به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین به نقل از جماران، عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی با تأکید بر اینکه امروز باید بیشتر از هر دوره‌ای درباره مسئولیت اجتماعی دانشگاه سخن گفت، تأکید کرد: باید بدانیم پیش از آن خودمان تغییر کرده‌ایم؛ اما نمی‌پذیریم. ما از نسلی که زندگی آرمانی داشت به نسلی رسیدیم که آرمانش زندگی شده است. باید به سمت بازسازی شیوه فهم و گفت‌وگو با جامعه حرکت کنیم؛ از طرفی دیگر باید به دنبال احیای امید اجتماعی باشیم و همچنین عقلانیت ارتباطاتی را ترویج دهیم.
هادی خانیکی طی سخنانی با موضوع «مسئولیت اجتماعی نهاد دانشگاه»، گفت: چند ماه اخیر ذهن من بر «اکنون خطیر ایران» متمرکز شده است. البته وضعیت خطیر معنایش این نیست که همه چیز نابود شده، بلکه معنایش این است که خیلی از چیزها با مبانی، راهکارها و شیوه‌هایی که ما می‌فهمیدیم قابل ادامه یا قابل انجام نیست.
عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی با تأکید بر اینکه روی هر مسأله‌ای دست می‌گذاریم خودش را به عرصه‌های دیگر تسری می‌دهد، تصریح کرد: بحران فقط اقتصادی، سیاسی یا فرهنگی نیست؛ شاید بتوان گفت «بحران ارتباطی» مقدم بر همه اینها است. به این معنا که حرف‌های همدیگر شنیده نمی‌شود و به عبارت دیگر با کلیشه‌ها و نظریات قبلی تفسیر می‌شود. سیم ارتباطی بین حاکمیت و جامعه، جامعه و حاکمیت، درون حاکمیت با هم، درون جامعه با هم و درون احزاب و نهادهای مدنی با هم قطع است و در نتیجه حرف‌ها جور دیگری فهمیده می‌شود.
وی افزود: خطیر بودن یعنی همه می‌دانیم باید اصلاحاتی صورت بگیرد اما کمتر بر سر اینکه چگونه باید اصلاح شود توافق وجود دارد. در چنین شرایطی دانشگاه که زمانی موتور تحول و امید بود خودش گرفتار فرسایش شده و در نتیجه امروز باید بیشتر از هر دوره‌ای درباره مسئولیت اجتماعی دانشگاه سخن گفت. در شرایطی که میل به فردگرایی هر روز بیشتر می‌شود، باید از مسئولیت اجتماعی و سیاسی و نهادهایی بگوییم که اشتراک ایجاد می‌کنند.
خانیکی یادآور شد: طبق آخرین مطالعاتی که انجام گرفته، کمتر از ۱۰ درصد جامعه ایران یا جامعه دانشگاهی در ایران متشکل هستند؛ اعم از چپ و راست، سیاسی و غیرسیاسی. یعنی با یک جامعه توده‌وار سر و کار داریم. اگر خواسته باشیم واقع بینانه نگاه کنیم، از بالغ بر ۹۰ هزار عضو هیأت علمی دانشگاه‌ها، چند درصد در عرصه عمومی حضور دارند و حرف می‌زنند؟ انجمن اسلامی مدرسین چه بخشی از این مجموعه را به خودش اختصاص می‌دهد؟ چقدر تحولات نسلی در آن دیده می‌شود؟ ترکیب‌های مختلف قومیتی و جنسیتی کجا هستند؟
وی با بیان اینکه دانشگاه آخرین سنگر عقلانیت، گفت‌وگو و امید جمعی است، تأکید کرد: دانشگاه چقدر توانسته رسالت خودش را انجام بدهد؟ اگر صادقانه نگاه کنیم می‌بینیم که مسائل جامعه در دانشگاه هم هست و در واقع خودش هم بخشی از وضعیت بحرانی است. در گزارش ۸۰ صفحه‌ای که سال گذشته تهیه شد، گفتیم که دانشگاه از جامعه و مسائلش فاصله گرفته و مردم اثر دانشگاه را در زندگی خودشان نمی‌بینند. آخرین نوشته آقای {فواد}شمس که دیروز خودکشی کرد را ببینید؛ بخش مهمی از آنچه که او را به این بحران کشانده، به دانشگاه بر می‌گردد.
عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی با اشاره به انتخابات ۱۴۰۳ و تجربیات شخصی خود از این انتخابات، اظهار داشت: امروز شاهدیم بحران و ضعفی که در نظام حکمرانی ما وجود دارد در جامعه مدنی ما نیز وجود دارد؛ از طرف دیگر دایره قدرت نهاد دولت نسبت به گذشته کمتر شده است. همچنین امروز شاهدیم که دولت نه می‌تواند از حامیانش حمایت کند و نه می‌تواند از حامیانش استفاده کند.
وی با بیان اینکه ما نیازمند باز تعریف مسئولیت اجتماعی دانشگاه در شرایط موجود هستیم، تصریح کرد: دانشگاه باید خود را از «نهاد دانایی» به «نهاد بازسازی اعتماد اجتماعی و معمار گفت‌وگو» باز تعریف کند. ما به عنوان دانشگاهیان اصلاح‌طلب باید بدانیم که قدرتمان در معنادار کردن حرف‌هایمان است؛ نه صرفاً گرفتن پست و مقام. معتقدم امروز اصلاح‌طلبان مثل هر جریان سیاسی دیگری باید به سمت اصلاح معرفت و رویکردهایش حرکت کنند.
خانیکی با اشاره به اینکه امروز ویژگی‌های نسل زِد تغییر کرده است، افزود: باید بدانیم پیش از آن خودمان تغییر کرده‌ایم؛ اما نمی‌پذیریم. ما از نسلی که زندگی آرمانی داشت به نسلی رسیدیم که آرمانش زندگی شده است. باید به سمت بازسازی شیوه فهم و گفت‌وگو با جامعه حرکت کنیم؛ از طرفی دیگر باید به دنبال احیای امید اجتماعی باشیم و همچنین عقلانیت ارتباطاتی را ترویج دهیم.
۲۱۶۲۱۶
نظر شما