پویا دبیری مهر: محمود احمدی نژاد، وزیر بازرگانی دولت قبلی خود را برای تصدی وزارت نفت در نظر گرفته است تا تجربه 4 سال گذشته تکرار نشود. احمدی‌نژاد خاطره خوشی از وزیر پیشنهادی نفت به مجلس ندارد. معرفی علی سعید لو به مجلس به عنوان کاندیدای وزارت نفت ناکام ماند و با واکنش منفی نمایندگان مجلس مواجه شد و رأی اعتماد نیاورد.
صادق محصولی، دوست قدیمی احمدی‌نژاد پس از سعیدلو شاخص‌ترین کاندیدایی بود که به مجلس هفتم معرفی شد، اما باز هم با عکس‌العمل ناموافق نمایندگان مجلس مواجه شد و خود مجبور به استعفا از سمت وزارت نفت گردید.
در نهایت احمدی‌نژاد به ناچار وزیری‌هامانه را به مجلس معرفی کرد تا سکاندار وزارت نفت شود. مجلسی‌ها هم شاید برای باز شدن گره مدیریت وزارت نفت بعد از دو رویکرد منفی به دو وزیر معرفی شده، به هامانه رأی اعتماد دادند تا وی با همه اختلاف سلیقه‌ای که با مدیران زیر دستی خود داشت، بر صندلی پولدار‌ترین وزارتخانه کشور بنشیند. او که در همان روزهاى ابتدایى وزارتش گفت: «مافیاى نفت را نمى‌شناسد و چیزى در این مورد نشنیده است» نشان داد که قصد همراهى با برنامه‌هاى رئیس‌جمهور در این حوزه را ندارد و برخى علت برکنارى‌اش را در همین عدم همراهى و موضوع مافیاى نفت تفسیر کردند. هامانه دو سال بیشتر در وزارت پرحاشیه نفت دوام نیاورد.
جریانات سهمیه‌بندی بنزین سبب شد تا احمدی‌نژاد به فکر وزیر دیگری بیفتد که همراه‌تر باشد. این بار قرعه به نام نوذری افتاد تا وی به عنوان دومین وزیر نفت دولت نهم طی دو سال منصوب شود. نوذری هم از درون نفت آمده بود. اولین زمستان وزارت براى نوذرى خاطرات خوشى را تداعى نمى‌کند. زمستان سرد و قطع گاز و بحران خرید گاز از ترکمن‌ها با اولین سال وزارت نوذرى عجین شد و روزهاى سختى را براى وى رقم زد. او مجبور شد براى عبور از بحران سرما به خواسته ترکمن‌ها براى بالا بردن قیمت گاز تن دهد. شاید یکى از بحث‌برانگیز‌ترین شاخصه‌هاى دوران فعالیت وى تغییراتى بود که در سطوح مدیران ارشد وزارت نفت طى سه ماهه نخست سال جارى اتفاق افتاد. ب
سیارى چنین نتیجه مى‌گرفتند که این تغییرات مدیریتى با تغییر خود نوذرى تکمیل خواهد شد. نوذری حالا باید ردای وزارت را به وزیر دیگری بسپرد. اما وزیر پیشنهادی نفت هیچ آشنایی با نفت و پتروشیمی ندارد و لابد این روزها سخت درصدد مطالعه کتب و سوابق مربوط به حوزه نفت و گاز و پتروشیمی است تا روز رأی اعتماد حرفی برای گفتن در محضر نمایندگان مجلس داشته باشد. میرکاظمی، وزیر بازرگانی دولت نهم و کاندیدای تصدی وزارت نفت، این روزها در کمیسیون‌های مجلس است برای قانع کردن آنها به منظور حمایت از وی.
اما آیا مجلس نشینان سرود همراهی با میرکاظمی می‌خوانند؟ جلسات متعدد وی با اعضای کمیسیون انرژی مجلس بی‌نتیجه مانده است به صورتی که رئیس کمیسیون انرژی مجلس از نتایج این جلسات با میرکاظمی می‌گوید: «مسعود میر کاظمی وزیر پیشنهادی نفت تاکنون سه جلسه مشترک با کمیسیون انرژی داشته اما به نظر ما میرکاظمی تناسبی با این وزارتخانه ندارد.» حمیدرضا کاتوزیان درباره میرکاظمی می‌گوید: «برای دولت و کشور مقتدری که بخش بزرگی از مقدراتش وابسته به نفت است، وزیر نفت آن باید از تخصص، تجربه و کارآمدی لازم برخوردار باشد.»
وی افزود: اگرچه آقای میرکاظمی در وزارت بازرگانی تجربه چهار ساله‌ای دارد اما به نظر نمی‌رسد که بتواند در وزارت نفت مدیریت موفقی در حوزه جذب سرمایه‌گذاری داشته باشد و پیشرفت مناسبی را ایجاد کند. رئیس سابق کمیسیون اقتصادی مجلس هم می‌گوید: «جابه‌جایی ایشان به وزارت نفت را به مصلحت نمی‌دانم.»مصباحی مقدم معتقد است که میرکاظمی گزینه مناسبی برای این وزارتخانه نیست و هیچ اشرافی به وزارت نفت و زیرمجموعه‌های آن ندارد.
وی می‌افزاید: «وزارت نفت دارای مدیرانی شایسته است، که بهتر بود از میان آنها یکی به عنوان وزیر انتخاب می‌شد؛ نه اینکه فردی ناآشنا با مسائل گاز و نفت و پتروشیمی در رأس این وزارتخانه قرار بگیرد.»
مهدی جاریانی، عضو اتاق بازرگانی ایران هم در گفت‌وگو با «خبر» می‌گوید: میرکاظمی با نگاهی تجاری و غیر نفتی می‌خواهد وارد فضای پیچیده نفت شود، اما وی باید توجه داشته باشد که وزارت نفت فروشگاه اتکا نیست و نفت، حوزه تخصصی و پیچیده‌ای است. سیدعماد حسینی، عضو کمیسیون انرژی مجلس نیز راجع به میرکاظمی و معرفی وی به عنوان وزیر پیشنهادی نفت، می گوید: «به‌نظر من اینکه ایشان تحصیلات مدیریت استراتژیک و مدیریت صنعتی دارند کافی نیست که بتواند وزارت نفت با پیچیدگی‌های صنعتی و بین‌المللی را اداره کند.
سؤال اساسی من این است که چرا وی برای وزارت نفت معرفی شده. صنعت نفت تنها یک بخش اداری و اقتصادی نیست و وزیر باید از توانایی‌هایی برخوردار باشد که بتواند با اشراف بر امور تصمیم‌گیری کند. در عین حال ایشان هیچ برنامه خاص و ویژه‌ای ندارند. انتظار ما این بود که فرد قوی‌تری معرفی شود. وزارت نفت یک بخش توسعه‌ای است و نقش کلیدی و راهبردی در اقتصاد و اشتغال کشور دارد. وزیر نفت باید در اجلاس‌های بین‌المللی از جمله اوپک بتواند حاضر شود و با همگرایی با تحولات بین‌المللی در این بخش تصمیم‌گیری کند و این نیاز به فرد قوی‌تری دارد که از سابقه کافی برخوردار باشد.»
نظر شما