روز گذشته خبری از سلوک یکی از مراجع معظم تقلید در برابر افرادی خواندم که به یکی از شخصیت های تاربخی صدر اسلام ، ناسزایی گفته بودند . این مرجع محترم ، به شیوه ای نارضایتی خود را از این نحوه ی رفتار گروهی از طلاب که در محضرشان بوده اند بیان کرده بودند ، اتفاقاً به یادم افتاد که اگر این عالم بزرگوار آن چه را که به عنوان نوحه و عزای حضرت صدیقه ی طاهره (س) در برخی محافل مذهبی بیان می شود می شنید ، چه می کرد.
این روزها درآستانه ی شهادت حضرت زهرا(س) بد نیست کمی درباره ی آن چه به عنوان ادبیات فاطمی تقدیم آن بزرگ کرده ایم ، تامل کنیم و ببینیم مجموعه ی این ادبیات تا چه حد در خط و مسیر حضرت فاطمه و همسر شریفش بوده و هست و تا چه حد در خط و مسیری که خودخواهی و نیاز به عرضه و برجسته سازی " خود" در آن نهفته است .
کسی ذره ای در حقانیت راه امام اول عشق شکی ندارد ولی خود آن امام درسی به ما داده است که همیشه از آن غفلت کرده ایم . او با سکوت و خانه نشینی بیست و پنج ساله اش گفته است حفظ وحدت و موجودیت اسلام حتی از حقانیت ولایت امام نیز بالاتر است و اگر دوراهی انتخابی در برابر باشد ، امام که او را مظهر علم الهی می دانیم حفظ وحدت و برقراری موجودیت دین در کلیت آن را انتخاب می کند اگرچه یک ثانیه در حقانیت و اصالت راه و نظر خود شکی روا نمی دارد.
نخستین و بزرگ ترین شخصیتی که این درس از مکتب ولایت را آویزه ی گوش کرد و سمعاً و طاعتاً آن را عمل کرد ، حضرت فاطمه زهرا ( س) بود که اگر چه موضع گیری تاریخی ایشان در خطبه ی حماسی مسجد مدینه بر پیشانی تاریخ اسلام می درخشد ، در حمایت و اطاعت از امام زمان خود ذره ای تردید نکرد .
این سلوک و این درس های بزرگ و تاریخی را در کفه ای از ترازو بگذاریم و در کفه ی دیگر مجموعه ای از آن چه به عنوان ادبیات فاطمی در تمام این سال ها از قلم شاعران و نویسندگان و دوستداران خاندان عصمت تراویده است در یک کفه ی دیگر بگذاریم و خود بی طرفانه بسنجیم که ادبیات فاطمی بخصوص در سال های اخیر تا چه اندازه مسیر و جایگاهی برای ایجاد عشق به ائمه (ع) و تقویت پایه های وحدت و اخوت اسلامی و راهی برای جلب و جذب همه ی مذاهب اسلامی به سمت زیبایی ، شکوه و ارزش های شخصیت و منش حضرت ام الائمه (س) و یا این که تا چه اندازه در مسیری درست مخالف همه ی این آرمان ها حرکت کرده ایم؟
به نظر می رسد باید به کم کاری خود در زمینه ی خلق و ثبت آثاری ادبی و هنری و فرهنگی که در مسیر نخست گام بر می دارند اعتراف کنیم .
نظر شما