امید کریمی: بدحجابی، واژه تازه واردی به اصطلاحات روزمره است. پس از انقلاب، تا همین چند سال پیش، حجاب زنان واژه های دیگری داشت؛ چادری/مانتویی، با حجاب/بی حجاب و مانند اینها. اما واژه بدحجاب زمانی وارد دستور زبان فارسی شد که پلیس، گشت ارشاد و طرح ارتقای امنیت اخلاقی را اجرا کرد. اولویت اصلی در این طرح هم مابرزه با بدحجابی بود. با این توضیح؛ در ایران حجاب اجباری است، در نتیجه بی حجاب وجود ندارد. پس بدحجاب در زبان ها چرخید. هرسال هم معیارهایی برای آن گفته شد؛ از مدل مو و تی شرت پسران تا اندازه مانتو و شلوار دختران. زمستان ها هم چکمه های زنانه، یکی از نشانه های بدحجابی و تذکر و ارشاد آنها شد.
اردیبهشت امسال هم مانند سال های گذشته، خبرهای اجرای طرح ارتقای امنیت اخلاقی و مبارزه با بدحجابی از زبان فرماندهان پلیس، منتشر شد. با یک تفاوت؛ "بدحجابی"، جای خود را به "بدپوششی" داده است.
به گفته سردار احمدرضا رادان، جانشین فرمانده نیروی انتظامی، در زمینه فعالیت‌های گشت ارشاد تغییری حاصل نشده است و معیارها با بدپوششی بر اساس قانون و راهکارهای اجرای حجات و عفاف پیش از این اعلام شده است و پلیس در حیطه وظایفش رفتار میکند. (اینجـــــا)
اما یک روز بعد، او مصادیقی از بدپوششی را اعلام کرد: "س تنگ و چسبان، روسری که از دو سوی آن موی سر مشخص باشد، مانتوی بالای زانو و شلوار تنگ از مصادیق بدپوششی است." (اینجــــا)
او البته گفت در این طرح فقط با بدپوششی مقابله نمی شود: "برخورد با دیش‌های ماهواره، بد پوششی، اراذل و اوباش، مزاحمین نوامیس، آلودگی صوتی و سالم‌سازی سواحل دریا را اولویت‌های پلیس در بحث امنیت اخلاقی در فصل تابستان است"
پیش از آن، نیروی انتظامی تهران بزرگ، از برخورد پلیس موتورسوار با بدحجابان خبر داده بود: "دور جدید برخورد با بدپوششان، مزاحمان نوامیس و اراذل و اوباش در پایتخت شروع شد که این بار برخورد با بد پوششی در دو بخش تولیدکنندگان، واردکنندگان و مصرف کنندگان انجام میشود"
با توجه به اعلام پلیس، بعد دیگر اجرای این طرح شامل استقرار گشت های ثابت خودرویی امنیت اخلاقی در میادین، مجتمع های تجاری و خیابانها و گشت های موتور سوار انتظامی و راهنمایی در بزرگراههای شهر تهران است. این گشت ها با افرادی که وضعیت پوشش نامناسب دارند و از مصادیق بدپوششی هستند برخورد می کند. (اینجـــــا)
همچنین اعلام شد"با واحدهای صنفی متخلف در زمینه عرضه پوشاک نامتعارف، تالارها، قهوه‌خانه‌ها و آتلیه‌های غیرمجاز در شهر تهران، برخورد قانونی می شود" (اینجـــا)
اما تصمیم پلیس برای مبارزه با بدپوششی، با واکنش های مختلفی همراه بود. عده ای از کاربران خبرآنلاین نوشتند با این طرح موافقند و عده ای هم از مخالفت حرف زدند. هرچند که نظرات عاقلانه تری هم وجود دارد که درخواست کار فرهنگی داشتند. یعنی با زور و جبر، نمی توان بدحجابی و بدپوششی را به خوش حجابی تغییر داد. (اینجــــا)
اما به موازات اعلام پلیس برای مبارزه با بدپوششی، یک موسسه فرهنگی اعلام کرد طرح خوش حجابی را برای مقابله با بدحجابی اجرا می کند. (اینجــــا)
داغ شدن بحث مبارزه با بدحجابی و بدپوششی در ماه دوم سال، درحالی اتفاق می افتد که در فصول دیگر هم به کرات دراین باره حرف زده می شود و البته پلیس هم برنامه هایی برای ان دارد. به عنوان نمونه پیش از تعطیلات نوروز، پلیس فرودگاه های کشور اعلام کرد از سفر مردان و زنان بد حجاب جلوگیری می کند. (اینجـــا)
این موسسه اعلام کرد در طرح خوش حجابی، "دختران 7 تا 14 سال از سوی فعالان طرح حجاب و عفاف به صورت ناشناس شناسایی می‌شوند و تحت پوشش این طرح قرار می‌گیرند و برای این افراد پرونده شناسایی تشکیل میشود و تحت پوشش برنامههای آموزشی، فرهنگی و رسانه‌ای قرار می‌گیرند تا بتوانند در فضایی فرهنگی و معنوی با تعالیم و فرهنگ اصیل اسلامی و الهی مانوس شوند."
