حالا نوبت پذیرایی ما از عراقی‌هاست؛ چه‌قدر آماده ایم؟

این تجمع عجیب و حیرت انگیز بین المللی با همه خصوصیات سیاسی، اجتماعی و همه ابعاد فرهنگی، دینی و معنوی فرصتی است تا دلهای پراکنده و جسم های دور از هم بر محور مشترک محبت حسینی گرد آیند و اتحاد جان ها را در یک حضور یکپارچه تجربه کنند.  
یکی از ابعاد قابل تأمل در این تجربه بزرگ بشری، ظرفیت باورنکردنی میزبانان عراقی در پذیرایی مهمان های متنوع و متفاوت از فرهنگها و کشورهای مختلف است. میزبان عراقی -چه در خانه کوچک خود و چه در مهمانسرای بزرگ هیأت- با تحمل و پذیرشی تحسین برانگیز در یک دوره زمانی نسبتا طولانی (حدود یک ماه) با دل و جان از مهمانان سیدالشهدا پذیرایی می کند و این خدمت مخلصانه را افتخار خود و موجب برکت زندگی اش می داند.

حال اگر همان میزبان عراقی اربعین ما بخواهد برای روزهای پایانی ماه صفر و عزای امام هشتم علیه السلام به ایران و شهر مشهد بیاید، آیا برای میزبانی و پذیرایی او آمادگی داریم؟ کسی توقع ندارد که آنها را مثل خودشان به خانه مان ببریم و رخت هایشان را بشوییم و چند روز صبح و ظهر و شب برایشان سفره بیاندازیم!
آن نوع میزبانی خاص و استثنایی تنها مخصوص زوار سیدالشهداست و خداوند چنین اراده کرده که در آخرالزمان زمینه ساز ظهور امام عصر شود و آمادگی لازم را برای بازگشت امام زمان فراهم سازد، پس سخن از مشابه سازی آن نوع میزبانی نیست که خودمان نیز می دانیم که شرایط و اقتضاءات فرهنگی و اجتماعی آن نیز در محیط ایرانی ما وجود ندارد.
پرسش این است: وقتی مهمانان عراقی ما خودشان با هزینه خود به هتل می روند و برای خدمات ما هزینه می کنند و ارز هم به شهر و کشور ما می آورند، برای میزبانی شان توی تاکسی و کوچه و خیابان و رستوران چه قدر آماده ایم؟
حتی اگر جایگاه و قدمت روابط فرهنگی و اعتقادی میان دو ملت ایران و عراق را در نظر نگیریم و نقش استحکام این روابط را در تقویت امنیت عمومی منطقه باور نداشته باشیم، حداقل در این نکته کسی تردید ندارد که با شرایط سخت و دشوار اقتصادی کشور حضور این مهمانان -چه با هدف زیارت و چه با اهدافی مانند درمان- موجب شکوفایی اقتصاد است و سبب رونق کسب و کارهای متعدد خواهد شد.   
شاید کسی بگوید که برخی از همسایه های عراقی ما چنین و چنان کرده اند یا مثلا گسترش این روابط احتمالا آسیبها و آثار سلبی نیز خواهد داشت، مگر برای حضور شهروندان ما در عراق نمی شود همین سخن را گفت و همین ایراد را گرفت؟
طبیعی است که در همه امور جنبه های گوناگون مثبت و منفی را ملاحظه می کنیم و با مقایسه هزینه و فایده نتیجه می گیریم و در این موضوع هم با همین محاسبه به نتایج مثبت فراوان و آثار ایجابی متعدد میزبانی از همسایگان عراقی می رسیم که اگر بر اساس خلقت و اراده الهی با ما چند اختلاف و تفاوت طبیعی دارند، نقاط مشترک بسیار در میان ما هست و بیش از همه اختلاف ها و تفاوت ها دارای سرنوشت یکسان و مصالح و منافع واحد هستیم.
آنان در اربعین حسینی از ما کریمانه و محبت آمیز پذیرایی کرده اند، اکنون نوبت ماست که به عنوان خادمان و دوستداران امام هشتم - که دین ودنیا و عزت و زندگی مان از اوست- از زائران او پذیرایی کنیم!

* دکترای علوم ادیان از دانشگاه فرانسوی قدیس یوسف بیروت
* منتشر شده در روزنامه خراسان، 4 آبان 98