به گزارش خبرآنلاین روزنامه جوان نوشت: تکلیف مذاکره را رهبری روشن کردند. «دستگاههای مسئول که امروز بحمدالله مشغول کار هستند، چه دستگاههای مسئول در عرصه نظامی، چه دستگاههای مسئول در عرصه دیپلماسی - هر دو - که به شکل درست و با جهتگیری درست، هر دو لازم است، بایستی با قوت کار خودشان را انجام بدهند». هیچ مذاکرهای بدون اجازه نهایی رهبری ممکن نیست. رهبری نیز اسیر فشارهای سیاسی یا «دمزدن مجدد عدهای از مذاکره» نشدهاند و نمیشوند.
شاید برای یک روزنامهنگار لازم و بلکه واجب باشد که مسئله مذاکره را نقد و تحلیل کند (بپذیرد یا رد کند)، اما کسی که مسئولیت امنیتی دارد، فقط باید مجری سیاستها باشد، نه منتقد آن. میشود به خیل منتقدان پیوست، اما نه از درون قوای سهگانه و شوراهای عالی نظام.
تکلیف لحن انتقاد از میدان و مذاکره را هم رهبری مشخص کردند (البته برای منتقدان نه برای مسئولان). «ممکن است کسی در یک قضیه مربوط به نظامی یا دیپلماسی یا ... به یک مسئولی اعتراض داشته باشد، ما نمیگوییم اعتراض را نگویند، چرا، منتها اولاً لحنی که برای بیان اعتراض و بیان انتقاد انتخاب میشود لحن قابلقبولی باشد؛ ثانیاً بعد از تحقیق باشد، بعد از اطلاعیابی باشد». این را رهبر انقلاب برای روزنامهنگاران مثال میزنند، اما ایشان برای مسئولان بیشتر به انجام عمل و اینکه مخاطب این «باید»ها خود مسئولان هستند و به تقیه در سخنانی که طرف خارجی بهره میبرد توصیه کردهاند. تمثیل گوساله سامری و آغلشدن ایران و شبیه به آن نه لحن مناسب است و نه مناسبتی با رفتار فرضاً طرفداران مذاکره دارد. فضای مجازی را به هم میریزد و مقدمهای میشود برای رفتارهای ضدانسجام بعدی.
21302
نظر شما