به گزارش خبرآنلاین، رضا نصری گفت: حال اینکه این فرایند یک فرایند چندمرحله‌ای، پیچیده و مشروط به اثبات نقض با حُسن‌نیت است و به هیچ عنوان با واژه «ماشه» سنخیتی ندارد. در نتیجه، در اینجا اگر از این اصطلاح استفاده می‌شود، صرفاً بدلیل تسهیل در گفت‌وگوست تا اصطلاح جایگزین مناسب‌تری باب شود. مبنای ادعای آمریکا این است که چون در زمان تدوین قطعنامه ۲۲۳۱ نام «ایالات متحده آمریکا» به عنوان یک «شرکت‌کننده در برجام» مکتوب شده، پس آمریکا تا ابد «شرکت‌کننده» در برجام محسوب می‌شود، ولو اینکه رسماً اعلام کرده باشد دیگر در برجام مشارکت ندارد! و حال که «شرکت‌کننده» محسوب می‌شود، می‌تواند علیه ایران به دلیل نقض فاحش تعهدات خود به شورای امنیت شکایت‌نامه (Notification) ارائه دهد!
نصری اضافه کرد: در واقع، این تحلیل‌گران انتظار دارند جامعهٔ جهانی واقعهٔ خروج رسمی آمریکا از برجام، اظهارات رسمی مقامات آمریکا از آن پس و همه اقدامات متعاقبِ واشنگتن در نقض برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ را از دو سال پیش تا کنون نادیده بگیرد و صرفاً به یک تفسیر «لفظی» و خارج از بستر از متن قطعنامه اکتفا کند. اما حقیقت این است که لفظ «شرکت‌کننده» یک لفظ تشریفاتی نیست، بلکه اصطلاحی است که به دولت‌هایی اطلاق می‌شود که همچنان در برجام عضویت دارند، به تعهدات خود با حُسن‌نیت عمل می‌کنند، در جلسات «کمیسیون مشترک» فعالانه شرکت می‌کنند و اگر شکایتی هم دارند آن را در چارچوب سازوکار حل اختلاف برجام - باز هم با «حُسن نیت» و به منظور حفظ برجام - مطرح می‌کنند. آمریکا هم هیچ‌یک از این ویژگی‌ها را ندارد.
وی تصریح کرد: این نکته را هم اضافه کنم که در علم حقوق دکترینی تحت نام Doctrine of Absurdity وجود دارد که در باب تفسیر متون بکار گرفته می‌شود. مطابق این دکترین اگر یک تفسیر «لفظی» از یک متن منتج به بروز یک «نتیجه مضحک» شود، آن تفسیر لفظی فاقد اعتبار خواهد بود. پرواضح است که تفسیری که آمریکا مطرح می‌کند، صرفاً می‌تواند منتج به یک وضعیت مضحک شود که طبیعتاً هیچ دولت و ناظر منطقی‌ای پذیرای آن نیست.
مشروح این گفتگو را اینجا بخوانید.
311311
نظر شما