پزشکیان، دوراندیش و عاقبت به خیر

نمونه می‌خواهید؟ همین آشِ شله قلمکار جدید، یعنی «لایحه مقابله با نشر محتوای خلاف واقع در فضای مجازی» آن هم با دو فوریت! آش نه تنها شور نشد، به مذاق اغلب نمایندگان تندرو و کندرو خوش آمد و به خیر و سلامتی تصویب شد رفت پی کارش! در اطلاعیه وزارت دادگستری، صراحتا اعلام شده که متن این لایحه توسط قوه‌ی قضاییه و دولت نوشته شده است. چنین هماهنگی رده بالایی را حتما باید به فال نیک گرفت.

قوه‌ی قضاییه‌ای که از سر دلسوزی و خیرخواهی به آقا محمد جواد گفته بود برود خانه و و تمرکز کند روی برخی مباحث ویژه، این بار هم رییس مقننه را راهنمایی کرده تا با دو فوریت، توجه جدی شود به اصحاب نشر دهنده‌ی «خلاف واقع».

ضلع سوم هم که مقننه یا مجلس باشد، از خداخواسته و به سرعت برق و باد تصویب کرد و دکترخلبان چنان ذوق زده شد که یحتمل پیامکی با این محتوا برای آقا مسعود فرستاده است: «دو فوریت چیه داداش. ده فوریت می‌دیم. شما فقط بفرست». این یعنی اوج تنسیق و هماهنگی بین مجریه و قضاییه و مقننه. این وسط اگر بخشی از جامعه و فعالان سیاسی و اصحاب رسانه و نخبگان معترض باشند، اهمیتی ندارد. آنها اگر راست می‌گویند؛ بروند به فکر صرفه جویی در آب و برق باشند.

هی فرت و فرت و فرت گوشی‌هایشان را نزنند به شارژ، هی گناه این و آن را نشویند که مصرف چنین بی‌حساب و کتاب شود.

اکنون، عقل من فقط به این دو نکته قد می‌دهد:

الف) عاقبت به خیر شدن رییس جمهور: در شرایطی که از مرحوم هاشمی و خاتمی و حتی حتی حتی احمدی نژاد و روحانی، همگی یک جورهایی پس از پایان دوران ریاست جمهوری در شرایط خاص قرار گرفتند و روی خوش ندیدند، آقا مسعود عزم خود را جزم کرده که پس از پایان مسئولیت تک دوره‌ای خود، همان مسعود محبوب و نازنین بماند. خب... این یعنی عاقبت به خیری.

ب) رشد قوه‌ی تفسیر و هرمنوتیک در ایران: در متنی که آقا مسعود نوشته‌؛ بارها و بارها به واژه‌ای اشاره شده که کل تاریخ فلسفه و معرفت بشری، هنوز هم در تعریف آن ریپ می‌زند: «واقع».

خداوکیلی، واقع چیست و خلاف واقع کدام است؟ چرا تصور می‌کنید که تمام نهادهای نظارتی و قدر قدرت، دستگاه واقع متر و واقع سنج دارند؟ از فردا در این کشور، شاهد برگزاری صدها کارگاه آموزشی درباره تفسیر خلاف واقع خواهیم بود و لازم است چند دانشکده و بنیاد هم به همین منظور تشکیل شود.

در پایان...

با احتساب قانون انتشار در سکوهای دارای یک هزارم جمعیت کشور، متن زیر را منتشر کنیم تا هیات نظارت بر انتشار مطالب خلاف واقع، دشت اول نصیبشان شود:

یک کاربر با اسم مستعار حافظ نوشته است:

به مژگان سیَه کردی هزاران رِخنه در دینم

بیا کز چَشمِ بیمارت هزاران دَرد برچینم

خب. اولا که مژگان نرم است و توان سوراخ کردن و رخنه کردن ندارد. دوم این که حالا اغلب مژگان‌ها ورژن پلاستیکی دارند و در انواع رنگ‌ها تولید می‌شوند و الزاما سیه نیستند. سوم، دینی که دین باشد، با قدرتمندترین دریل‌های ابزارهای حفاری سوراخ نمی‌شود، بدبختِ منحرف! چهارم؛ کسی که دارای مجوز چشم پزشکی نیست، چرا باید به بیمار بگوید بیا؟ حتما و قطعا منظور بد دارد. در بیت مزبور، چهار مورد خلاف واقع مشاهده شد. مراتب جهت احضار، اقدام و حبس.

کاربر مشکوک دیگری به نیت بدنام کردن یکی دیگر از شعرای کشور، با اسم کُد سعدی نوشته است:

مِی با جوانان خوردنم باری تمنا می‌کند

تا کودکان در پی فتند این پیر دُردآشام را

خب. اولا که خجالت بکش پیرمردِ پلید! تو نهایتا نهایتا باید دوغ بخوری. مِی، هم حرام است و هم ممنوع. از این دست سازها هم نخر. بدبخت و نابینا می‌شوی. دوم این که غلط می‌کنی با جوانان. بنشین با همان همقطاران قدیمی‌ات کوفت کن و کاری به جوانان برومندمان نداشته باش. سوم؛ کودکان ما در حال فعالیت‌های علمی، پژوهشی و کسب معرفت و فضایل دینی و ورزشی بوده و بیکار نیستند دنبال خون آشامِ دُردآشام راه بیفتند و هیاهو کنند. سه مورد خلاف واقع مشاهده شده و پس از احضار، حبس و تنبیه شود.

کاربر مظنون دیگری که خود را با اسم مشکوک سهراب سپهریِ مادری دارم بهتر از برگ گل معرفی کرده، نوشته است:

من قطاری دیدم که سیاست می‌برد

و چه خالی می‌رفت.

خب. اولا که فعل سیاست و محتوای سیاست، بسیار سنگین است و قطار توان حمل آن را ندارد و محموله چیز دیگری است و داری الکی حرف می‌زنی. دوم این که فاعل سیاست یا همان سیاستمدار؛ شب و روز در حال خدمت است و در نتیجه وقت و امکان ورزش ندارد و اساسا ما سیاستمدارِ سبک وزن نداریم که قطار بخواهد سبکبال و لی لی کنان و شلنگ تخته اندازان آنها را حمل کند. سوم این که خالی خودتی. تو اگر پُر بودی؛ شانه‌ای می‌زدی به آن موهای ژولیده ات. خلاف واقع سه مورد به علاوه‌ی مدل موی نامناسب. احضار و رسیدگی دقیق. (نامبرده در جای دیگری هم، شهروندان را به از ریشه درآوردن درختان پارک تشویق نموده و از آنها خواسته تا نمایندگان خدوم و مسئولین و مدیران دلسوز را به جای درخت بکارند. لذا برخورد قهریِ خیلی قهری لازم است).