مرتضی شایسته مدیر مؤسسه سینمایی هدایت فیلم و همچنین ناصر صفاریان سخنگوی انجمن مستند‌سازان سینمای ایران از جمله افرادی هستند که به مناسبت این روز به بیان مشکلات و خواسته‌‌های حرفه‌ای خود پرداخته‌اند.
بخش خصوصی را جدی بگیرید
مرتضی شایسته در آستانه روز ملی سینما در گفت‌وگویی با ایسنا، با اشاره به مهم‌ترین دغدغه‌های صنفش اظهار داشت: «باید در تمام بخش‌ها شاهد افزایش سهم بخش خصوصی و واگذاری امور مختلف از طریق دولت به بخش خصوصی باشیم به‌خصوص بخش‌های خدماتی که در اختیار دولت است. باید ارتباط و تعامل سازنده‌ای بین بخش خصوصی و بانک‌ها برقرار شود تا بتوانیم راحت اعتبارات لازم را دریافت کنیم.»
او در ادامه گفت: «تهیه‌کننده حرفه‌ای به عنوان محور فیلمسازی مدنظر قرار گیرد و در واقع مثلث تهیه‌کننده، کارگردان و فیلمنامه‌نویس حرفه‌ای که اساس فیلمسازی حرفه‌ای است به جایگاه اصلی‌اش برگردد و شأن آن حفظ شود و در این حالت است که سینمای ملی و اصولی خواهیم داشت.»
شایسته مبارزه با قاچاق و بهره‌برداری از فیلم‌ها به شکل سراسری و ملی را دیگر دغدغه موجود برشمرد و تأکید کرد یک نهاد خاص در این رابطه باید تشکیل شود تا این مسائل را دنبال کند. او جدی گرفته‌شدن بحث خرید، رایت آثار، در اختیار گذاشتن امکاناتی که در اختیار نهادهای دولتی و عمومی قرار دارد و استفاده از نخبگان و صاحب‌نظران در مشورت‌ها را از دیگر موارد برشمرد و ادامه داد: «باید از حرکت‌های تجربی و آزمون و خطایی و آزمایشی خودداری شود و با استفاده از تجارب 30 ساله مدیران فرهنگی و صاحب‌نظران می‌توانیم به راحتی امور را پیش بریم.»
شایسته پیشنهاد تشکیل کمیته‌ای برای وفاق و آشتی در خانه‌سینما را مطرح کرد و افزود: «این کمیته با حضور چند نفر از افراد سابقه‌دار و خوش‌نام تشکیل شود تا اختلافاتی که بین سینمایی‌ها ایجاد می‌شود را از همان ابتدا حل نماید تا موجب انشعابات و گرفتاری‌های بزرگ نشود و صمیمت، دوستی و یکپارچگی را در سینمای ایران به وجود آورد.»
محدودیت‌ها روز به روز بیشتر می‌شود
همچنین سخنگوی انجمن مستند‌سازان در آستانه روز ملی سینما و در گفت‌وگویی با ایسنا، عنوان کرد: «مستند‌سازان نیازمند هستند که فارغ از شرایط سیاسی بتوانند به کار خود که ارائه تصویر است بپردازند، نکته‌ای که مدتهاست روز‌به‌روز با محدودیت‌های بسیار مواجه شده است. شاید به نظر برسد که منظور بنده از محدودیت به مسائل سیاسی و اجتماعی روز باز‌می‌گردد، اما واقعیت آن است که مشکل بزرگ مستند‌سازان این است که حتی در مورد کوچک‌ترین و جزیی‌ترین مسائل هم آزادی عمل ندارند و نمی‌توانند به فعالیت بپردازند.» صفاریان، در ادامه بحث اکران را از دیگر مشکلات سینمای مستند برشمرد و گفت: «پس از این‌که مستند‌سازان مشکلات مختلف را پشت‌سر گذاشتند و در نهایت موفق به ساخت فیلم شدند، تازه با مشکل اکران مواجه می‌شوند، چرا که مستند در ایران جایی برای اکران ندارد.
مشکل و تفاوت سینمای مستند ایران با سایر کشورها در این است که این سینما در ایران جایی برای اکران ندارد. درهای تلویزیون به روی این فیلم‌ها بسته است و سالن‌های سینما هم به‌ندرت به اکران مستند می‌پردازند؛ لذا مستند‌سازان علاوه بر مشکلاتی که در ساخت با آن مواجهند در اکران هم مشکل دارند.» صفاریان در پایان و با بیان این‌که در تمام کشورها سینمای مستند مورد حمایت دولت و مسئولان قرار دارد، خاطرنشان کرد: «در اکثر کشورهای دنیا، مسئولان فیلم‌های مستند را نیز جزو سینمای فرهنگی می‌دانند و به خوبی می‌دانند که قرار نیست این سینما درآمدزا باشد، به همین دلیل هم تحت عنوان سینمای فرهنگی به حمایت از مستند می‌پردازند، اما متأسفانه این مسئله در ایران همواره مورد بی‌مهری قرار گرفته است.»
نظر شما