حجازی، آبروی اجتماعی اش را برای دردهای مردم خرج کرد

تاجیک که ابتدا به هم مدرسه ای و هم محلی بودن با مرحوم حجازی اشاره کرده درباره خصوصیات اخلاقی او می نویسد:

"فردی صمیمی، صریح، مخلص، مومن، مسلمان و ایران دوست که علاقمند به طرح و دنبال کردن مشکلات مردم بود. این روش و منش او در کنار تبحرش در دروازه بانی باعث نام آوری او شده بود که یک سرمایه اجتماعی برای وی محسوب می شد. البته کسب آبروی اجتماعی نیز کاری دشوار و راهی پر سنگلاخ است که دشمن تراش است و هم جای لغزش دارد و هر کسی که می خواهد در این راه وارد شود باید آمادگی کافی و خودسازی لازم را داشته باشد.
... می توان بلا استثنا ادعا نمود که مردم ایران قدردان افراد صادق و صریحی هستند که احساس کنند درد مردمی دارند و سرمایه اجتماعی خود را برای منافع شخصی خرج نمی کنند. "

وی درباره کمرنگ شدن فعالیت های خیریه و حل مشکلات به دست خود مردم اظهار می کند:

"علیرغم اینکه ایرانیها به فعالیتهای خیریه و تلاش برای حل مشکلات هموطنان خود شهره بودند ولی در سالهای اخیر متاسفانه به دلایل اجتماعی کمتر رغبتی دیده میشود که بار مشکلات مردم توسط خود مردم برداشته شود و بیشتر انظار متوجه دولت شده است. از طرف دیگر نیز بهر میزان که درخواست شود اینگونه مسئولیتها از سوی دولت تقبل شود به همان میزان نیز دولت به خودش حق میدهد که در زندگی خصوصی مردم نیز دخالت کند و این یک اصل ثابت شده در علوم اجتماعی و مدیریت جامعه است."

تاجیک برای رفع این معضل به راه حلی اشاره می کند و می نویسد:
"راه حل پیشنهادی من تمسک به همین راهی است که ناصر برای خود انتخاب کرده بود. سئوال من در این نوشته اینست که کسانیکه راه و روش ناصر را می پسندند و نتیجه این راه را نیز در قدردانی مردم از وی دیدند چرا از سرمایه و آبروی خود برای حل مشکلات مردم استفاده نمیکنند؟ در دنیای کنونی تاثیر افکار عمومی کمتر از اقدامات دولتها که نیست بلکه در مواردی کاری که افراد و مخصوصا" آنها که مورد احترام و وثوق مردم هستند می توانند انجام بدهند از دولتها نیز موثرتر است. "

متن کامل مطلب وی را اینجا بخوانید.