به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، مرحوم علامه جعفری(ره) درباره عظمت علامه سید محمد حسین طباطبایی رحمت الله علیه بیان کرده است که:
بارها خدمت ایشان رسیده و از هر دیدار با ایشان بهره برده ام. ایشان حقایق بسیاری را درک کرده بود. علامه طباطبایی روح بسیار بزرگی داشت و ظرفیت ایشان برای دریافت معارف الهی فوق‌العاده بود.
ما حوزوی ها و نیز دانشگاهی ها باید همواره در دعای خود از خدا بخواهیم که اگر می خواهد به ما چیزی بدهد، ابتدا ظرفیت آن را عطا فرماید.
علامه طباطبایی فقط در یک اثر خود، حدود پانصد حاشیۀ مفید بر کتاب اسفار، در تأیید یا نقد ملاصدرا دارد.
کسی که این پاورقی های عمیق را دارد، خودش یک ملاصدرا بوده است. ایشان مرد با اخلاص و ساده ای بود و کسی تصور نمی کرد که او چنین عظمتی دارد.
در یکی از سال های اخیر که به قم مشرف شده بودم، به قصد دیدار ایشان به منزلشان رفتم.
درب خانه را زدم، پیرمردی در را باز کرد.
گفتم: آقا تشریف دارند؟
گفتند: بله
گفتم: به ایشان عرض کنید اگر حالشان مساعد باشد به خدمتشان برسم.
آن شخص رفت و برگشت و درب یک اتاق را باز کرد، من وارد شدم، اتاق فرش نداشت، همان جا نشستم، مرحوم علامه آمدند و پس از سلام و احوالپرسی گفتند: چون در حال تشرف به آستان قدس رضوی هستیم، لذا فرش های اتاق را جمع کرده ایم.
این مطلب را گفتند و فرمودند: بروم یک قالیچه بیاورم و بیندازم کف اتاق تا بنشینیم و خواستند بروند که من با نرمی دستشان را گرفتم و گفتم: هیچ احتیاجی به قالیچه نیست و عبا را از دوش خود برداشتم و پهن کردم و گفتم: بفرمایید روی عبا هم می توانیم بنشینیم.
این انسان وارسته با یک قیافه ملکوتی که هرگز از یاد نمی برم فرمود: در این موقع عمرم درس آموزنده ای به من تعلیم دادی!
من عرض کردم: این جمله هشدار دهنده جنابعالی بسیار آموزنده تر و سازنده تر از آن بود که من عرض کردم و سپس نشستیم و لحظاتی به گفت و گو پرداختیم که هرگز عظمت آن لحظات را فراموش نخواهم کرد.
منبع:
پرسمان دانشگاهیان
پایگاه اطلاع رسانی حوزه
نظر شما