میلیونی مردمی از سرتاسر جهان، به سوی کربلا آشنا شده و آگاه شده اند.
دیگر این سه شناسه ، یعنی امام حسین و عاشورا و اربعین، مفاهیم و نام هایی است که همه بدان اشنایی داشته و مرزهای اعتقادی و مذهبی و جز اینها را درنوردیده است. به بیانی دیگر ، امام حسین(ع) اکنون با قیام خویش، تاریخ را به سود خود تصاحب کرده و این همان نکته و انگیزه مهمی بوده است که معصومین(ع) و سپس بزرگان از علماء و رموز شیعه، در طول تاریخ سعی در زنده نگاه داشتن عزای حسینی و زیارت قبر و پیاده روی به مزار مبارکش در اربعین را تاکید داشته ودارند. تا انجا که امام صادق(ع) یکی از علامات مؤمن بودن شخص را زیارت اربعین حضرت و حضور در کربلا بشمار آورده است.
در این پیاده روی، شیعه، سنی، مسیحی، ایزدی ، زیدی وبهره های داوودی شش امامی که از خاندان شیعه بشمار می آیند ، ونیز علاوه بر آن ، پیروان دیگر ادیان و مذاهب الهی، افرادی که به مکتب امام حسین(ع) و اسلام اعتقاد دارند یا حتی کسانی که به این مکتب اعتقادی ندارند، اما ندای آزادگی و شور وحماسه حسینی، همه در سایه عَلَم و پرچم سرخ حسینی گرد آمده اند. «محبت»، «همدلی»، «ازخودگذشتگی»، «بخشش های جانی و مالی» و...در جریان اربعین به صورت خودجوش خود را نشان می دهد و این، همان شرایط و زمینه هایی است که هنگام ظهور حضرت (عج ) بوقوع می پیوندد.
بدین معنا که حضور خاضعانه و خالصانه، ازخودگذشتگی ها و بخشش ها دقیقا در زمان ظهور حضرت حجة (عج) نیز محقق می گردد. زمانی که حضرت(عج) ظهور می کنند ، پیروان گوناگون از ادیان و مذاهب الهی ، نسبت به ایشان اظهار تمایل و دوستی و محبت نشان می دهند. در روایات اشاره اشاره گردیده است که با حضور حضرت عیسی(ع) و معرفی خود به مسیحیان جهان ، بسیاری از مسیحیان زودتر از برخی مسلمانان به حضرت(عج) ایمان می اورند و یکی از فلسفه های عروج حضرت عیسی(ع) به اسمان که خود در این راستا ، سخن بسیاری دارد، می تواند همین باشد. چنانکه در جریان پیاده روی اربعین به سوی کربلا، مسیحیان از شاخه ها و طوائف گسترده آنان همچون کاتولیک ها و پروتستان ها و ارتودوکس ها و باپتیست ها و جز اینها هم حضور می یابند.
ندای ( هَلْ مِن ناصرٍ ینصرنی و...) امام حسین( ع) در روز عاشورا و در صحرای کربلا، تنها از آن هنگام و آن مکان نبوده است. ندای حضرت، همچون ندای حضرت ابراهیم خلیل( ع) در صحرای مکًه ، به صورت ملکوتی و باطنی از سوی پرودگار به تمام انسان های آزاده و حقیقت جو از هر دین و آیین ومذهبی گسیل شد و این ندا و فراخوان حضرت که نباید تعبیر به نیاز گردد، بلکه وجود مبارک حضرت اباعبد الله الحسین(ع) تا واپسین لحظات حیات خویش، به دنبال هدایت و بهره دادن به انسان های گمراه بوده است که این ندا، به تعبیر بنده، فرا زمانی و فرا مکانی بوده و هنوز پژواک ندای "هل من ناصر ینصرنی" حضرت ، به گوش می رسد!
ملیون ها مسلمان از شیعه و سُنی و دیگر پیروان مذاهب و ادیان الهی که عاشقانه گام در این مسیر نهاده ودر آینده نیز بصورت گسترده تر می نهند! همان افرادی هستند که ندای ملکوتی حضرت از سوی پروردگار به آنان رسیده و پژواک غریبانه ندای امام حسین را که در گوش خویش طنین انداز حس می کنند، لبیک گفته و به سوی سرزمین عشق و حماسه و از خود گذشتگی و فداکاری روی می آورند!
