قربون برم خدا رو ، یه بوم و دو هوا رو ... این ور بوم تابستون ، اون ور بوم زمستون ... قصه اش را همه می دانید و احتمالا شما هم مثل من این روزها زیاد یاد این قصه می افتید .
برخی از مسئولان بدون آن که متوجه باشند برای توجیه یک مشکل از چاله به چاه می افتند . مثلا می خواهند شرمساری شان از قضیه ای مثل تجاوز دسته جمعی اشرار به اعضای یک خانواده در محیط خصوصی و فقدان امنیت و عدم برخورد قاطع با مجرمین ( که طبق اعلام رسمی اکثرا سابقه دار بوده اند ) را بپوشانند و چون ما قرار نیست مثل سوئدی ها استعفا دهیم یا مثل ژاپنی ها خودکشی کنیم با کمال جرأت و شهامت اظهار می فرمایند : در " همه جای دنیا " از این اتفاق ها می افتد ! و البته تا اینجا حق هم دارند و راست می گویند ، بله در " همه جای دنیا " از این اتفاقات رخ می دهد .
لیکن آیا در سایر امور هم ما خودمان را با " همه جای دنیا " مقایسه می کنیم که اینجا مثل " همه جای دنیا " شده ایم ؟ چرا وقتی پای مردم در میان است حق نداریم خود را با دیگران مقایسه کنیم ، ولی وقتی نوبت به پاسخگویی مسئولان می رسد ما می شویم مثل " همه جای دنیا " ؟
بیایید صادقانه بپذیریم که ما در شرایطی به سر می بریم که خوب و بدش در هم است و همه چیزمان به هم می آید و به هزار و یک دلیل - از تراکمات تاریخی و فرهنگی تا توطئه استکبار جهانی - مشکلات خودمان را داریم .
ما که حراست یک اداره کوچک مان در آن طرف کشور، یک نفر را به دلیل شبهه مشکلی ساده اخراج می کند اما کسی دیگر با پرونده ای صدبرابر آن می تواند [ ... ] بشود.
ما که سرقت های میلیاردی را رها می کنیم و به سرقت دو کیلو گوشت می پردازیم . ما که از صدور انقلاب و تأثیرگذاری در تحولات منطقه حرف می زنیم و درست در اوج تحولات جهان اسلام سرمردم را به جن و جن گیری گرم می کنیم و آبروی دین و دیانت و انقلاب و نظام را در دنیا می بریم .
ما که پلیس مان این طور به حجاب خانم ها و لباس آقایان می پردازد و درست وقتی که افتضاح تجربه عربستان سعودی در سازمان امر به معروف و نهی از منکر شان آشکار شده، به فکر تأسیس وزارتش افتاده ایم!
کجای ما به " همه جای دنیا " شبیه است که اینجایمان را این طور توجیه می کنیم ؟
آیا در همه جای دنیا مطبوعات و رسانه ها از پرداختن به بسیاری امور منع می شوند ؟ آیا در همه جای دنیا پنجاه کانال تلویزیونی را یک رئیس اداره می کند ؟ آیا در همه جای دنیا یک انتقاد ساده از یک وزیر و وکیل هم ترس و لرز دارد ؟ آیا در همه جای دنیا ناتوانی ها و کوتاهی شان را باامام و انقلاب و شهدا و دین و خدا توجیه می کنند ؟ آیا در همه جای دنیا می توان از پاسخگو بودن در مقابل مردم به بهانه های گوناگون فرار کرد ؟
آیا در همه جای دنیا موقع سخنرانی از ولایت فقیه دم می زنند و موقع عمل از زیرش در می روند ؟ آیا در همه جای دنیا حرف های مهم نوروزی رهبرشان را طی فروردین ماه روی موتورسیکلت های تشریفات می نویسند و بعد کلا فراموش می کنند ؟
آیا در همه جای دنیا با خون شهدا به همه جا می رسند و بعد قبور مطهرشان را تخریب می کنند و حتى به اجساد پاکشان اهانت می شود ؟
آیا در همه جای دنیا وقتی یک طلبه متعهد به اطاعت از توصیه رهبرشان به مطالبه عدالت می پردازد دستگیرش می کنند و با زبان روزه سیلی اش می زنند ؟ آیا در همه جای دنیا به جای تبیین ارزشهای نظام خود از طریق مدارس و رسانه ها فقط شعارش را می دهند وبعد مخاطبان را به خاطر دوری از این ارزشها محاکمه می کنند ؟
آیا در همه جای دنیا در برنامه کودک تلویزیون مجری های عروسکی به بچه ها توصیه راستگویی می کنند و در اخبار سراسری اش مسئولان رسمی تجربه های دیگر دارند ؟
از این سؤالات تا دلتان بخواهد می شود پرسید . این پرسش ها هم جواب دارد . آری ، اگر معلوم شد که ما در همه چیزمان مثل همه جای دنیا هستیم ، آن وقت این موضوع را هم می پذیریم و مثل همه جای دنیا برای درمان این درد دنبال دوا می گردیم .
