به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، این ساختار عظیم با نام علمی RAD J131346.9+500320 در فاصله‌ای به اندازه نیمی از عمر کنونی جهان قرار دارد و از دو حلقه هم‌مرکز تشکیل شده است؛ ویژگی‌ای که تاکنون تنها در یک نمونه دیگر دیده شده است.
پدیده‌های ORC نخستین‌بار تنها شش سال پیش شناسایی شدند و همچنان یکی از معماهای بزرگ کیهان‌شناسی به شمار می‌آیند. این حلقه‌ها از پلاسماهای مغناطیسی در حال حرکت تشکیل شده‌اند و تنها در طول‌موج‌های رادیویی قابل مشاهده‌اند. پیش‌تر تصور می‌شد که برخورد کهکشان‌ها یا فعالیت سیاه‌چاله‌های غول‌پیکر عامل ایجاد آن‌هاست، اما پژوهش تازه فرضیه‌ای تازه مطرح می‌کند: «ابربادهای کهکشانی» که از هسته کهکشان‌های مارپیچی سرچشمه می‌گیرند، می‌توانند چنین ساختارهایی را شکل دهند.
این کشف به سرپرستی پژوهشگران دانشگاه بمبئی و با همکاری پروژه شهروندی RAD@home Astronomy Collaboratory و رادیوتلسکوپ بزرگ LOFAR انجام شده است؛ سامانه‌ای اروپایی با صدها هزار آنتن که به دانشمندان امکان می‌دهد تا عمق میلیاردها سال نوری از تاریخ جهان را مشاهده کنند.
دکتر آناندا هوتا، بنیان‌گذار این پروژه، در این باره گفت:«این کشف نشان می‌دهد که همکاری میان دانشمندان حرفه‌ای و علاقه‌مندان داوطلب می‌تواند مرزهای دانش را گسترش دهد. ORCها از زیباترین و در عین حال اسرارآمیزترین ساختارهای کیهانی هستند.»
به گفته پژوهشگران، علاوه بر این ORC، دو ساختار عظیم دیگر نیز شناسایی شده‌اند که هر یک، میلیون‌ها سال نوری وسعت دارند و احتمالاً بر اثر برخورد جت‌های پرسرعت ناشی از سیاه‌چاله‌ها با گازهای داغ خوشه‌های کهکشانی به وجود آمده‌اند.
دانشمندان امیدوارند با آغاز به‌کار رصدخانه‌های جدیدی مانند آرایه کیلومتر مربعی (SKA) و تلسکوپ بزرگ سینوپتیک ورا روبین (LSST) بتوانند نمونه‌های بیشتری از این حلقه‌های رادیویی مرموز را بیابند و سرانجام راز پیدایش آن‌ها را کشف کنند.
منبع: scitechdaily
۲۲۷۲۲۷
نظر شما