جانباز ۷۰ درصد بهروز ساقی همرزم و دوست نزدیک جانباز شهید "غلام‌حسین براتعلی" که صبح روز ۱۱ دی‌ماه بر اثر مجروحیت ناشی از جنگ ۸ سال دفاع مقدس آسمانی شد درحالی که برای وداع با پیکر مطهر شهید به معراج شهدا آمده بود، بخش کوتاهی از زندگی شهید براتعلی را بیان کرد.
من و شهید براتعلی در سال ۱۳۶۵ مجروح شدیم و مدت‌ها در بیمارستان شریعتی با یکدیگر بودیم، بعد از تمام شدن دوران نقاهت در مرکز توانبخشی آسایشگاه امام‌خمینی (ره) چندین سال کنار یکدیگر زندگی کردیم، ما بیشتر از اینکه در کنار خانوده‌هایمان باشیم با هم بودیم و همین موضوع باعث شد بیشتر یکدیگر را بشناسیم.
ایشان چون از ناحیه گردن آسیب دید نسبت به ما که جانباز نخاعی کمری هستیم و توانایی تکان دادن دست‌هایمان را داریم و می‌توانیم بسیاری از کارهایمان را با دست انجام دهیم خیلی مجروحیتش شدیدتر بود، مجروحیت نخاعی شهید ریه‌هایش را تحت تاثیر قرار داد و نفس کشیدن را برایش خیلی دشوار کرد، اما با تمام این تفاسیر روحیه و توانایی خیلی بالایی داشت.
کسانی که جانباز نخاعی گردنی هستند ریه‌هایشان روز به روز کوچکتر می‌شود و مشکل تنفسی پیدا می‌کنند، شهید براتعلی با تمام مشکلات جسمانی و تنفسی دست از تلاش و فعالیت نمی‌کشید.
بچه‌ها خیلی ایشان را دوست داشتند و روزهای آخر تا اواخر شب کنار شهید در بیمارستان می‌ماندند. یک شب شهید براتعلی به من گفت «شب‌ها دو ساعت بیشتر نمی‌توانم بخوابم» بخاطر مشکلات تنفسی زمانیکه روی تخت دراز می‌کشید حالش بد می‌شد و مجبور بود روی ویلچر بخوابد، من دیشب که پیش ایشان بودم دیدم خیلی عمیق و راحت خوابیده است، بعد از ۳۶ سال نخوابیدن انگار آرام گرفته بود و احساس کردم که دیگر از این خواب بیدار نمی‌شود.
اواخر واقعاً مواضع سختی علیه کسانی که مصالح کشور را نادیده و به حرف‌های رهبر معظم انقلاب توجه نمی‌کنند می‌گرفت و این افراد را مورد شماتت قرار می‌داد.
۲۴۱۲۴۱
نظر شما