اما همه این طرح ها به کنار، چند سوال همزمان با اجرای مبارزه با بدپوششی مطرح می شود؛
1- چرا برخی جوانان در برابر طرح های عفاف و حجاب مقاومت می کنند؟
2- چه چیزهایی موجب می شود که بدپوششی در جامعه بیش از قبل شود؟
3- چه کسی بدپوشش و بدحجاب است؟
در پاسخ سوال اول چنین امده است: "جوانی در شاخصه های جامعه شناسی دورانی است که از بلوغ آغاز می شود. در حقیقت تربیت جنسی در این دوران می تواند از انحرافات جنسیتی در سالیان بعد مثل بد پوششی و انحرافات روابط جنسی جلوگیری کند. در این دوران تربیت جامعه بر روی تفاوتهای جنسیتی تاثیری شگرف بر رفتار اجتماعی جوان می گذارد."
پاسخ کاملتر را اینجا بخوانید.
در پاسخ سوال دوم هم چنین آمده است: " تغییر در نوع پوشش، آرایش، گرایش عجیب به آرایش‌های غیرمتعارف از طرف بعضی از زنان و دختران در ایران نشان از تغییر در سبک زندگی است. هرچند پذیرش این تغییرات خود یک معلول تغییر در باورها و ارزش‌هاست، ابزارهای رسانه‌ای و اطلاع‌رسانی به عنوان اهرم‌های تبلیغی در رسانه‌های مکتوب، ماهواره‌ای و اینترنتی به خدمت گرفته می‌شوند و به صورت آرام و غیرمستقیم اهداف مخفی ناتوی فرهنگی را کاربردی میکنند."
پاسخ کاملتر را اینجا بخوانید.
در پاسخ سوال سوم هم چنین آمده است: "در اولین مرحله ،هنوز این مقوله تعریف نشده که هر بدحجابی مانکن نیست. برخی از دختران جوان به لحاظ مقتضیات سنی ممکن است پوششان کمی تا قسمتی به مجموعه بدحجاب ها تعلق داشته باشد.اما در فکر و ذهن و نیت این نوجوانان و جوانان چه رهیافت و یا پیام فرهنگی ماندگار ،از سوی دست اندر کاران سیگنال داده شده است؟"
پاسخ کاملتر را اینجا بخوانید.
پلیس بسیار اعلام کرده است که در حجاب و پس از اجرای طرح های مختلف امنیت اخلاقی، اوضاع بهتر شده است (اینجـــا) اما چرا همچنان به مبارزه با بدحجابی و بدپوششی احساس نیاز وجود دارد؟
یک فعال حقوق زنان دراین باره می گوید: "عفاف و حجاب، مسئله‌ای درونی و ارزشی است و اصلا کار یک شب و دوشب نیست که ما بیایم قانون بگذاریم و جلسه بگذاریم و از آن خوشحال هم باشیم. مسئله عفاف یک موضوع تربیتی است که یک شبه حاصل نمی شود. ما در قرآن می بینیم که حجاب اول به مردان گفته میشود و بعد به زنان. اول به مردان گفته میشود که نگاهتان را کنترل کنید و بعد به زنان میگویند که خودت را بپوشان. مبحث حجاب یک موضوع نگرشی است اما تا وقتی به جای عفاف فقط به حجاب به طور اخص توجه شود و انگشت اتهام فقط به سوی زنان باشد، چیزی حل نمی شود. در صورتی که عفاف یعنی کنترل درونی روی رفتار خود که فکر و رفتار و ... را در برمی‌گیرد اما در حال حاضر ما چه میبینیم؟ اینکه به این امر فقط به عنوان موضوعی برای زنان و رنگ تیره و ... نگاه میشود." (اینجــــا)
4747
نظر شما