لاریجانی: در سوریه باید اصلاحات صورت گیرد/فرایند انتخاب رهبر در ایران دموکراتیک است

علی لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی در زمان حضور خود در سوئیس که برای شرکت در اجلاس بین المجالس به آن کشور سفر کرده بود در گفتگو با هفته نامه NZZ Am sontag به پرسش های این روزنامه سوییسی پاسخ داد که بخشی از آن گفت و گو بصورت پرسش و پاسخ در ذیل می آید.

بله، بارها از من در این باره سئوال شد و پاسخ من به این شرح بود: ایران نیز از جنبش دموکراسی خواهی در کشورهای خاورمیانه حمایت می کند. مردم این کشورها از دیکتاتورهائی که پس از جنگ جهانی دوم بوجود آمده و سالها از سوی آمریکا حمایت می شدند دیگر سیر شده بودند. شاه در ایران، مبارک و سادات در مصر و صالح در یمن. ما امروز از جنبش های دموکراسی خواهی در این کشورها حمایت می کنیم و آمریکائی ها از این بابت خشمگین هستند. ما زمانی که آمریکا، افغانستان و عراق را نیز اشغال کرد مقاومت کردیم. بخاطر همه این دلائل ما تفاوت نظرهای مهمی با آمریکا داریم و آنرا هم پنهان نمی کنیم. ولی آمریکائی ها اینک بازی بدی می کنند، آنها فردی را دستگیر می کنند که سالها پیش از ایران گریخته و ضمنا جزء اپوزیسیون است. چگونه ما می توانیم به این فکر بیفتیم چنین فردی را بفرستیم تا سوء قصدی را انجام دهد؟ این داستان، کاملا ساختگی است.

 این موضوع به منزوی شدن رژیم صهیونیستی ارتباط دارد. این رژیم از طریق لابی هایش در آمریکا بر اوباما فشار وارد می سازد که باید مجددا انتخاب شود. آمریکا می خواهد یک دشمن موهوم درست کند تا توجه مردم کشورش به مشکلات داخلی را منحرف سازد.

ج: ما بر این عقیده ایم که انجام برخی اصلاحات در سوریه ضرورت دارد. آمریکائی ها و برخی از کشورهای اروپائی فکر می کنند که با قاچاق سلاح می توانند مشکل در سوریه را حل کنند. ضمنا قدرت های منطقه ای نیز سلاح به سوریه ارسال می کنند. این امر تعداد قربانیان در این کشور را افزایش می دهد و به رادیکالیسم ختم خواهد شد. من معتقدم که بدون اینگونه اعمال نفوذها، انجام اصلاحات پیشتر از این ممکن می بود.

بله. ولی رهبر ما از طریق دموکراتیک انتخاب شده است. هر حوزه انتخاباتی نماینده خود برای مجلس خبرگان را انتخاب می کند و این مجلس نیز رهبر را انتخاب می نماید. این یک فرایند کاملا دموکراتیک است.

طبیعت این تظاهرات کاملا بگونه دیگری بود. ما آن زمان پس از انتخابات یک وضعیت پیچیده ای داشتیم. در تهران اکثریت مردم یک نامزد خاص را انتخاب کرده بودند و آنها فکر می کردند که این امر در دیگر مناطق نیز به همین منوال است. ولی اینگونه نبود و بنابراین یک مشکل روانشناسی بود. مسلما برخی از نامزدها نیز اشتباه می کردند که در باره آنها اینک قانون باید تصمیم گیری کند. همه آنهائی که اعتراض می کردند می بایست این اعتراض خود را از طریق قانونی دنبال کنند.

امروز هرکسی در ایران دسترسی به اینترنت دارد و روزنامه ها از همه جناح های سیاسی وجود دارند. احتمالا برای یک مدت کوتاهی مشکلی وجود داشت ولی ما بعداً به حالت عادی باز گشتیم.

29219