مردم به خودتان رحم کنید

آن‌چه می‌نویسم نه توصیه اخلاقی، بلکه گزارش صحنه است؛ شاید به درک وضعیت و اقدام هماهنگ جمعی کمک کند.

یک. همه خانواده با هم درگیر می‌شوند، و همه خانواده‌ها خوش‌اقبال نیستند تا یکی از اعضا که قبلاً مبتلا شده و ایمنی یافته، از بیماران مراقبت کند. برای مراقبت از بیماران‌تان گرفتار می‌شوید.

دو. شما نمی‌توانید به بیمارتان رسیدگی کنید و عذاب بزرگی است که حتی قادر نیستید به عزیزترین‌های خود نزدیک شده و کمک کنید؛ مستأصل و درمانده می‌شوید.

سه. ماهیت بیماری به گونه‌ای است که عدم قطعیت و پیش‌بینی‌ناپذیری بالایی دارد و استرس ناشی از آن کشنده است.

چهار. بیمارستان‌ها ظرفیت پذیرش ندارند، و حتی نمی‌توانید بین این‌که بیمار را در منزل یا بیمارستان مراقبت کنید، انتخاب راحت و سرراستی داشته باشید.

پنج. اگر شما یا بیمارتان بستری نشود، مجبورید برای دریافت داروهای مراحل پیشرفته و خطرناک‌تر بیماری، چند روز بین بیمارستان و منزل رفت و برگشت کنید.

شش. تصور خطر بیماری و درماندگی در برابر آن، آزاردهنده‌ترین لحظات را برای شما رقم می‌زند.

 در خبرها آمده بود که مسئولین بهداشتی گفته‌اند میانگین رعایت پروتکل‌های کرونا فقط 58 درصد است. این میزان رعایت پروتکل‌ها می‌تواند فاجعه‌بار باشد. بدانیم که وقتی عزیزمان به کرونا مبتلا می‌شود، بی‌اعتمادی به حکومت، دولت، حسن روحانی، سعید نمکی و ... به هیچ کار نمی‌آید.
بدانیم هر کسی مقصر ناکارآمدی در واکسیناسیون باشد، وقتی به علت عدم رعایت پروتکل بیمار شویم، فحش‌های رکیک به باعث و بانیان این وضع واکسیناسیون هم به هیچ کار نمی‌آید.
بدانیم هشتگ‌ها، تصاویر تمسخرآمیز مقامات و همه محتوای فضای مجازی که گاه توجیه ذهنی برای رعایت نکردن پروتکل‌های کرونا می‌شوند؛ یا هر توجیه دیگری، به هیچ کار نمی‌آیند.

خانه همه ما فعلاً آتش گرفته است، باید کمک کرد تا شعله‌های آتش آرام بگیرند. بی‌اعتمادی و رعایت نکردن پروتکل‌های کرونا هیچ دردی را درمان نمی‌کند.

* عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی