به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، حجت الاسلام والمسلمین عالی در یکی از سخنرانی ها به «خصوصیات شهید عبدالحسین برونسی برای یار و یاور امام شدن» پرداخت که تقدیم شما فرهیختگان می شود.
بنابر روایت حوزه، برای آنکه انسان «یار امام» شود، هیچ‌یک از عوامل ظاهری همچون اسم، عنوان یا طبقه‌ی اجتماعی شرط نیست.
تاریخ و زندگی برخی افراد نمونه‌های روشنی بر این حقیقت است.
خدا رحمت کند شهید برونسی، این شهید بزرگوار بیش از پنج کلاس سواد نداشت؛ انسانی ساده و روستایی بود.
در زمان حکومت پهلوی و در جریان اصلاحات ارضی، زمین‌هایی را میان مردم تقسیم می‌کردند.
قطعه زمینی نیز برای او در نظر گرفتند، اما او نپذیرفت و گفت: «من این زمین را نمی‌خواهم؛ چراکه معلوم نیست حق چه کسی است. این زمین‌ها را از مال مردم گرفته‌اند و به دیگری داده‌اند.» او از این مال چشم پوشید و ترجیح داد رزق خویش را از راهی حلال به دست آورد.
پس از آن، در نانوایی مشغول به کار شد. اما دید که صاحب‌کار هنگام تقسیم خمیر، سهم مردم را کمتر می‌گذارد. چندین بار او را نصیحت کرد و گفت: «کم‌فروشی نکن.»
وقتی دید گوش شنوایی وجود ندارد، آن کار را رها کرد. سپس به لبنیاتی رفت و آنجا مشغول شد، اما مشاهده کرد که صاحب‌کار در شیر آب می‌ریزد.
چندین بار تذکر داد که «این کار درست نیست»، ولی چون بی‌توجهی دید، آنجا را نیز ترک کرد.
بعد به سبزی‌فروشی روی آورد، اما متوجه شد که فروشنده برای سنگین شدن وزن، به سبزی‌ها آب می‌زند.
باز هم تذکر داد، و چون اصلاحی صورت نگرفت، از آنجا هم بیرون آمد. در نهایت به کارگری و عملگی پرداخت، اما هرگز حاضر نشد برای پول، تن به کار حرام دهد.
او در تمام این مسیر، مراقب بود که حلال و حرام الهی را رعایت کند.
از کسانی بود که به سبب اخلاص و ارادت عجیبش به اهل‌بیت علیهم‌السلام، به مقاماتی رسید و اهل مکاشفه شد.
همین امر نشان می‌دهد که برای «یار ولیّ خدا بودن»، شهرت، موقعیت و جایگاه اجتماعی شرط نیست.
او نه نام و عنوان بزرگی داشت و نه سواد بالایی؛ اما در عمل و در حقیقت، از یاران اهل‌بیت شد، و اهل‌بیت نیز او را پذیرفتند.
سرانجام نیز عاقبت او به شهادت ختم شد و نامش در زمره‌ی عاشقان و یاران حقیقی ولایت ثبت گردید.
نظر شما