پیامدهای سیاسی اجرای مانور مشترک دو کشور در تراز قدرت جهانی با ایران به عنوان قلب محور مقاومت و یک قدرت منطقه ای در خاورمیانه، در شرایط کنونی بسیار برجسته بوده و توجه رسانه ها و خبرگزاری های مختلف منطقه و جهان را به خود جلب نموده است. به طوری که خیلی از رسانه ها و افراد آن را نگران کننده و حتی هشداری برای آمریکا خوانده اند.مانور مشترک نظامی سه روزه ایران، روسیه و چین که با عنوان کمربند امنیت دریایی و در روز جمعه ششم دیماه 1398 آغاز شد، از ابعاد و زوایای مختلف قابل بررسی است. پیامدهای سیاسی اجرای مانور مشترک دو کشور در تراز قدرت جهانی با ایران به عنوان قلب محور مقاومت و یک قدرت منطقه ای در خاورمیانه، در شرایط کنونی بسیار برجسته بوده و توجه رسانه ها و خبرگزاری های مختلف منطقه و جهان را به خود جلب نموده است. به طوری که خیلی از رسانه ها و افراد آن را نگران کننده و حتی هشداری برای آمریکا خوانده اند.
این مانور مشترک توسط سه کشور حوزه شرق انجام شده که هر سه به نوعی تحت تاثیر تحریم های غرب قرار گرفته و از یکجانبه گرایی، زورگویی و استفاده از سلاح تحریم اقتصادی دولت ایالات متحده به شدت منتقد بوده و حتی آسیب دیده اند. موضوع دیگر اتحاد دو قدرت بزرگ جهانی یعنی چین و روسیه است که دیدگاههای مشترکی در برابر اقدامات مداخله جویانه آمریکا در مناطق مختلف جهان داشته و حتی در شورای امنیت سازمان ملل نیز نزدیکی دیدگاه این دوکشور بزرگ و تعیین کننده را گاها شاهد هستیم.
به نوعی یک اشتراک نظر در مورد این موضوع که صلح و ثبات منطقه باید با گسترش همکاری های منطقه ای تحقق پیدا کند و حضور بیگانگان نه تنها هزینه ایجاد صلح را بالا برده بلکه به نوعی مداخله محسوب گردیده و تحقیر کشورهای منطقه محسوب می گردد.
از سویی این موضوع به دنیا ثابت می کند که عصر هژمونی و ابرقدرتی آمریکا به پایان رسیده و چندجانبه گرایی در عرصه بین الملل در حال شکل گیری و تداوم است. از منظر ژئو اکونومی نیز باید به ایران و روسیه به عنوان دو کشور با ذخایر عظیم انرژی و دولت چین به عنوان یک بازار بزرگ مصرف نفت توجه داشت که می توانند بر بازار بزرگ انرژی جهان تاثیر گذاز باشند. از این موضوع که بگذریم این مانور مشترک در این شرایط برای ایران از اهمیت بسیار بالایی برخوردار بوده است.
از یک سو نشانگر توان تسلیحاتی و قدرت نظامی دریا پایه و بومی ایران را به رخ رقبای منطقه ای و جهانی کشید. از سوی دیگر در شرایطی که انزوای همه جانبه و تحریم بسیار شدیدی از سوی آمریکا و متحدانش متوجه ایران بوده، جمهوری اسلامی توانسته با اثبات جایگاه خود به عنوان یک قدرت بزرگ منطقه ای، در اجرای این مانور بزرگ ثابت نماید که به دلیل موقعیت استراتژیک و اهمیت ژئوپلیتیکی و ژئواکونومیکی بالا، نمی توان این کشور را در معادلات منطقه ای نادیده گرفت و باید برای درستی محاسبات منطقه به جایگاه ایران احترام گذاشت و از پتانسیل بالای آن در راه برقراری امنیت پایدار و ثبات منطقه حساس خاورمیانه بهره مند گردید. در ماههای اخیر آمریکا به همراه متحدان منطقه خود سعی داشته ضمن به بن بست کشیدن طرح ابتکاری ایران تحت عنوان پیمان صلح هرمز، نشست ها و پیمان های دیگری را با حضور کشورهای منطقه خلیج فارس به مرحله اجرا در آورده و از این طریق حضور و نفوذ ایران را در منطقه به چالش بکشد.از طرفی با دنبال کردن پروژه ناامنی و تغییر ساختار سیاسی کشورهای حوزه محور مقاومت، از نفوذ ایران در منطقه بکاهد.
درست در این برهه ما شاهد اتحاد ایران با دو قدرت بزرگ جهانی برای انجام اهداف مشترک در دریای عمان هستیم که تثبیت کننده جایگاه مهم ایران در منطقه حساس خاورمیانه و امنیت آبراههای مهم انتقال انرژی به غرب و شرق می باشد. این مانور مشترک همانطور که از اسمش پیداست، در منطقه حساس جغرافیایی از لحاظ ژئوپلیتیک انرژی و موقعیت گذرگاهی شکل گرفته و بیانگر این پیام است که ایران و کشورهای منطقه از لحاظ جغرافیایی و تکنولوژیکی توان آن را دارند که امنیت دریا ها و کشتیرانی امن را تضمین کرده و هر گونه تضمین برای ثبات انتقال انرژی و رفت و آمد در این شاهراه دریایی منوط به همکاری کشورهای منطقه بوده که با کمترین هزینه صلح و ثبات را گسترش دهد. حضور ایران در این مانور مشترک در شرایط زمانی حساس حاکم بر خلیج فارس، بر وزن ژئوپلیتیک این کشور افزوده و نشان داد که علی رغم تحریم ها و تهدیدهای متعدد و فراگیر و تلاش در جهت به انزوا کشیدن ایران، این کشور قدرت پیگیری علایق ژئوپلیتیک و منافع ملی خود در منطقه را داشته و نمی توان با چند نشست و بیانیه غیر منطقی و استفاده ابزاری از سازوکارها و نهادهای بین المللی بر واقعیت های موجود در خاورمیانه چشم پوشید
312 310
نظر شما