بروند و ببیند چگونه با پای پیاده مرد و زن، خردسال و پیر، ازکشور های گوناگون عاشقانه در این مراسم شرکت می کنند. حضور گسترده مردم عاشق در این مراسم نشان از این وفاداری است و ابلاغ به جهان که ای مردم دنیا اگر روزی و روزگاری حسین بی یار و یاور شهید شد و خاندانش را به اسارت بردند اینک جمعیت میلیونی مردم به زیارت او می آیند.
خوب این زیارت دسته جمعی میلیونی هزینه دارد و باید دید این هزینه از کجا و چه کسانی و چگونه تأمین، و هزینه می شود. بعضی ها ممکن است بگویند ای آقا در دستگاه امام حسین این حرف ها درست نیست. برای امام هر چه خرج کنی و از هرجا باشد جا دارد. البته حرف بدی نیست ولی باید پرسید اگر از خود امام سؤال کنی که این برگزاری این مراسم با وام گرفتن از اجنبی و با کالای خارجی وارداتی و تقویت فرهنگ بیگانه دارد سامان می یابد و بهره برداری واقعی را کسانی می کنند که اگر شما آنها را بشناسید از خیر هر چه زیارت است می گذرید، آنوقت چه می گوئید؟
به هرحال تدارک و پذیرایی این جمعیت میلیونی پول می خواهد، سلامت و بهداشت می خواهد، آموزش می خواهد و خیلی چیزهای دیگر. البته و صد البته میزبانان و به ویژه کشور عراق به این امر واقفند و بهره برداری های اعتقادی، و نه سیاسی خاص از آن را خواهند داشت.
ایران یکی از این مشارکت کنندگان بزرگ در این میهمانی است و چون خود را از علاقمندان به امام می داند باید ببیند که چقدرسرمایه گذاران ایرانی در تدارک بهینه این مراسم مشارکت دارند. آنها نه به خاطر سود شخصی بلکه برای بالابردن توان اقتصادی جمهوری اسلامی چه مشارکتی دارند تا در راستای اهداف واقعی امام هزینه و تا کشور محب امام حسین آباد شود و از وابستگی نجات یابد و اقتصادش نه از راه نامشروع که از راه درست سامان یابد. آیا برنامه ریزان و دولتمردان و به همراه بخش خصوصی و علاقمندان در کنار اهداف پاک اعتقادی و دینی خود به چنین چیزی هم فکر کرده اند و یا فکر می کنند و یا بر عکس احتمال می دهند در زیارت بحث بر روی این مطالب اضافی است و امام حسین از این کار ناخشنود می شود؟
در مراسم حج هم همین است؛ در مراسم زیارت مشهد هم همین طور! شما حتما دیده و شنیده اید که چین بزرگترین برنده مراسم حج سالانه مسلمانان است و چه کشور دوستدار مسلمانان!
پس مخلصان اقتصادی کجایند؟ از دولت و ملت، آنهایی که دلشان نه برای خود که برای عظمت ایران می تپد و دوست دارند ایران از تنگنا بیرون آید. آنهائی که می دانند عراق بهترین و نزدیکترین بازار است. آنهایی که فکر می کنند باید نگاه مردمی عراق را نسبت به کیفیت و صداقت جنس ایرانی، و نه تقلب و فرصت طلبی از جانب بعضیها جلب، و بازار پایدار ایجاد کنند. آنهایی که فکر می کنند می توانند در آنجا رقیب اجناس تُرک شوند. دست کم آماری گرفته شود که در این مراسم این چنینی و با شکوه اجناس کدام کشور بیشتر مصرف شد و مردم از کیفیت جنس کدام کشورها بیشتر رضایت داشتند. من فکر نمی کنم تا کنون کسی به فکر این نوع بهره برداری ها افتاده باشد، که اگر با نیت خالص باشد خود نوعی عبادت و شاید برترین عبادت باشد.
امام حسین علیه السلام کشور های اسلامی را آباد و آزاد می خواهد و یکی از ابزارهای مهم آزادی عدم وابستگی اقتصادی، داشتن نشاط تجاری و امید برای سرمایه گذاری های بهینه است. سؤال این است که در کنار تدارک های لازم برای اربعین چه کسانی به خاطر خدا برای نجات کشور از بحران فکر کرده و برنامه داشته و آن را به اجرا گذاشته، یا حتی سخنی از آن به میان آورده اند؟
البته اگر شما نکنید کشور چین به نیابت، همه چیز را از سیر تا پیاز فراهم می کند تا شما در کمال آرامش و خونسردی عبادت کنید و به خدا تقرب جویید!
ما اگر گروه های کاری را برای امنیت، سلامت فراهم کرده و به آنها آموزش های لازم داده ایم که امیدوارم چنین شده باشد باید گروههای فراوان تری را برای زمینه سازی های اقتصادی و فرهنگی تدارک، و آنها را برای نیل به مقاصد تجاری و اقتصادی تجهیز کرده باشیم. کسی فکر نکند این کار درست نیست و مخل به امر عبادت است؛ که اگر نکنید دیگران می کنند! آنگاه شما غرق در خوشی قبولی طاعات! و دیگران شاد از اینکه محصولاتشان را آب کردند و پول های شما را گرفتند و کشورشان را آباد کردند!
من فقط در مورد سرمایه گذاری های خارجی نگران نیستم از شرائطی که در قراردادها می آید بیشتر نگرانم؛ از عدم بکارگیری مؤثر ایرانیان و انتقال دانش فنی به آنان بیمناکم. من به عنوان یک فرد ایرانی که هیچ پست و مقامی ندارد وفقط دلش برای مردم می تپد سخن می گویم.
اربعین نشان می دهد شما نیروی پیاده نظام فراوان دارید و حتما پس از اربعین آمار می دهید که چقدر زائر شرکت کرد؛ لطفا آمار بدهید که چقدر به اقتصاد ایران هم کمک شد و چقدر برای اجناس با کیفیت ایرانی بازاریابی شد؟ آمار بدهید چقدر نظر و دیدگاه مردم عراق و جهان در باره ایرانیان، منش، روش و تولیدات آن عوض شد!؛ و آمار بگیرید که چقدر در زمینه صرفه جوئی و جلوگیری از اسراف، حفظ محیط زیست، نشان دان رشد و بلوغ فرهنگی شیعه ایرانی، ادب، متانت، و بزرگواری و سخاوت راه پیمایان، مشاهداتی داشتید و آن ها را به تصویر کشیدید و یا گزارش تهیه کردید. چه پیامهای مقبولی برای دنیا به ارمغان بردید و مصداق دستور اهل بیت شدید که برای ما آبرو و زینت باشید و نه مایه خجلت و سرافکندگی!
از امسال که گذشت، شاید هم کمی فرصت باقی است! پس از الان زمینه سازی و مطالعه کنید برای سال و سالهای بعد. دولت و بخش خصوصی دست در دست هم! یا علی!
* دکترای کتابداری و اطلاع رسانی و استاد تمام دانشگاه تهران
نظر شما