چرا نخبگان و بزرگان اندیشه از تلویزیون گریزانند؟

دکتر محمود اسعدی نوشته است:" مگر نه اينكه جهان هر لحظه با تكنيك و تاكتيك‌ متنوع و متفاوت دسترسي به صدا و سيما را افزون‌تر مي‌كند؟ و راه نشر انديشه‌ها جز اين چه مي‌تواند باشد؟ آشتي اهالي فرهنگ با رسانه تصويري البته چندان ساده نيست، نه فقط در ايران ـ كه معضلات بسي غامض و پيچيده‌تر است ـ كه در كل جهان. برخي متفكران نه تنها با تلويزيون همكاري نمي‌كنند بلكه مخالف تأثير و تأثر زودهنگام و سطحي آن هستند و مدام ديگران را از ديدن و ديده شدن پرهيز مي‌كنند. آنها بر اين باورند كه تلويزيون همه چيز را «سطحي» مي‌كند، حتي انديشه‌هاي متعالي و فهم برانگيز و اين جزو ذات و ماهيت اين رسانه عمومي است پس بهترين راه دوري از آن يا حداقل عدم همكاري است. "
وی می افزاید:" روشن است كه به‌كارگيري نيروهاي متخصص و مجرب در شبكه‌ها و به‌خصوص در برنامه‌‌سازي مي‌تواند تا حد زيادي به رفع معضلات كمك كند. اكنون ارتباط بين نخبگان و تلويزيون بايد بيش از پيش عميق شود و زمينه‌هاي ورود اينان به حوزه توليد و تهيه برنامه‌ها با تكنيك‌ها و راه‌هاي جديد بررسي و ارائه گردد. تنها در اين صورت است كه برخي مجريان به جاي نظريه‌پردازان و اهالي فرهنگ سخن نخواهند گفت.
يكي از مسائل رسانه‌ها ايجاد خودبزرگ‌بيني مفرط و غيرقابل ملموس كساني است كه مستقيماً روي آنتن يا پخش برنامه‌ها هستند. اينان رفته‌رفته جايشان را با استادان عوض مي‌كنند و پس از مدتي خود نيز مي‌پذيرند كه در زمره نظريه پردازانند و ‌بايد الگوي زندگي و راه نو پيشنهاد كنند، وگرنه مسئولند! آشتي نخبگان با تلويزيون به طور اعم در جهان و به صورت ويژه در ايران نيازمند خط‌مشي گذاري اساسي و مديريت هوشمندانه و مدبرانه با دانش روز است. در اين خصوص باز هم اشاراتي خواهيم داشت."
برای مطالعه متن کامل این یادداشت لطفا اینجا را کلیک کنید.