به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، براساس گزارش منتشر شده از سایت دیلی‌میل، یکی از روزنامه‌های معروف بریتانیا، یک نقاشی رنگ‌روغن مربوط به سال ۱۸۴۴ از چهره «جان بیل دیویج» (John Beale Davidge)، جراح برجسته‌ای که در دوره شیوع بیماری تب زرد در بالتیمور (سال ۱۷۹۷) شناخته شد، پیدا شده است.
این اثر در تاریخ ۲۹ مه، در حین تخلیه رستوران غذاهای دریایی تعطیل‌شده‌ای به نام برثاز ماسلز به معنی «صدف‌های برتا» (رستورانی در منطقه تاریخی فلز پوینت) کشف شد. جالب توجه است که این رستوران در سال ۲۰۲۳ بسته شده بود.
کارولین براونلی، کسی که در حال پاک‌سازی محل بود، نقاشی را در یک کمد قفل‌شده پیدا کرد. این نقاشی زمانی بر دیوار رستوران آویزان بوده اما به مرور زمان فراموش و در انبار رها شده بود. پس از کشف، او بلافاصله با دوستش مگ فیلدینگ، مدیر بخش تاریخ پزشکی مریلند در مدچی (نام اختصاری نهاد تخصصی پزشکان ایالت مریلند) تماس گرفت. سپس نقاشی به دانشگاه اهدا و منتقل شد.
لری پیترف، مدیر اجرایی انجمن فارغ‌التحصیلان دانشکده پزشکی دانشگاه مریلند، این اثر را با «مونالیزا» مقایسه کرده و گفت: «این تنها پرتره شناخته‌شده از دیویج است و بی‌تردید قدیمی‌ترین است. تا وقتی نسخه دیگری پیدا نشود، این اثر مونالیزای ماست.»
نقاشی دارای یک پلاک فلزی با نام دیویج بود و فیلدینگ می‌گوید نقاشی در شرایط خوبی بوده و فقط به تمیزکاری نیاز داشته است.
در پیام متنی‌ای که براونلی برای فیلدینگ برای یک رسانه محلی فرستاد نوشته شده است: «این نقاشی در میان اشیای قدیمی هنگام پاک‌سازی رستوران برتا پیش از حراج مصادره پیدا شد. به‌نظر می‌رسد باید جایی در آرشیو پزشکی داشته باشد. دیویج مرد بزرگی بوده، بنیان‌گذار دانشگاه و کسی که سالن دیویج به افتخار او نام‌گذاری شده.»
پیترف از شنیدن این خبر دچار شگفتی شد و گفت: «می‌دانستم که مگ می‌داند چه چیزی را پیدا کرده، ولی هنوز هم باورم نمی‌شد.»
چند روز پس از کشف، فیلدینگ این اثر را از تونی نوریس، مالک پیشین رستوران برثاز ماسلز خریداری کرد (قیمت خرید اعلام نشده است). این رستوران تنها دو مایل (حدود ۳ کیلومتر) با سالن دیویج فاصله دارد.
در سال ۱۸۰۷، دیویج با همکاری دکتر جیمز کوک و دکتر جان شاو ، ساختمانی کوچک در محوطه دانشگاه ساختند تا در آنجا به آموزش و سخنرانی‌های پزشکی بپردازند. آن‌ها در همان مکان نیز تشریح جسد انجام می‌دادند؛ امری که در آن زمان «خطرناک» تلقی می‌شد. وب‌سایت انجمن دانش‌آموختگان پزشکی توضیح داده که تشریح اجساد در آن دوره با واکنش‌های اجتماعی شدید روبه‌رو می‌شد و تنها یک هفته پس از افتتاح، مردم خشمگین ساختمان را نابود کردند.
همان روز، قانونی برای تأسیس رسمی دانشکده پزشکی در مجلس قانون‌گذاری ایالتی مریلند مطرح شد.
جان بیل دیویج در سال ۱۷۶۸ در آناپولیس (شهری در نزدیکی بالتیمور) متولد شد و در سال ۱۸۲۹، در سن ۶۱ سالگی درگذشت.
مادرش که تنها بود، می‌خواست او نجار شود، اما دیویج رویای پزشک شدن داشت. او برای تأمین هزینه‌های تحصیل خود از دوستان کمک گرفت و همچنین طبق گزارش ام دی هیستوری آنلاین، وب‌سایتی در مورد تاریخ پزشکی در مریلند، با به ارث بردن چند برده از بستگانش، بخشی از هزینه‌ها را تأمین کرد.
طبق گزارش کمیسیون برده‌داری و نژادپرستی ۱۸۰۷ دانشگاه مریلند در بالتیمور، دیویج مالک ۸ برده بود. اما به گفته پیترف، مشخص نیست آن‌ها را آزاد کرده یا نه. در وصیت‌نامه‌اش نیز اثری از مالکیت برده دیده نمی‌شود.
در زمان همه‌گیری تب زرد، در حالی که بسیاری از پزشکان از شهر فرار می‌کردند، دیویج تصمیم گرفت بماند و بیماران را درمان کند. پیترف می‌گوید: «هیچ‌کس نمی‌دانست تب زرد از کجا می آید. حتی پزشکان هم می‌مردند یا فرار می‌کردند. ولی دیویج این‌طور نبود. او نظریه‌ای داشت که بیماری واگیر دار نیست؛ در نهایت مشخص شد درست است و عامل آن پشه بود. او در شهر ماند و باعث آرامش مردم شد.»
در حال حاضر، این نقاشی در داخل ساختمان دیویج به نمایش گذاشته شده است، اما به‌زودی با آغاز بازسازی داخلی، به‌طور موقت از محل برداشته خواهد شد.
پیترف می‌گوید: «این نقاشی خیره‌کننده است. مطمئناً بعد از بازسازی، جایگاه برجسته‌ای برای آن در نظر خواهیم گرفت.»
مترجم: ریحانه اسکندری
منبع: سایت رسمی دانشگاه پزشکی مریلند
۵۹۲۴۴
نظر شما