سخنان ایشان را به دو بخش تقسیم می‌کنم: سه‌چهارم آغازین و یک‌چهارم پایانی. در سه‌چهارم ابتدایی چند ادعا مطرح شده است:
اول: «مدارس تهران و شهرستان ها بازگشایی نشده است.»
این ادعا نادرست و جفا در حق معلمان و مربیان و مدیرانی است که با جهاد و سختی و دشواری بسیار کلاس‌ها و آزمون‌ها را به شکل حضوری برگزار کرده‌اند و می‌کنند و ناشی از بی‌اطلاعی ایشان است.
دوم: «به مدارس غیرانتفاعی می گویم خصوصی چون همه اینها دنبال منافع هستند.»
این هم اشتباهی دیگر از رییس کمیسیون بهداشت. مگر می‌توان درباره گروه بزرگی از مدارس با دغدغه‌ها و اهداف و رویکردهای گوناگون و شیوه‌های متفاوتِ مدیریت مالی به این شکل کلی‌گویی کرد؟ جدای از نگاه‌های کارشناسی متفاوت به مقوله مدارس غیرانتفاعی و سیر تاریخی طی شده، این نوع صحبت کردن کاملا غیرتخصصی و خلاف انصاف است.
همین الان چند مدرسه غیرانتفاعی را می‌توانم مثال بزنم که با کمک خیرین و با دغدغه رشد و تعالی نسل آینده و با خونِ دلِ بسیار فعال هستند.
وانگهی، اگر اشکالی ندارد؛ لطفا بررسی کنید که چند درصد از فرزندان مسئولان در مدارس دولتی و چند درصد در مدارس خصوصی درس می‌خوانند.
سوم: «مدارس انتفاعی تهران هفته ای یک روز آن هم دو ساعت کلاس حضوری دارند.»
این هم ادعای نادرستی دیگر و برآمده از بی‌اطلاعی ایشان است.
چهارم: «در تمام دنیا آخرین جایی که تعطیل می شود و اولین جایی که باز می شود مراکز آموزشی است.»
این گزاره توصیه سازمان جهانی بهداشت است.
آیا در همه دنیا این‌گونه عمل می‌شود؟ خیر.
آیا رفتار و عملکرد دیگر کشورها می‌تواند ملاک عمل یا مبنای مقایسه و ارزش‌گذاری بر عملکرد مسئولان ما باشد؟ اگر کشورهایی توانستند مدارس را به شکل «مطمئن و ایمن» باز نگه دارند؛ آن‌وقت از شما خواهش می‌کنیم دیگر اقدام‌های مسئولانِ «همه دنیا» را نیز زیر نظر داشته باشید و گزینشی عمل نکنید.
مطلب مهم، دغدغه حفظ سلامتی و جان فرزندان و خانواده‌های آنان است. می‌توان مسئله را تک‌متغیره دید و فقط درباره ضرورت آموزش حضوری سخن‌ها گفت. اما سختی کار وقتی رخ می‌نمایاند که متغیرهای مسئله متعدد و هر کدام در جای خود حائز اهمیت بسیار می‌شوند.
سری به درمانگاه‌ها زده‌اید؟ آمار غیبت‌های چند روز اخیر چند مدرسه را دیده‌اید؟ از تاخت و تاز اُمیکرون در بین خانواده‌ها و فرزندان‌شان خبر دارید؟
پنجم: «آثار تعطیلی ها را چند سال دیگر خواهیم دید.»
کاملا صحیح است. ابتلای کرونا آثار سهمگینی بر همه ابعاد زندگی مردمِ همه جهان گذاشت؛ و آموزش‌وپرورش نیز از این بلوا و بلای عام مصون نماند.
اما نکته اینجاست که نباید موضوعات را با هم آمیخت.
آسیب‌دیدگی ناشی از کرونا
و آسیب‌دیدگی حاصل از آماده نبودن برای آموزش‌های غیرحضوری و مجازی و کمبود آموزش‌های لازم و امکانات ضروری و
آسیب‌های کلاس‌های غیرحضوری
سه مقوله متفاوت هستند. ساده‌ترین تصمیم همانا اصرار بر بازگشت بی‌قید و شرط به کلاس‌های حضوری است.
سیاست‌گذار و قانون‌گذار و حکمران نباید همه‌چیز را با هم یک‌کاسه کند و نتیجه‌ای کلی بگیرد.
نکته قابل تامل اینکه این سخنان که سه‌چهارم مصاحبه ایشان را تشکیل داده؛ نه از رییس کمیسیون آموزش و نه از مسئولی در وزارت آموزش‌وپرورش است. اینها را رییس کمیسیون بهداشت درباره آخرین وضعیت آموزش کشور فرموده‌اند.
یک چهارم آخر صحبت از قضا درباره حوزه کاری و تخصصی ایشان است که به نظر درست می‌آید.
نظر شما