دردا و دریغا از سوگ استاد الاساتید

آن چنان غم و اندوهی فراوان وجودم را احاطه کرده که قادر به بیان احساسات و ادای حق مطلب در وصف این عالم شایسته و انسان فرهیخته و خود ساخته نیستم هر چه بگویم باز هم کم است.

سی وچند سال پیش علاقه محبت و مودت و فرزندی و پدری بین این بنده کمترین و آن انسان بزرگ و بزرگوار بسته شد. او بحق پدر معنوی و استاد و راهنمای عزیز برایم بود. ده ها کتاب می توان در راستای این انسان خوب خدا نوشت.
به همه خانواده علم و دانش به فرزندان آن بزرگوار دکتر ناصر، بانو زهرا و فریده و به حضرت آقای دکتر محمود مهدوی دامغانی، صمیمانه با قلبی آمیخته با اندوه غم تسلیت عرض می کنم.

در راستای آن بزرگ مرد دانش و اندیشه بیشتر خواهم گفت و نوشت .