این رویداد باورنکردنی که در سال ۲۰۱۲ اتفاق افتاد، هنوز هم به‌عنوان یک رویداد مهیج در جامعه علمی از آن یاد می‌شود و در حال حاضر پژوهشگران اتریشی در تلاش‌اند تا DNA این گیاه را بررسی کنند تا بفهمند چگونه این گیاه توانسته در این مدت طولانی سالم باقی بماند.
داستان از ۱۰ سال پیش‌آغاز شد، زمانی که یک تیم از دانشمندان روسی، مجارستانی و آمریکایی در سال ۲۰۰۷ دانه‌های یخ‌زده این گیاه را کشف کردند. دانه‌های این گیاه ۱۲۵ فوت زیر زمین، در اعماق یخ‌بسته سیبری دفن شده بودند. این تیم در حال بررسی پناهگاه سنجاب‌های باستانی بودند که این دانه‌ها را کشف کردند. میوه‌ها و دانه‌ها به لطف تکنیک دفن زیرزمین سنجاب‌ها سالم باقی‌مانده بودند.
استانیسلاو گوبین، یکی از محققانی که این پناهگاه را کاوش می‌کرد گفت: «سنجاب‌ها زمین یخ‌زده را به‌اندازه یک توپ فوتبال حفر می‌کنند، اول علوفه و سپس پوست حیوانات را در محل نگهداری قرار می‌دهند این کار جمع‌آوری امری غریزی است.»
پنج سال از یافتن این دانه‌ها می‌گذرد و دانشمندان قادر به استخراج بافت میوه کال و پرورش stenophylla شدند. براساس مطالعه‌ای که توسط محققان منتشر شد، گیاه رشد کرده، شکوفه داده و حاصلخیز شد. این گیاه باستانی به‌طور شگفت‌انگیزی شبیه نسخه مدرن خود است که امروزه در سیبری رشد می‌کند.
اکنون محققان در اتریش با تحقیق در مورد DNA این گیاهان ماقبل تاریخ، قدم‌های بیشتری برداشته‌اند. آن‌ها به دنبال نقشه‌برداری از ژنوم گیاهان و DNA آن‌ها هستند تا متوجه شوند چگونه این گیاهان قادر به بقا بودند. ازآنجایی‌که هم‌اکنون لایه‌های یخی روسیه در حال ذوب شدن هستند، آن‌ها همچنین می‌توانند محیط زیست را بیشتر بررسی کنند تا ببینند چه عواملی به ماندگاری بذرها کمک کرده است.
به‌طور خاص آن‌ها به دنبال سازگاری بالای گیاهان در شرایط بسیار گرم، خشک یا مرطوب هستند و به دانشمندان کمک می‌کنند تا متوجه این موضوع شوند که گیاهان دیگر چگونه می‌توانند در برابر تغییرات آب و هوایی از خود محافظت کنند. پروفسور مارگیت لائیمر بیوتکنولوژیست در دانشگاه منابع طبیعی و علوم در وین اظهار داشت: «من فکر می‌کنم که بشر باید هر دانش و علمی را که ما قادر به ایجاد آن هستیم برای محافظت از مزارع به کار گیرد.»
منبع: لست سکند
۲۱۲۱
نظر شما