مجید جویا: در سال 1996 / 1375 گروهی از دانشمندان ادعا کردند که فسیل یک باکتری ساده را در شهاب‌سنگی مریخی یافته‌اند. البته این ادعا هیچ گاه اثبات نشد، ولی یک تحلیل جدید بیان می‌دارد که محیط مریخی این سنگ می‌توانسته شرایط لازم را برای حیات داشته باشد.
به گزارش نیوساینتیست، پژوهشگرانی به سرپرستی دیوید مک‌کی از مرکز فضایی جانسون ناسا، سیزده سال پیش از این اعلام کردند که یک قطعه از شهاب‌سنگ مریخی که در قطب جنوب یافت شده و به نام ALH 84001 نامیده شده، حاوی نشانه‌های احتمالی از یک زندگی پیشین در سیاره سرخ بوده است، و نشانه‌هایی از مولکول‌های پیچیده پایه کربنی و تعدادی از اجسام میکروسکوپی که شکلی شبیه به باکتری داشته‌اند، در آن دیده شده است.این خبر شور و هیجان زیادی در دنیا به وجود آورد.
ولی این ادعا هیچ گاه به طور گسترده مورد قبول دانشمندان قرار نگرفت. دیگر دانشمندان در توجیه مخالفت خود اعلام کردند که این اشکال مبهمند و مولکول‌های پیچیده پایه کربنی قابلیت تشکیل بدون منشا زیستی هم دارند، چرا که برای مثال این مولکول‌ها روی تکه‌های خرده سیارک‌هایی که به صورت شهاب‌سنگ روی زمین سقوط کرده‌اند نیز یافت شده‌اند. و بعضی دیگر نیز گفتند که کربن موجود در این شهاب‌سنگ باید در شرایط خیلی سختی ته‌نشین شده باشد، که از آن جمله آب با دمای بالاتر از 150 درجه است، در حالی که سخت جان‌ترین میکروب‌های زمینی نیز در دمای 120 درجه از بین می‌روند.
ولی یک تحلیل جدید انجام شده بیان می‌دارد که آب موجود در این سنگ به اندازه کافی برای امکان‌پذیر شدن حیات، سرد و خنک بوده است، به این ترتیب دست‌کم این احتمال که در این شهاب‌سنگ حیات وجود داشته باشد، ممکن می‌شود. این تحقیق توسط پل نایلز از مرکز فضایی جانسون ناسا انجام شده است. نه او و نه هیچ یک از اعضای گروه تحقیقاتی وی عضو تیمی که در سال 1996 / 1375 ادعای وجود حیات در این سنگ مریخی کرده بود، نبوده‌اند.
حباب برآوردن
برای توجیه ته‌نشین شدن مواد معدنی حاوی کلسیم، منیزیم، و آهن روی سنگ، نایلز و همکارانش احتمال وجود این سنگ را در نزدیکی سطح مریخ مطرح کردند، جایی که آب مملو از دی‌اکسید کربن در حال جوشیدن از منطقه‌ای در اعماق مریخ به سوی سطح بوده است و احتمالا بخشی از یک چشمه آب گرم بود.
مقادیر نسبی سه فلز ته‌نشین شده از محلول‌ها بستگی به دمای آبی دارد که در آن حل شده‌اند. این گروه از اندازه‌گیری‌های قبلی این مقادیر برای محاسبه دمای آب استفاده کردند و به این نتیجه رسیدند که آب احتمالا دمایی کمتر از 100 درجه داشته است. البته قطعیتی در این مورد وجود ندارد، چرا که آب در زیر زمین می‌تواند تحت فشار بالاتر در دماهای بالاتری نیز به حالت مایع بماند.
نایلز می‌گوید: «محیطی که این مواد در آن شکل گرفته‌اند به نظر می‌رسد که قابل سکنی بوده باشد».
مارک فرایز از آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا در پاسادنای کالیفرنیا، می‌گوید که این پژوهش نشان می‌دهد هنوز چیزهای بیشتری برای یاد گرفتن از چیزی وجود داشته باشد که «احتمالا سنگی است که بیش از هر چیز دیگری در تمام تاریخ بشر مورد آزمایش قرار گرفته است». او پیش از این نمونه‌هایی از این سنگ آسمانی را مورد آزمایش قرار داده بود، ولی عضوی از گروه نایلز نیست.
ولی او و نایلز اذعان می‌کنند که هنوز هیچ دلیلی برای اثبات وجود هیچ گونه حیات پیشینی در سنگ مریخی وجود ندارد. او می‌گوید که احتمالا تعیین این که آیا مریخ هیچ‌گاه پیش از این شاهد نشانه‌های حیات بوده است یا خیر، نیاز به ماموریتی برای آوردن نمونه‌هایی از سنگ‌های آن سیاره به زمین دارد.
نظر شما