در جریان و رخداد ظهور حضرت مهدی (عج )نیز چنین است. بسیاری از روی آورندگان به سوی حضرت، عشق و احساس و نیاز درونی است که آنان را به سوی آن حضرت رهسپار می کند و این احساس و عشق است که به تدریج آنان را با آموزه های اسلام و مکتب اهل بیت آشنا می سازد.
شیعه و در حقیقت اسلامی که از سوی معصومین(ع) در طول تاریخ و از پس رحلت رسول خدا(ص) ، به مردم عرضه گردیده است. با دو سبد پر بار عاشورا و مهدویت زنده مانده است و حرکت می کند. امروز اربعین ، همان ندای ملکوتی عاشورایی و مقدمه ای برای یک حرکت خودجوش جهانی است. این حماسه عظیم مردمی که در طول تاریخ وپس از شهادت حضرت در سال ٦١ هجری ، حرکت دو کاروان ، یکی جابر بن عبد الله انصاری و عطًیه عوفی و به نقلی با برخی از خاندان بنی هاشم از مدینه از سویی و از سوی دیگر کاروان ال الله به همراه سر مبارک حضرت از شام ، هم زمان در اربعین نخست گام به کربلا نهادند که در این خود نشان وسرًی الهی نهفته است و جابر، بدون تردید از سوی پیامبر به چنین ماموریتی ، فرمان داشته است که تا کنون همچنان با هر سختی ها و مشقًتها و دست بریدن ها، در دوران متوکًل ها و صدًام های زمان بوده است، ادامه یافته و اکنون این حرکت قلبی ملیون ها انسان خودباخته وعاشق امام حسین( ع) ، همه و همه زمینه ساز برای ظهور حضرت خواهد بود.
همچنانکه درباره شرایط آستانه ظهور در روایات داریم که دل ها باید به سوی امام زمان(عج) کشیده شود و امام مهدی(ع) به جهانیان معرفی شوند. امروز این معرفی با نام و حماسه و شهادت امام حسین(ع) و اربعین در حال انجام است. امروز متوجه می شویم که تاکید معصومین( ع) بر زنده نگاه داشتن حماسه عاشورا و اربعین ، به چه منظور بوده است.
امروز به معنا و مفهوم فرمایش رسول خدا (ص) می رسیم که فرمودند: «انَّ لِقتل الحسین( ع) حرارةٌ فی قلوب المؤمنین ، لا تَبرد ا بدا »
وظیفه مهم دیگری که ما مسلمانان و به ویژه شیعیان در این راستا به عهده داریم بهره گیری و بهره گستری از معارف اهل بیت علیهم السلام است. سردمداران فرهنگی حوزه های علمیه نجف اشرف و قم مقدس، باید کمال بهره دادن
به این دریای خروشان مردمی، بلکه اقیانوس موًاج مردمان عاشق که گام در این مسیر مبارک را نهاده اند، برده و زمینه های شناخت مکتب اصیل اسلام و اهل بیت(ع) را برای همگان افزایش دهند.
باید در جریان این سیل خروشان مردمی اربعین، نسبت شناخت خود و دیگران را به حضرت ابا عبدالله (ع) و امام زمان ع و معصومین( ع) افزایش دهیم. در اغلب روایات، هنگام زیارت امام معصوم، شناخت واقعی و به بیانی ( عارفا بحقًه ) تعبیر گردیده است. پس باید کوشید که از این گردهمایی عظیم و گسترده جهانی که بدون تردید بی نظیرترین جمع انسانی خودجوش در جهان حاضر است، کمال استفاده را رسانیده و در کنار دغدغه ها و نیازهای جسمی زائران به نیازهای روحانی و اعتقادی و فرهنگی آنان رسید.
* عضو فرهنگستان علوم پزشکی ایران و محقق عتبات و زندگی اهل بیت(ع)
نظر شما