آری ، در " همه جای دنیا " هزار و یک مشکل دارند ،فراموسونری هست ، سی آی ای هست ، نفوذ مال و ثروت و قدرت هست ، فساد و فحشا هست و همه اینها قبول ، اما در مقابل یک نوعی توازن قوای سیاسی مناسبات سلطه و حضور حزبی و پرسشگری و پاسخگویی و افشاگری هم هست . و از همین " همه جای دنیا " هر روز رسانه های خودمان خبر از وزیری می دهند که به خاطر یک دروغ استیضاح شده یا رئیسی که به خاطر یک مشکل برکنار گردیده یا نماینده پارلمانی که به خاطر استفاده از کارت اعتباری اداری برای سی لیتر بنزین ناقابل آبرو و حیثیت خود را از دست داده است .
پیشتر بارها نوشته ام که هرگز روا نیست خود را با هر جای دیگر دنیا مقایسه کنیم ، ارزشهای معنوی و قابلیت های انسانی و امیدهای الهی که انقلاب مبار ک اسلامی را تا کنون هدایت کرده در هیچ جای جهان نیست . افزون بر این ، هر چه در معیارهای ظاهری و مادی مطرح می شود در مقابل دستاوردهای عظیم این نظام پرافتخار رنگ می بازد .
مردم هم حقایق را می دانند و می فهمند که رنگ و لعاب دروغین دموکراسی و آزادی در غرب اساسا فریبی بیش نیست ، با این تفاوت که آنها برای جا انداختن این دروغ هزینه می کنند .
در مقاله " آمریکا دروغ می گوید ، جمهوری اسلامی هم ! " به همین موضوع پرداخته ام که آنها در مسائل کلان دروغ می گویند ولی در امور خرد به راستگویی تظاهر می کنند اما ما در شعارهای اساسی نظام چون " استقلال و مردمسالاری دینی " راست می گوییم لیکن خودمان را برای امور بسیار ساده ای ضایع می کنیم و مثلا می گوییم در کشور ما اصلا همجنس بازی وجود ندارند و هیچ کس برای نان شبش محتاج نیست ! " . باید بپذیریم که نمی شود یک بام داشت ودو هوا ، و با تعابیری مثل " همه جای دنیا " با مردم سخن گفت .
این حرف مال مانیست که همیشه از حکومت اسلامی حرف زده ایم و مردم را به آرمانهای عدالت علوی سرخوش و دلگرم ساخته ایم . باید تکلیفمان را مشخص کنیم ، اگر ادعای حرکت در مسیر الگوی آرمانی اسلام را داریم باید پای آن بایستیم و اگر قرار است مثل " همه جای دنیا " باشیم دیگر سزاوار نیست این قدر از دین و عقیده مردم هزینه کنیم و دائم از حکومت عدل علی علیه السلام حرف بزنیم .
/6262
نظر شما