به گزارش خبرآنلاین، مسئلۀ اصلی ناکارآمدی عملی در اجرای قوانین حمایتی کودک‌آزاری و چالش‌های مددکاران اجتماعی بهزیستی در مداخلات فوری همواره مورد توجه بوده، هرچند قانون جدید، اختیار ورود فوری مددکار و جداسازی کودک در شرایط خطر را بدون نیاز به حکم قضایی فراهم کرده و از نظر حقوقی بسیار مترقی محسوب می‌شود، اما در عمل با دو مانع جدی روبه‌روست، یکی ناآگاهی و ناامنی.
به‌گفته مونیکا نادی وکیل دادگستری، بخش زیادی از نیروهای مددکار اجتماعی حتی از وجود این اختیار قانونی مطلع نیستند یا جسارت استفاده از آن را ندارند. دلایلی چون جابه‌جایی مداوم نیروها، استخدام‌های قراردادی و آموزش‌های ناکافی موجب شده ظرفیت قانونی ایجادشده به‌درستی فعال نشود. حتی با وجود دوره‌های آموزشی، بخش بزرگی از نیروها هنوز شناخت دقیقی از حدود و اختیارات خود ندارند.
دوم، مسئلۀ امنیت مددکاران است. به گفته سید حسین موسوی چلک معاون بهزیستی در موارد مداخله مددکاران گاه با خشونت مستقیم خانواده کودک مواجه می‌شوند و حتی با وجود همراهی پلیس نیز امنیت کافی وجود ندارد. نمونه‌هایی از حمله به خودرو نیروهای بهزیستی و بستری‌شدن مددکار در بیمارستان نشان می‌دهد که اجرای قانون در میدان عمل با خطرات جدی همراه است.
از سوی دیگر، تأخیر در مداخله می‌تواند به آسیب‌های جبران‌ناپذیر کودک بینجامد، چنان‌که به گفته نادی پیش از وضع این قانون نمونه‌هایی از تبدیل کودک آسیب‌دیده به «حالت نباتی» وجود داشته است.
۲۳۳۲۳۳
نظر شما