بهرام امیر احمدیان در یادداشتی برای خبر نوشت:گویا صحنه سیاست روسیه در طی بیش از یک دهه، نتوانسته شخصیتی سیاسی برای هدایت رهبری جامعه بیافریند و هنوز هم آقای پوتین اولین و آخرین گزینه برای ریاست جمهوری است.
وی اظهار داشت کشوری که زمانی نیمی از جهان را هدایت می کرد، اکنون خود ناتوان از حل مسائل داخلی است. مدویدف در طی دوره زمامداری خود از وضعیت موجود در روسیه ناراضی بود و چندین بار پوتین را مورد خطاب قرار داد.
امیر احمدیان در ادامه افزود: اکنون در روسیه افکار عمومی این کشور می اندیشد که آیا در کشوری با این عظمت، فرهنگی قوی، ملتی فهیم و بزرگ، با سابقه و صبغه علمی و فرهنگی، کسی به جز آقای پوتین برای زمامداری یافت نمی شود؟ نسل فرهیخته روسیه کجاست؟ به همین سبب استعفای وزیر دارایی روسیه نشان می دهد، که اگر فضای دموکراسی رشد کرده بود و امکان ظهور شخصیتهای مستقل و اندیشمند و سیاسیون کارآمد فراهم شده بود، تعداد قابل توجهی شخصیتهای سیاسی می توانستند در رقابتی سالم در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کنند.
او بر این باور است که نبود شخصیتهای مستقل نشان دهنده سیاست نادرست و فضای بسته ای است که بر روسیه حاکم بوده است. اگرچه می توان گفت آقای پوتین شخصیتی برجسته در احیای روسیه پس از فروپاشی بوده و پتر معاصر روسیه است، ولی بازگشت او به صحنه سیاسی بر شایعاتی صحه می گذارد که گفته می شد آقای پوتین از آقای مدویدف به عنوان محلل استفاده می کند تا پس از یک دوره چهارساله دوباره روی کار بیاید.
امیر احمدیان معتقد است که این بار دوره ریاست جمهوری (بر اساس قانون جدید) شش سال است و می توان گفت که آقای ولادیمیر پوتین 12 سال دیگر در همین فضا فعالیت خواهد کرد. شاید به نوعی بتوان گفت که آقای پوتین نیز به جرگه روسای جمهور مادام العمر منطقه بپیوندد که بجز بهار عربی و انقلابهای رنگین، جریان دیگری آنها را از مسند قدرت بزیر نمی کشد. البته با روی کار آمدن آقای پوتین احتمال زیاد دارد که نسیم آزادی از شمال آفریقا و خاورمیانه پس از طی مسیر از روی دریاهای مدیترانه و سیاه و خزر، به روسیه و آسیای مرکزی هم برسد.
26151
متن کامل این یادداشت را اینجا بخوانید.
نظر شما