در مورد تجاوز گسترده ارتش عربستان به بحرین، تحلیل های مختلفی صورت گرفته است. مقامات ریاض با استناد به مفاد پیمان شورای همکاری خلیج فارس (امنیت و دفاع دسته جمعی) سرکوب معترضین و تشدید خشونت ها را مجاز دانسته و بر تداوم اشغال و تجاوز تاکید دارند. ورود ارتش عربستان به خاک بحرین که برای اولین بار با حجم و ابعاد گسترده صورت می گیرد نشان می دهد که چشم‌داشت های سرزمینی این کشور نسبت به خاک بحرین جدی تر از هر زمان دیگر دنبال می شود.
عربستان پس از قیام ها و خیزش های گسترده مردمی در شمال افریقا و خاورمیانه با بحران جدی داخلی روبروست، بطوریکه شیعیان عربستان به عنوان اقلیت سرکوب شده در سرزمین وهابی ها و دیگر قشرهای تحصیل کرده با الهام از انقلابات مردمی تداوم سلطنت آل سعود را با مشکلات جدی روبرو ساختند. گرچه این اعتراضات مردمی با شیوه های پلیسی و با تهدید و ارعاب سرکوب شد.
با این وجود، مطالبات گسترده معترضین آتش زیر خاکستر است ، ممکن است با یک نسیمی مجدداً شعله ور گردد. لذا عربستان با یک تنگنای ژئوپلیتیکی روبرو است. به ظن حکمرانان سعودی لشکرکشی به بحرین و کشتار فجیع مردم بحرین می تواند این مشکل ژئوپلیتیکی را برطرف سازد.
به نظر می رسد که عمده ترین هراس عربستان از تحولات بحرین استناد به ظهور مجدد هلال شیعه ای و به تعبیر رسانه ای عربی جنگ نیابتی تهران - ریاض باشد. از این رو دولت های عربی بدون اذعان به خواسته های مردم و استبداد داخلی ناآرامی های اخیر در بحرین و برخی از کشورهای منطقه را به ایران ارتباط می دهند و یا تکرار اتهامات واهی در قالب ایران هراسی و شیعه گری در منطقه تشدید سرکوب معترضین را مجاز می دانند.
در همین راستا به استانداردهای دوگانه غرب در مورد نقض آشکار حقوق و ارتکاب ژنوسید باید اشاره نمود غرب به سرکردگی امریکا و در قالب پیمان ناتو داعیه دار دفاع از حقوق انسانی سرلوحه دخالت های گسترده خود در لیبی قرار داده در قبال خشونت عریان آل خلیفه و همدستی مقامات آل سعود در ارتکاب جرائم آشکار انسانی سکوت اختیار کردند. این امر نشان می دهد که غرب به دلیل هم پیمانی با عربستان و منافع مشترک مجوز لازم را برای سرکوب و تشدید خفقان در بحرین و برخی از کشورهای عربی صادر کردند و در این راستا رسانه های غربی ، اخبار منطقه به ویژه بحرین را سانسور می کنند.
در مقام دفاع از تعدی و لشکرکشی عربستان به خاک بحرین اصل دفاع جمعی شورای همکاری خلیج فارس را یادآور می شوند. این تحلیل ها در واقع نادیده گرفتن و سرپوش نهادن بر اهداف واقعی عربستان از ورود ارتش آن کشور به خاک بحرین است. ورود ارتش عربستان به بحرین تداعی کننده ورود ارتش اسرائیل به جنوب لبنان است. ارتش عربستان پس از ورود به خاک بحرین و اشغال آن به دنبال منطقه امن برای خود و سرکوب شیعیان منطقه و به ظن جلوگیری از نفوذ طبیعی ایران است.
در قبال سیاست های عربستان در منطقه دستگاه دیپلماسی ایران باید سیاست هوشمندانه ای در پیش گیرد. در این راستا لازم است از برخورد احساسی و تلافی جویانه و رسانه ای شدن اعتراضات خشونت آمیز نسبت به حضور نظامیان سعودی جلوگیری نمود. در عوض با بهره مندی از ظرفیت های بالقوه و بالفعل در سازمان های منطقه ای و بین المللی و حتی شکایت قانونی نسبت به اصل عدم مداخله و تجاوز به خاک کشور دیگر در سازمان ملل این امر مهم را پیگیری نمود.
نکته دیگر اینکه برغم سرکوب شدید معترضین در بحرین، عربستان نمی تواند از گسترش این موج اعتراض در آینده جلوگیری کند، بنابراین سیر طبیعی تحولات منطقه به ویژه بحرین به نفع مردم این کشور پیش خواهد رفت.
عضو هیات علمی پژوهشکده مطالعات میان فرهنگی دانشگاه آزاد اسلامی
/30118
نظر شما