انتخاب یک وزیر و پوزخند به حکم قوه قضائیه

اگر بپذیریم هر شخصی ولو با داشتن شایستگی، برای احراز هر مسئولیتی و انتصاب در هر سمتی مناسب نیست، آنگاه می‌شود بدون قضاوت درباره شخصیت و تخصص خانم فاطمه آجرلو، انتخاب او را به عنوان وزیر رفاه و تعاون انتخابی نادرست برشمرد. به نظر می‌رسد خانم آجرلو به این سادگی‌ها نتوانند از مجلس رأی اعتماد بگیرند چرا که درباره ایشان دو مورد خیلی مهم وجود دارد.

نکته اول: برای احراز پست وزارت فردی که در قوه قضائیه پرونده دارد، مناسب نیست. معتقدم انتخاب خانم آجرلو پس از محکومیت در پرونده پالیزدار کار درستی نبوده و نوعی بی‌توجهی به معیارها محسوب می‌شود. گاه ممکن است شایعات و یا ادعاهایی اثبات نشده درباره وزیری وجود داشته باشد، در این مورد نه تنها نباید این شایعات در روند انتخاب و انتصاب وزیر نقش داشته باشد بلکه رئیس‌جمهور باید با شجاعت و قاطعیت از وزیرش دفاع کند. اما در مورد فردی که سابقه در قوه قضائیه دارد، مسئله کمی فرق می‌کند. انتخاب چنین شخصی حتی به شرط داشتن توانایی‌های بسیار، پوزخند به قوه قضائیه و حکم صادره از این مرجع است. در انتخاب خانم آجرلو که محکومیتش از سوی قوه قضائیه صادر شده، نوعی بی‌توجهی و سهل انگاری صورت گرفته است و رئیس‌جمهور بی‌اعتنایی خود را به معیار‌های اجتماعی و حساسیت‌های جامعه ما نشان داده است. معتقد نیستم انتخاب خانم آجرلو قانون شکنی یا قانون گریزی دولت را نشان می‌دهد اما تردیدی نیست که در این باره رئیس‌جمهور در انتخابی مهم همچون انتخاب اعضای کابینه هم به سابقه افراد، شفافیت فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی آنها اهمیت نداده است. این اتفاق دست کم نباید از رئیس‌جمهوری که از پاکی و عدالت حرف می‌زند، سر بزند. این انتخاب تناقض بین رفتار و ادعاها و عملکرد رئیس‌جمهور را نشان می‌دهد. چرا که اگر ایشان معتقدند رأی صادره درباره خانم آجرلو غیر منصفانه و اشتباه است، باز باید به احترام قانون و رأی قوه قضائیه این حکم را به رسمیت می‌شناختند و همسو با قانون عمل می‌کردند.

نکته دوم: خانم فاطمه آجرلو حتی صرف نظر از پرونده قضایی، شرایط لازم برای تصدی پست وزارت آن هم در وزارتخانه‌ای چون رفاه و تعاون را ندارد. ایشان در این زمینه تجربه کافی ندارند و شاید پیشنهاد وزارت پیش از زمان مناسب به ایشان ارائه شده و از این رو می‌تواند روند پیشرفت ایشان را مختل کند. به نظر می‌رسد که خانم آجرلو نتواند رأی اعتماد از مجلس بگیرد و این اتفاق در روند حرفه‌ای ایشان، درخشان نخواهد بود. از این بابت می‌توان گفت پیشنهاد وزارت به ایشان نه تنها کمکی به نشان دادن توانایی‌های خانم آجرلو نمی‌کند، بلکه چون سدی در مقابل روند طبیعی پیشرفت ایشان قرار می‌گیرد. کاش خانم آجرلو این فرصت را داشت که پله پله و در دوره زمانی مناسب به پیش برود و مسئولیت‌های بزرگتر را برعهده بگیرد.

خانم آجرلو نه تنها از تجربه کافی در زمینه اداره وزارت رفاه و تعاون برخوردار نیست، بلکه باید این نکته را هم در مورد ایشان مد نظر قرار داد که وزارت رفاه که فقط به حوزه‌های اجتماعی، بهداشت، سلامت و... مربوط نمی‌شود. این وزارتخانه مجموعه مالی هم دارد که باید این مجموعه هم توسط وزیر مدیریت شود. شرکت‌های مالی و صندوق‌های متعددی در زیرمجموعه وزارت رفاه و تعاون وجود دارد. به همین دلایل است که معتقدم انتخاب وزیر بهتر است از مدیران ارشد همان وزارتخانه‌ها انجام شود. چرا که این مدیران هم با وزارتخانه مربوطه آشنا هستند و هم روند پیشرفتشان به طور طبیعی طی می‌شود.

با همه نکاتی که درباره وزیر پیشنهادی رئیس‌جمهور در وزارت رفاه و تعاون گفته شد و صرف نظر از گفته‌ها و شنیده‌ها درباره عکس‌العمل نمایندگان دربرابر وزرای زن، جو عمومی مجلس موضع بدی نسبت به وزرای زن ندارند. من به شخصه به خانم وحید دستجردی رأی اعتماد خواهم داد از این رو که ایشان را شایسته وزارت بهداشت می‌دانم و با رایزنی‌هایی که داشتم جامعه پزشکان هم با این انتخاب موافق هستند. ایشان در حوزه بهداشت و درمان فردی مسلط، قوی و توانمند هستند و انتخاب ایشان با استقبال خیلی‌ها روبه‌رو شده است.

به گمانم همین نمونه کافیست که مطمئن باشیم مجلس برای رأی اعتماد نگاه جنسیتی ندارد و به توانمندی‌های افراد توجه دارد. زنان ایرانی همواره و پا به پای مردان برای این مرز و بوم زحمت کشیده‌اند و تلاش کرده‌اند و از این رو حق دارند در امور اجرایی هم همراه و همپای مردان سهم داشته باشند.

رئیس کمیسیون انرژی مجلس