تماشاگران عزیز، عادل دو دهه تو لیگ داخلی بازی می‌کرد و میشد حدس زد حالا که لژیونر شده چه نمایشی رو کنار زمین ازش شاهد باشیم، و می‌بینید که چه می‌کنه این عادل!!
تفسیر بازی توسط کارشناس
شما ببینید، اینکه عادل میرهُ ی همچین نمایشی میده، حاصل کار تیمیه. یِ تیمی دو دهه زحمت کشیدن تا این جوون خودی نشون بده، سرمایه بشه. البته خودش استعداد داشت، خاک زمین خورد. بعد ی تیمی شبانه‌روز کار کردن تا این سرمایه بسوزه و این جوون لژیونر بشه و برا اِی اِف سی فارسی، ی تیم خارجی، بازی کنه.
اگه امروز عادل میتونه ظرف دو روز ی میلیون نفر رو از مدار داخل خارج کنه و به مدار خارج داخل کنه، به صفحه اِی اِف سی فارسی بفرسته، یعنی هر دو تیم کارشون رو خوب انجام دادن. اینا اتفاقی به دس نمیاد. زحمت داره، برنامه‌ریزی میخواد.
نتیجه سیاستی: رسانه‌بانی بهتر از رسانه‌داری
یادداشت «بانی» بهتر از «داری» است را که یادتان هست؟ نوشتم، پسوند «داری» در کلمات شهرداری، جنگل‌داری، بچه‌داری، بیمارداری، مزرعه‌داری، دام‌داری، بانک‌داری، صندوق‌داری، به معنای عمل نگاهبانی، حفاظت، صیانت و مراقبت کردن است.
پسوند «داری» اما در این کشور معنای مالک شدن و مال خود کردن یافته است. گویی بانک‌دار، بانک را صیانت و حفاظت نمی‌کند، بلکه مال خود می‌کند؛ جنگل‌داری برای صیانت و حفاظت نیست، برای مال خود کردن جنگل و منافع آن است.
پیشنهاد کردم به جای «داری» از «بانی» استفاده کنیم مثل شهربانی، جنگل‌بانی، صندوق‌بانی، بانک‌بانی؛ عین مرزبانی که کارش حفاظت و نه مال خود کردن مرز است.
برخی هم رسانه‌داری میکنند نه رسانه‌بانی، حافظ و نگاهبان رسانه عمومی نیستند، مالک آن شده‌اند. این کار را در دنیایی انجام می‌دهند که مدیر یک کانال تبلیغاتی با صد هزار فالوئر و بدون چند هزار میلیارد بودجه از بیت‌المال، بیشتر به حفظ مخاطبانش حساس است و بیشتر رسانه‌بانی می‌کند تا رسانه‌داری.
نتیجه اخلاقی
مدیران رسانه را برای صیانت از رسانه، حفظ مخاطب و جلب اعتماد عمومی می‌گمارند نه برای مال خود کردن و سوق دادن چند میلیون شهروند به داخل مدار خارج.
* عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی
نظر شما