دیلی استار طی مقاله ای به قلم ایمن جواد التمیمی نوشت: این سوال که چه کشورهایی از غیبت امریکا در عراق استفاده خواهند کرد هنوز هم زمزمه بسیاری است . بر هیچ کس پوشیده نیست که امریکایی ها بیم این را دارند که مبادا نخست وزیر عراق نوری مالکی عرصه را به ایران واگذار کند.
وی در ادامه افزود: از ایران که بگذریم به کشوری می رسیم که در دو سال اخیر بر موج حضور سیاسی و اقتصادی خود در عراق به شدت افزوده است . چین این بار در عراق تنها با امریکا رقابت نمی کند بلکه رودرروی تهران هم ایستاده است . بارزترین نشانه های این مساله هم موجی از تفاهم نامه ها و توافقنامه هایی است که میان مقام های چینی و ایرانی امضا شده و می شود. بر اساس این تفاهم نامه ها دو طرف بر لزوم همکاری های اقتصادی و تکنیکی تاکید کرده اند.
التمیمی اظهار داشت علاوه بر این چینی ها مسئولیت آموزش برخی تکنسین های عراقی در حوزه های مختلف را هم بر عهده خواهند گرفت. در سال 2003 میلادی که دولت انتقالی تعرفه واردات برکالا را برداشت عراقی ها با خیالی آسوده به صادرات روی آوردند. البته افزایش کالاهای برقی چینی ، تولید کننده داخلی را متضرر کرده و به دلیل همین عدم برابری درآمد و هزینه است که شرکت های تولید برق عراقی کم کار شده اند و از سال 2003 تاکنون میزان بی برقی در شهرهای عراق بخصوص بغداد افزایش یافته است.
او با بیان اینکه عراق در یک دست منابع نفتی را دارد که چین بدان نیازمند است و دست دیگرش را هم برای بازسازی کشور دراز کرده است ،تصریح کرد چین در هر دو این بازی ها منفعتی را برای خود در نظر گرفته است . همین مساله کافیست تا حضور چین در عراق را توجیه کند.
متن کامل این یادداشت را اینجا بخوانید.
26151
نظر شما