سیرخطی عکاسی مردم شناسی

درمورد نمایشگاه عکس‌های نصرالله کسرائیان درنگارخانه دی، نخستین نکته‌ای که به نظرمی‌رسد، این است که عکس این نمایشگاه، مجموعه‌ای از کارهای قبلی این عکاس است که شاید از دید خودش بهترین‌ها باشد، بحق چنین نیز هست.

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های کسرائیان، مشخص بودن سیر خطی عکاس‌هایش است. کسرائیان بر خلاف بسیاری ازعکاسان، از این شاخه به آن شاخه نپریده است. اوسعی کرده با همان نگاه مثبت، تصاویر قوم‌شناسی را با گرایش مردم‌شناسی عکاسی کند. هرچند که شیوه عکاسی‌اش در زیر مجموعه مستند با گرایش قوم‌شناسی و مردم‌شناسی نیز قرار می‌گیرد.

 یکی از ویژگی‌های بارز عکاسی کسرائیان رعایت نگاه ساده، صادق و عمیق است. مثلا درعکس‌های عشایری، او بدون هیچ واسطه فرم گرایانه‌ای، رنگ‌های زیبا در لباس، زندگی و طبیعت عشایر را به تصویرکشیده  است. همین امر موجب شده این عکس ها در عین سادگی متمایز و ویژه شوند. عکس‌ها نمایشگاه اخیر کسرائیان از نظرفرم بسیار زیبا هستند که تجربه و شناخت عکاس را نسبت به جامعه به ما ابلاغ می‌کنند.

یادم می‌آید زمانی که کسرائیان کتاب «سرزمین من» را منتشر کرد، قیمت پشت جلد آن موجب تعجب همه شد، اما بعدها همین کتاب و شیوه‌ای که کسرائیان درعکاسی پیش گرفت، موجب شد تا روش بی‌بدیلی در عکاسی ما پایه گذاشته شود و گروهی از عکاسان نیز به عکاسی مردم شناسانه علاقمند شوند.

جامعه عکاسان ایرانی بدون اغراق هریک به نوعی مدیون نوع نگاه کسرائیان هستند، اما با این همه، قدر و ارزش این عکاس پیشکسوت، آن گونه که باید شناخته نشده است. ازاین پیشکسوت کمتر درداوری‌ها و انتخاب‌ها استفاده شده است که همین امر موجب شده آنگونه که باید کمتر از اندیشه‌ها و نظرات کارشناسانه او بهره‌مند شویم.