جناب آقای دکتر پزشکیان
رییس محترم جمهوری اسلامی ایران و
ریاست محترم شورای‌عالی امنیت ملی
سلام و عرض ادب
برای شما دعا میکنم که ان شاءالله سلامت و موفق باشید
این نوشته من به عنوان یک کهنه سرباز نظامی ایثارگر بازنشسته دوران دفاع مقدس به جنابعالی است.
شب گذشته رییس جمهور آمریکا جناب دونالد ترامپ در ریاض صحبت هایی کرد که قصدش تمسخر و تحقیر ملت بزرگ ایران بود.
او حرف هایی زده که حقیقت را خوب میدانست اما برای قوت قلب به حکام عرب منطقه این حرف ها را زد.
او از بی تفاوتی عربی و عربیت و نظاره گر بودن حکام عرب نسبت به کشتار بیش از ۵۰ هزار عرب فلسطینی و مجروحیت چندین برابری و آوارگی و فاجعه انسانی در غزه چیزی نگفت. چون نمی‌توانست بگوید
او از مشارکت سیاسی و حمایت های مالی و تسلیحاتی آمریکا در جنایات اسراییل و سکوت و بی تفاوتی حکام عرب هم حرفی نزد
او از جنگ تحمیلی اقتصادی بر علیه یک کشور مسلمان بنام ایران و همراهی اعراب و سایر مسلمانان با آمریکا در ظلم به مسلمان و مسلمانی حرفی نزد
اما به قصد و به عمد حرف هایی زد و با قدرت گفت ایران را تحریم و تنبیه کردیم و بخاطر این تنبیه و تحریم عقب ماند.
ترامپ خواست بصورت مستقیم یا غیر مستقیم به عرب های حاضر و خارج سالن بگوید قدرت مطلق در جهان من و ارتش آمریکا هستیم و حواستان خوب جمع باشد.
او از عمد این حرف را زد که هم گوشی را بدهد دست حکام عرب که با کی طرف هستید و هم اینکه در ظاهر دل مخاطبان خودش را در آن سالن و بیرون سالن شاد کند که من بجای شما ایران را تنبیه و تحریم کردم و خواست با این نیش زبان دل مردم ایران را هم بسوزاند.
جناب آقای دکتر پزشکیان
ترامپ دیشب مست بود و در مستی حتی از خطوط قرمز خودش هم عبور کرد.
اما من در تعجبم که چرا ایران ما خود را همیشه در موضع انفعالی قرار داده و بر خلاف شعارهایش ظلم و زور را میپذیرد.
ما اقرار میکنیم که یک روزی قوی نبودیم و در شرایطی تقیه میکردیم، مجبور بودیم حرف هایی را هم بپذیریم و قبول
اما الان به لطف و نصرت و حمایت و توجهات خداوند متعال آنقدر قوی شده ایم که«إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ یَنْصُرْکُمْ» شده و حالا با تمام قدرت میتوانیم تقیه نکنیم و میتوانیم حرف مان را بزنیم و میتوانیم بخواهیم که بشود و ان شاءالله و بعون الله باید بشود.
جناب آقای دکتر پزشکیان عزیز
رزمنده و مدافع دوران دفاع مقدس
برای من سئوال است که چرا ایران ما برای همسایگان و منطقه تولید امنیت میکند، اما در زیر سایه همین چتر امنیتی تحت فشار و نا امنی اقتصادی و احتمالا در آینده نا امنی اجتماعی قرار دارد؟
حقیقت و واقعیت این است که ترامپ و دیگران از آن طرف دنیا با بوق و کرنا به منطقه ما می آیند و در سایه این امنیتی که بخش مهمی از آن توسط ایران ما ایجاد و تضمین شده, ایران هراسی میکنند و ایران تحقیری میکند و خط و نشان میکشند و میبینیم که حاصل این پروپاگاندای جمعی آنها میشود ده ها و بلکه صدها میلیارد دلار منافع و در مقابل حاصل کار و فدارکاری برای ما هم میشود فشارهای مضاعف ناشی از ناترازی های عجیب و غریب غیر قابل باور و گرانی و تورم و ...... در نهایت فشار بر مردم.
