گروه اندیشه: ثریا عباسی قیداری دکترای تاریخ معاصر، هیات علمی دانشگاه فرهنگیان در صفحه اندیشه اعتماد، با تقسیم بندی جریان های روشنفکری در مشروطه به واکاوی نقش و تاثیر روشنفکران در انقلاب مشروطه ایران پرداخته است. این یادداشت در زیر از نظرتان می گذرد:
****
نقش روشنفکران در انقلاب مشروطه ایران بسیار پررنگ و چندبعدی بود. آن ها به تاثیرپذیری از اندیشه‌های غربی و با هدف نوسازی ساختار سیاسی و اجتماعی ایران، نقش کلیدی در شکل‌گیری و پیشبرد این جنبش ایفا کردند.نقش روشنفکران در انقلاب مشروطیت ایران به عنوان یکی از محوری‌ترین و تاثیرگذارترین نیروهای اجتماعی و سیاسی در این تحولات، جایگاه ویژه‌ای در تاریخ کشور دارد. روشنفکران ایرانی نه تنها به عنوان متفکران و نظریه‌پردازان، بلکه به عنوان فعالان سیاسی و اجتماعی توانستند با ترویج اندیشه‌های نوین و به کارگیری آنها در شرایط خاص اجتماعی، فرهنگی و سیاسی ایران، نقش بسزایی در شکل‌گیری و گسترش جنبش مشروطه ایفا کنند.
روشنفکران مشروطه‌خواه، با نقد و تحلیل وضعیت موجود جامعه ایرانی توانستند از طریق نوشتن مقالات، تاسیس روزنامه‌ها و نشریات و تشکیل جلسات و محافل سیاسی، مفاهیم و ایده‌های جدید مانند دموکراسی، آزادی، حقوق بشر و قانونگرایی را در جامعه ترویج کنند. این مفاهیم که از دنیای غرب الهام گرفته بودند، به تدریج در میان مردم ایران جای گرفت و زمینه‌ساز شکل‌گیری جنبش مشروطیت شد.
تقسیم‌بندی جریان‌های روشنفکری
روشنفکران مشروطه‌خواه را می‌توان به سه دسته اصلی تقسیم کرد:
۱. روشنفکران سکولار: مانند آخوندزاده که به جدایی کامل دین از سیاست معتقد بودند.
۲. روشنفکران اصلاحگر پروتستانی: مانند طالبوف که خواهان اصلاح دین بر اساس الگوی پروتستانیسم بودند.
۳. روشنفکران مصلح‌جو: مانند ملکم خان که سعی می‌کردند مفاهیم مدرن را در لفافه دین ارایه دهند.
روشنفکران در مسیر ایجاد تغییرات اساسی در ساختار سیاسی ایران، با تاسیس احزاب، انجمن‌ها و تشکل‌های مختلف سیاسی، موفق به بسیج مردم و جلب مشارکت اقشار مختلف جامعه شدند. احزاب و سازمان‌های سیاسی چون حزب دموکرات، حزب مشروطه‌خواه و انجمن‌های آزادیخواه، از جمله نهادهایی بودند که توسط روشنفکران تاسیس و هدایت می‌شدند. این سازمان‌ها توانستند خواسته‌های سیاسی مردم را به‌طور سازمان یافته و هدفمند مطرح کرده و مبارزات ضد استبدادی را در جامعه گسترش دهند. آنان با تکیه بر اصول قانونگرایی و حقوق ملت، جنبشی را به وجود آوردند که نه تنها سلطنت استبدادی قاجاری را به چالش کشید، بلکه موجب ایجاد یک جریان مشروطه‌خواهی فراگیر در ایران شد.
از سوی دیگر، روشنفکران در تاسیس جنبش‌های اجتماعی نیز نقش مهمی داشتند. آنان با ترویج اندیشه‌های جدید فرهنگی، آموزشی و اجتماعی تلاش کردند تا ساختارهای اجتماعی ایران را دگرگون سازند. تاسیس مدارس جدید، مدارس دخترانه و انتقاد از وضعیت نابرابر اجتماعی از جمله اقدامات فرهنگی مهمی بود که توسط روشنفکران صورت گرفت. روشنفکران نه تنها در عرصه‌های فرهنگی و آموزشی، بلکه در عرصه‌های اجتماعی نیز موجب تغییرات چشمگیری شدند. تحولات فرهنگی ناشی از اندیشه‌های روشنفکری، به ویژه در عرصه حقوق زنان و آموزش عمومی، تاثیرات عمیق و پایداری برجای گذاشت.
از جنبه تحولات فرهنگی، روشنفکران توانستند با گسترش اندیشه‌های جدید در زمینه‌های چون فرهنگ عمومی، حقوق فردی، و اهمیت آموزش، جامعه ایران را از وضعیت بسته و سنتی خود خارج کنند. این تغییرات فرهنگی موجب آگاهی‌بخشی و توسعه فکری در میان مردم شد و به ویژه نسل‌های جدید را به سمت نوگرایی و پذیرش اصلاحات سوق داد. تحولاتی مانند تاسیس مطبوعات آزاد و نشر افکار عمومی، تقویت بحث‌های اجتماعی و سیاسی و ارایه دیدگاه‌های جدید به جامعه، همگی به واسطه تلاش‌های روشنفکران به عنوان پیشگامان این تغییرات به وقوع پیوست.
در نهایت می‌توان گفت که نقش آنان در این مسیر همچنان به عنوان یکی از برجسته‌ترین و مهم‌ترین بخش‌های تاریخ ایران معاصر باقی خواهد ماند و آثار آن در تحولات بعدی نیز به وضوح قابل مشاهده است. در حقیقت، انقلاب مشروطیت نه تنها به عنوان یک انقلاب سیاسی، بلکه به عنوان یک انقلاب فرهنگی و فکری در تاریخ ایران ماندگار خواهد بود.
روشنفکران با وجود تمام محدودیت‌ها و کاستی‌ها، نقش بی‌بدیلی در بیداری جامعه ایرانی و شکل‌گیری انقلاب مشروطه داشتند. آنها پل ارتباطی بین ایران و اندیشه‌های مدرن غربی بودند و مفاهیم جدیدی را وارد گفتمان سیاسی ایران کردند که تا امروز نیز تاثیرات آن باقی است. هرچند برخی از آنها در تطبیق این اندیشه‌ها با شرایط خاص ایران چندان موفق نبودند، اما بدون تردید بدون فعالیت‌های فکری و سیاسی آنها، جنبش مشروطه به این صورت شکل نمی‌گرفت.
۲۱۶۲۱۶
نظر شما