ساز ناکوک صداوسیمای استان‌ها برای ورزش

عدم نظارت کافی به شبکه‌های استانی صداوسیما و همچنین بی‌توجهی این سازمان به برخی رشته‌های ورزشی و تیم‌های پرتماشاگر رشته فوتبال، داد متولیان این امر را درآورده است.

توجه کنید، این روزها نیمی از درآمد یک باشگاه بزرگ ورزشی از طریق حق پخش تلویزیونی تامین می‌شود بطوریکه در کشور همسایه ترکیه نیز تقریبا چنین اتفاقی درحال رخ‌دادن است، ولی در ایران و در استان‌ها، شبکه‌های استانی تمایلی به پخش بازی‌های تیم‌های آن استان و یا برخی رشته‌ها ندارند.

در سویی باشگاه‌های فوتبال استان‌ها که در لیگ برتر نیستند و در دسته‌های پایین‌تر با حریفان رقابت می‌کنند با وجود داشتن هوادار و همچنین پر کردن اوقات فراغت هموطنان، با وجود عدم درخواست مادی، جایی در بین برنامه‌های قابل پخش شبکه استانی ندارند.
هم‌اکنون ۹۰ ارومیه به‌عنوان صدرنشین لیگ دسته یک فوتبال ایران و سردار بوکان یکی از پرتماشاگرترین تیم‌های شمال‌غرب و غرب کشور جز تک بازی چندی قبل ۹۰ ارومیه و تراکتور تبریز در جام‌حذفی جایی در بین کنداکتور برنامه‌های شبکه استانی ندارند درحالیکه در  اواخر دهه ۷۰ و اوایل دهه ۸۰، شبکه استانی به پخش مسابقات استانی فوتبال اقدام می‌کرد و همین پخش می‌توانست مخاطبان زیادی را به پای تلویزیون بکشاند.

در این خصوص مدیرعامل باشگاه دسته یکی ۹۰ که تیمش در صدرجدول است بارها خواستار تعامل صداوسیمای استانی برای پخش بازی‌های تیمش شده ولی هربار تیر درخواست‌های وی به سنگ خورده و شبکه استانی رغبتی برای پخش مسابقات این تیم نداشته است.
همچنین مدیرکل صداوسیمای مرکز آذربایجان‌غربی ۲ سال قبل درخصوص چرایی پخش نکردن بازی‌های تیم سردار بوکان که یکی از پرتماشاگرترین تیم‌های شمال‌غرب و غرب کشور است پاسخی عجیب داد و گفت: باید برای پخش شدن بازی‌های چنین تیم‌هایی، مسئولین آن باشگاه‌ها حق پخش به صداوسیما بدهند.
این گفته با قانون مجلس و حتی سایر کشورها و مهم‌تر از همه قانون فدراسیون جهانی فوتبال "فیفا" مغایرت عجیبی دارد و اساسا این خواسته، دور از انصاف است.

موضوع جالب‌تر، عدم پخش رشته‌های ورزشی همچون بیلیارد، بولینگ و گلف در شبکه‌های استانی ((بنا به اعلام پخش این رشته‌ها در تمام استان‌ها ممنوع است)) اتفاقی است که رغبت سرمایه‌گذاران این رشته‌ها را برای وارد کردن سرمایه از بین می‌برد.
چندی پیش مسابقات مینی‌گلف قهرمانی کشور به میزبانی تبریز برگزار شد که شبکه استانی آذربایجان‌شرقی با ۲ برنامه ورزشی و بخش خبر اقدام به پوشش آن مسابقات کرد ولی استان‌های دیگر بجای ورود به پخش مسابقات این رشته که علاقمندان خاص خود را نیز دارد، ممنوعیت پخش را بهانه قرارداده و اقدام شبکه استان دیگر را خلاف می‌دانند.

به‌هرحال این روزها، ورزش که می‌تواند علاوه بر جذب مخاطبان ناراضی و قهر کرده از صداوسیما را دوباره به تماشای این رسانه علاقمند کند و از سویی سبب کاهش کشیده شدن جوانان به سمت اعتیاد شوند، ولی این اتفاقات و برخوردهای قهری شبکه‌های استانی با رشته‌ها و تیم‌های ورزشی می‌تواند باعث اتفاقات منفی در اقشار غیر پایتخت‌نشین و بالاخص جوانان شود.

بی‌جهت نیست، استان‌هایی چون آذربایجان‌شرقی، اصفهان و ... که شبکه‌های استانی آنها و همچنین شرکت‌های خدمات رسانشان همچون مخابرات توجه زیادی به رضایتمندی مخاطبان و مشتریان خود دارند، جزو استان‌های با کمترین بیکار و بیشترین توسعه‌یافتگی هستند و استان‌هایی چون آذربایجان‌غربی که شبکه استانی صداوسیمایش کمترین توجه به پخش مسابقات مهم ورزشی همچون فوتبال دارد از آمار پایین توسعه یافتگی برخوردار است.

به هر جهت با توجه به توجه و دغدغه رهبر انقلاب و دولت برای کوچک‌کردن دولت و قدرتمندتر کردن بخش خصوصی و بهبود اقتصاد کشور دارند، ولی برخی رفتارها از سوی نهادهایی چون صداوسیما سبب فرار سرمایه‌گذاران بخش خصوصی و کمرنگ‌تر شدن نگاه‌ها به اقتصاد این استان‌ها می‌شود و این اتفاق کشورهای همسایه را نیز با جذب آن سرمایه‌گذاران و حتی جذب مردم باعث مهاجرت بیش از پیش مردم این استان‌ها و از همه مهم‌تر کشیده شدن بخش جوان جامعه به بیراهه می‌شود.

سخن پایانی اینست که باید با کمی آزادی و تغییر اهداف برای بهبود شرایط خاص استان‌های کمتر برخوردار و مرزی تلاش شود و این اتفاق در وهله نخست باید توسط مدیران بالادستی سازمان صداوسیما و همچنین تغییر نگرش مدیران استانی می‌تواند امکان‌پذیر باشد.

46