خدا و پیغمبری این انصاف نیست.
برای من کهنه سرباز ایثارگر سئوال است که چرا نمی‌توانیم از بازار چند هزار میلیارد دلاری منطقه بخوبی استفاده کنیم؟
چرا باید سهم امروز ایران ما از این بازار پر رونق در بهترین حالت بشود کمتر از ۳۰ یا نهایتا ۳۵ میلیارد دلار که معادل تقریبا دو درصد و شاید کمتر است و با اینکه کشور قدرتمند و ثروتمند هستیم و دولت مقتدر داریم، اما چرا نمی‌توانیم از این شرایط و فرصت ها بیشتر استفاده ببریم؟
درصورتیکه به وضوح میبینیم که آمریکایی ها و غربی ها و چینی ها و هندی ها و نوچه های آنها برندگان اصلی خدمات و زحمات ما و فداکاری های ما ایرانیان هستند.
جتاب آقای دکتر پزشکیان عزیز
من باور دارم و نظرم این است که
ما باید بتوانیم فعالانه سهم و حق خودمان را از این بازارها و فرصت ها به بهترین شکل کسب کنیم و این حق ما است و این کار با جانم و عمرم و تعارف شدنی نیست.
چطور میشود آمریکا و اروپا از هزاران کیلومتر دور تر به منطقه می آیند و نا امنی تولید میکنند و بعد امنیت ساختگی می‌سازند و برای این امنیت ظاهری ساختگی سهم های چند صد میلیاردی میگیرند و رونق اقتصادی برای خود سوغات سفر می برند، اما ما برای امنیتی که تولید و تعهد و تضمین میکنیم باید برای حفظ آنها نیز هزینه بدهیم؟ کجای این سیاست است؟
به یاد فرمایش رهبری معظم انقلاب افتادم که فرمودند « دوران بزن و در رو تمام شد. بزنی میخوری »
حالا باید گفت : دوران نا امنی و زورگویی هم تمام شده . زور بگی، زور میشنوی
در بازی و دیپلماسی برد – برد باید امنیت در مقابل امنیت باشد و حرف بزند و این یعنی امنیت میدهیم و امنیت میگیریم
بعنی یا امنیت و آرامش و جریان سالم و فرصت های خوب اقتصادی و غیر اقتصادی برای همه است و یا هیچ کس و این حرفی اصولی و پذیرفته شده در دیپلماسی و حکومت داری در جهان است.
جناب آقای دکتر پزشکیان عزیز
به این باورم که حق گرفتنی است و این حق ملت بزرگ ایران است و باید گرفت و بیش از این هم نباید تعلل کرد.
اگر نمی‌توانیم حق مان را بگیریم، باید پیدا کنیم و ببینیم مشکل در چیست ؟
عرض من تمام و میخواهم شعار شما را یادآوری کنم
گفتید : زندگی خوب و رفاه و آسایش و امنیت حق همه شهروندان ایران است
من با اجازه و در ادامه میخواهم کمی فراتر از ایران برویم و برای همه بگوییم که : «زندگی خوب و رفاه و آسایش و امنیت حق همه شهروندان غرب آسیا است» و برای تحقق این شعار چرا ایران ما پیشنهاد تاسیس و تشکیل اتحادیه و یا بازار مشترک کشورهای غرب آسیا را نمیدهد.
فَبَشِّرْ عِبَادِ ، الَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ ۚ أُولَٰئِکَ الَّذِینَ هَدَاهُمُ اللَّهُ ۖ وَأُولَٰئِکَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ
یا علی
با احترام و ارادت
امیر بازنشسته خلبان آزاده و جانباز دفاع مقدس سید جمشید اوشال
311311
نظر شما