به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، محمدکاظم کاظمی، از شاعران معاصر پارسی‌گو که تباری افغانستانی دارد، در نوشتاری اینستاگرامی، نسبت به حوادث کشورش و چیرگی طالبان، واکنش نشان داد.
او در آغاز یادداشت خود، نوشته است: «اظهارنظرهایی دیدم که عزیزانی گفته بودند مردم افغانستان با طالبان همراه شدند و آمریکا را از کشور بیرون کردند و ورود طالبان به کابل، پیروزی مردم افغانستان بر آمریکاست. ای کاش کسی به این عزیزان برساند که درست است سخنان شما مصرف داخلی ]ایران[ دارد، ولی تحریف واقعیت است و مردم افغانستان را عمیقاً می‌آزارد. طالبان انتخاب مردم افغانستان نبودند آن‌ها کابوس مردم افغانستان بودند، کابوسی که بالاخره رخ داد...»
او ادامه داده است: «حقیقت امر این است که مردم افغانستان پنج سال حکومت طالبان در فاصله ۱۳۷۵ تا ۱۳۸۰ را دیده‌اند. در آن زمان بسیاری‌ها آزار و شکنجه شدند؛ بسیار قتل عام‌ها به دست این گروه رخ داد؛ طالبان نیمی از جامعه، یعنی زنان را از فعالیت‌های اجتماعی بازداشتند؛ بزرگ‌ترین میراث تاریخی افغانستان یعنی تندیس‌های بودا را نابود کردند؛ هنر و رسانه را متوقف کردند؛ به زبان و ادب فارسی صدمه زدند و قاچاق مواد مخدر را رونق بخشیدند.
حالا خدا کند که طالبان رویه درستی پیش بگیرند و آن کابوس دوباره تکرار نشود. من خودم قلباً دوست دارم که طالبان تغییر کرده باشند، با مردم و گروههای سیاسی از در صلح و گفت‌وگو درآیند و حکومتی که مورد پذیرش مردم است، در کشور برقرار شود، ولی به این چندان امیدوار نیستم. علت مقاومت‌نکردن مردم در برابر طالبان هم امید به این تغییر نبود، بلکه خستگی از ناامنی و جنگ و فساد و ناکارآمدی و خیانت‌های عمیقی بود که از دولت‌مردان‌شان دیدند.»
در ادامه این نوشتار محمدکاظم کاظمی آمده است: «حالا بعضی عزیزان می‌کوشند که از معادله پیچیده و چندمجهولی افغانستان، این نتیجه را بیرون بکشند که آمریکا بد بود و شکست خورد. بله آمریکا بد بود، برای کشور ما چیزی به ارمغان نیاورد و اکنون هم معلوم نیست که چه شیطنت‌هایی برای آینده کشور بر روی میز و در کشو میز دارد. ولی برای پذیرش این سخن بدیهی، مردم افغانستان را همدست طالبان نشان ندهید و گروهی را که با جنگ‌افروزی، خشونت، تحجر و تبعیض‌های قومی، ۲۵ سال است روند صلح و آرامش و توسعه کشور را به تاخیر انداخته‌اند، تطهیر نکنید. دولت‌ها و گروه‌ها می‌روند و مردم می‌مانند. این حرف‌ها هم ثبت میشود و به زودی موقع محک‌زدن آن‌ها فرامی‌رسد. چیزی نگویید که فردا نتوانید از آن دفاع کنید، به خصوص که در افغانستان نباید هیچ‌گاه تصور کرد که همه چیز تمام شد. در نیم قرن اخیر، عمر میانگین حکومت‌ها در افغانستان، پنج سال بوده است.»
محمدکاظم کاظمی، زاده ۱۳۴۶در شهر هرات افغانستان است که سال ۱۳۶۳ به ایران آمد و پس از پایان دوره دبیرستان، کارشناسی خود را در رشته مهندسی عمران از دانشگاه فردوسی مشهد گرفت.
او از سال ۱۳۶۵، فعالیت‌های ادبی‌اش را آغاز کرد که انتشار مثنوی «بازگشت» در فروردین ۱۳۷۰، باعث شناخته شدنش در جامعه ادبی ایران شد. این شاعر، در دهه ۷۰، به فعالیت روزنامه‌نگاری ادبی هم مشغول بود.
کاظمی عضو گروه علمی برون‌مرزی فرهنگستان زبان و ادب فارسی است. او در سال ۱۳۹۵ به عنوان دبیر علمی یازدهمین جشنواره شعر فجر انتخاب شد. همچنین برگزیده نخستین دوره جشنواره شعر فجر در بخش فارسی‌زبانان بود.
«پیاده آمده بودم»، «این قند پارسی، فارسی دری در افغانستان امروز»، «کلید در باز: رهیافت‌هایی در شعر بیدل»، «همزبانی و بی‌زبانی»، «قصه سنگ و خشت»، «کفران»، «گزیده دیوان بیدل» و ... تنها بخشی از آثار ادبی و پژوهشی او به شمار می‌آیند.
۵۷۵۷
نظر شما