به گزارش خبرآنلاین، در ابتدای دوازدهمین نشست عصر روشن که عصر پنج‌شنبه (15 اردیبهشت‌ماه) در کتاب‌سرای روشن برپا شد، نرگس برهمند، برگزیده جایزه شعر «خبرنگاران» با کتاب «به دنیا اعتماد کرده‌ام»، که به همراه غلامرضا بروسان از مشهد در این نشست حاضر شده بود، شعر خوانی کرد.
سپس یاسین نمکچیان یکی از اعضای داوری جایزه «خبرنگاران» به عنوان منتقد در مورد جوایز خصوصی تاثیر آنها بر فعالیتهای ادبی سخن گفت. او با اشاره به مشهدی بودن برهمند، شعر مشهد را شعری خوب ارزیابی کرد و گفت: «در این سال‌ها، شعر مشهد در میان شعر شهر‌های دیگر بهتر بوده است و شاعران مشهد از ذهن و زبان تربیت‌شده‌ای برخوردارند. به نظر من شعر شاعران مشهدی در سال‌های آینده حرف‌های زیادی برای گفتن دارد.»
او با اشاره به کتاب «به دنیا اعتماد کرده‌ام»، عنوان کرد: «این کتاب لحظه‌های نابی را برای خواننده فراهم می‌کند و در کل، از طرف چند داور با سلیقه‌های مختلف انتخاب شده و نشان می‌دهد که نکات مثبت فراوانی دارد.»
در ادامه این نشست ، نوبیت به نقد و بررسی مجموعه شعر «مشق آبها را می نویسم» سروده نسیم جعفری رسید. این مجموعه که شاعر آن در جلسه حضور نداشت، برگزیده جایزه «خورشید» شده بود. بهاره رضایی به عنوان منتقد متنی را که در مورد این مجموعه نوشته بود، خواند. مادرانگی و معشوق‌وارگی به عشق بزرگ‌تر و کلی‌تری ختم می‌شود؛ عشقی دست‌نیافتنی و شاید به گونه‌ای ابدی و ازلی.»
غلامرضا بروسان، برگزیده جایزه شعر «نیما» دیگر شاعری بود که در این نشست جضور داشت . او که با کتاب «مرثیه برای درختی که به پهلو افتاده است» برگزیده جایزه شعر نیما شده بود، پس از شعر خوانی با اشاره به بحث ساده‌نویسی در شعر، گفت: «از نظر من، چیزی به عنوان ساده‌نویسی در شعر وجود ندارد؛ شعر یا خوب است یا بد. این‌که انشا بگوییم و آن را به اسم ساده‌نویسی بیاوریم، خوب نیست. این امر به اشعاری که سهل و ممتنع هستند، ضربه می‌زند. این‌که برخی در پشت این نام، کار خود را جا می‌زنند، یک چیز است؛ اما شعر ما از به اصطلاح شاعران و به اصطلاح منتقدان ضربه می‌خورد که معرفی غلط آنها از ادبیات به روزنامه‌ها و مردم، به ادبیات ضربه می‌زند.»
در ادامه، علیرضا بهرامی به نقد و بررسی شعرهای بروسان پرداخت و با اشاره به شعریت شعر و شاعرانگی شعر بروسان، گفت: «اکنون در دوره‌ای هستیم که شاعر بودن به صفت تقلیل دادن آدم‌ها بدل شده است. اما وقتی شعری همگام با فطرت آدم‌ها سروده شده باشد، جاودان می‌شود.» او افزود: «بروسان در شعر خود کشف و شهود داشته، او در لایه‌های زیرین زندگی به کشف و شهود دست زدهاست.»
بخش دوم نشست «عصر روشن» به شعرخوانی و نقد و بررسی شعرهای گروس عبدالملکیان اختصاص داشت. در این بخش، بهرامی - دبیر نشست‌های «عصر روشن» - با اشاره به انتخاب گروس عبدالملکیان برای نقد و بررسی شعرهایش در این جلسه، گفت: «گروس عبدالملکیان اولین کتاب خود یعنی «پرنده پنهان» را در سال 81 منتشر کرد و مجموعه‌های دیگر خود یعنی «سطرها در تاریکی جا عوض می‌کنند» و «رنگ‌های رفته دنیا» را در همین دهه به چاپ رساند که هرکدام به چاپ‌های متعددی رسیده‌اند. البته مبنای انتخاب ما، چاپ‌های متعدد شعرهای او نبوده است.»
او در ادامه اظهار کرد: «گروس عبدالملکیان با شعرهای خود تصور ما را بر هم زد؛ چون در ابتدا تصور می‌شد او به واسطه پدرش (محمدرضا عبدالملکیان) به این عرصه وارد شده؛ شاید او وجود پدرش را به عنوان یک معلم داشته باشد؛ اما می‌توانیم با کمال احترام برای پدرش، گروس را شاعری موفق‌تر بنامیم.» او افزود: «گروس عبدالملکیان به عنوان فردی که شعر برای او مهم بوده و نگران کار خود بوده است، عمل کرده و کتاب‌های او گویای این امر بوده است. او رفته رفته در کارهای خود به انسجام بیش‌تری رسیده و ساختار ذهنی منسجم‌تری یافته است.»
در ادامه، گروس عبدالملکیان با اشاره به انتشار چهارمین مجموعه شعرش با نام «حفره‌ها» و عرضه آن در نمایشگاه کتاب تهران، چند شعر قدیمی و جدید خود را برای حاضران در نشست خواند. سپس علی مسعودی‌نیا در نقد شعرهای گروس عبدالملکیان، متن همراه با طنزی را با عنوان «شیر، جادوگر و کمد لباس» خواند.
57244
نظر شما