دیدی ای دل که غم یار دگر بار چه کرد
چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد
عزیزی مظلومانه از دست ما رفت که قدرش ندانستیم. در بیش از سی سال انس و رفاقت با ایشان، سجایای اخلاقی، پاکدستی و مشکل گشایی های فراوانی از او دیدیم که درد فراغش را دو چندان می کند.
نظم و برنامه ریزی اش مثال زدنی و پشتکارش تحسین برانگیز بود. با مرام بود و مردمی، فروتن و بی ادعا که خدمات فراوانی در تعلیم و تریبت فرزندان و جوانان این آب و خاک داشت و نمونه ای بود از یک مدیر باکفایت.
مصداق «عاش سعیدا و مات سعیدا» بود؛ این یار دیرین و باوفایمان، دکتر عالمی که به راستی وجهی از روح الله بود. فقدانش را به خانواده محترم شان و دوستان و علاقه مندان و شاگردانش تسلیت می گویم. ای روزگار! یادش به خیر.
نظر شما