به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، همزمان با سالروز وفات حضرت امالبنین(س) بانوی صبر و وفا و «روز تکریم مادران و همسران شهدا»، حجتالاسلام احمدی اراکی پژوهشگر علوم اسلامی، یادداشتی اختصاصی را در اختیار تحریریه خبرگزاری ابنا قرار داده است:
مقدمه
بنابر روایت ابنا، تاریخ اسلام، چهرههای زنانه بسیاری را در دل خود جای داده است، اما برخی از این چهرهها از حصار «نام» فراتر رفته و به نماد و اسطوره بدل شدهاند. حضرت ام البنین(س) یکی از این نمادهاست. نمادی که اغلب او را تنها به عنوان «مادر حضرت عباس(ع)» میشناسند؛ اما حقیقت وجودی او بسی فراتر از این عنوان است.
حضرت امالبنین(س) تنها یک نام در تاریخ نیست؛ او یک مکتب است. مکتبی که در آن، عشق به خدا و ولایت، بر هر عاطفه زمینی چیره میشود. او با پرورش فرزندانی مانند حضرت ابالفضل العباس(ع) به جهان آموخت که چگونه میتوان فرزندی را تربیت کرد که در سختترین لحظات، وفاداری و شجاعت را به اوج برساند. ازلی ترین صحنههای عاشورا، از دامان پاک او سربرآورد.
اما این داستان با عاشورا تمام نشد. در ادامه این مسیر مادران و همسران شهدای ما، وارثان راستین این مکتب شدند. آنان نیز همانند امالبنین(س)، عزیزترین کسان خود را به پای آرمانی مقدس بذل کردند و شعله چراغی که آنان برافروختند، در طول تاریخ انقلاب و هشت سال دفاع مقدس تا امروز روشن مانده است.
در آستانه سالروز رحلت این بانوی بزرگ (۱۳ جمادیالثانی) ضروری است، به عمق شخصیت انسانی، اجتماعی و تربیتی او بنگریم.
۱. نقش تربیتی امالبنین(س) به عنوان الگویی فرازمانی
مادران شهید، اغلب روایاتی زنده از همین مکتب هستند: آنان همچون امالبنین(س) به فرزندان خود عشق به ولایت و دفاع از حق را آموختند، نه از راه گفتار صرف، که با بینش و منش عمیق ایمانی، مثالهای ملموس از خاطرات مادران شهدا در دوران دفاع مقدس و نیز در سالهای اخیر میتواند این پیوند را عینیتر نماید.
۲. ایثار در سایهی وفاداری به عهد الهی
وفاداری امالبنین(س) تنها به خاندان پیامبر(ص) نبود، بلکه وفاداری به رسالت الهی بود که در وجود امام حسین(ع) تجلی یافته بود. این همان وفاداری است که مادران شهید، با بدرقه فرزندان خود به جبهههای حق علیه باطل، به نمایش گذاشتند.
۳. از اسطوره تا انسانِ الهامبخش
کنار زدن پردهی اسطورهای از چهرهی امالبنین(س) و نمایش زندگی او به عنوان یک زن مسلمان با چالشهای عینی، میتواند برای زنان امروز الهامبخشتر باشد. او در عین عشق عمیق مادری، اجازه نداد که این عشق مانع از رسالت بزرگتر فرزندش شود. این همان درسی است که مادران شهید نیز به جامعه آموختند: عشقی که در مسیر خدا قرار گیرد جاودانه میشود.
۴. جمادیالثانی؛ فرصتی برای بازخوانی مکتب مادرانگیِ آسمانی
سالروز رحلت ایشان تنها یک مناسبت تاریخی نیست، بلکه فرصتی است تا نظام تربیتی مبتنی بر ولایت که از دامان او نشأت گرفت، مورد بازخوانی قرار گیرد. این مکتب، امروز در قالب مادران و همسران شهید، مدافعان حرم، و شهدای مقاومت اسلامی تداوم یافته است.
۵. ورودی آگاهانه به خانه امامت: یک استراتژی الهی برای نجات اسلام
درخواست امام علی(ع) از عقیل، فراتر از یک خواست خانوادگی بود. این یک عملیات نجات برای آیندهی اسلام پس از تحریفهای آغازین بود. امام با علم لدنی خود طوفان سهمگین کربلا را میدید و نیاز به سپرهای فداکار داشت.
خانوادهی امامت به افرادی نیاز داشت که نه تنها شجاع باشند که وفاداری را در DNA نسل خود داشته باشند. این ازدواج، پیوندی نبود که صرفاً به عاطفه و احساس متکی باشد؛ یک تأسیس پایگاه مقاومت برای قرن های آینده بود.
۶. انتخابی حسابشده؛ مهندسی ژنتیکی معنوی
نکتهی کلیدی: «تلفیق شجاعت و ایمان» این ترکیب همان فرمول معجزه آسایی است که قهرمانانی مانند اباالفضل العباس(ع) را ساخت. بنیکلاب فقط در میدان نبرد شجاع نبودند؛ در میدان وفا نیز اسطوره بودند. امام(ع) با این انتخاب در حقیقت خالصترین صفات جوامع عربی را گردآورد و در خدمت مکتب اهلبیت(ع) قرار داد. عباس(ع) اوج این تلفیق است: شجاعت یک پهلوان، همراه با ایمان یک اولیاء الله.
۷. بصیرت امالبنین؛ فداکاری در سطح پروژهای الهی
ایشان نه تنها همسری فداکار،که مدیر پروژهای الهی بود. او با آگاهی کامل خود را وقف تربیت سربازان امام زمانش کرد. رفتار او با فرزندان حضرت زهرا(س) «مانند نخواستن که او را فاطمه صدا کنند تا درد ایشان زنده نشود» نشان از فداکاری چند لایه دارد: هم فداکاری عاطفی، هم فداکاری اجتماعی. او سرپرست تربیتی خانهی امامت شد، نه رقیبی عاطفی این جایگاهشناسی، از عمق معرفت او به مقام ولایت حکایت میکند.
۸. تربیت چهار ستون ایثار؛ مدرسهای به نام مادر
این چهار پسر، چهار ستون بنای وفا در کربلا بودند. تربیت امالبنین(س) به آنان آموخت که:
- وفاداری، بر هر پیوند خونی اولویت دارد.
- شجاعت، وقتی ارزشمند است که در مسیر حق باشد.
- برادر یعنی حسین(ع) و همهچیز فدای برادر.
۹. عباس(ع)؛ میوهی زرین این درخت پاک
شهادت عباس(ع) و برادرانش آزمون نهایی این تربیت بود. امالبنین(ع) فرزندانی تربیت کرد که مرگ با عزت در راه امام را بر زندگی با ذلت ترجیح دادند. عباس(ع) با آن همه توانایی جنگی عطش را بر آب کشیدن ترجیح داد. این اوج درسهایی بود که از دامان مادری آموخته بود که عشق به حسین(ع) را بر عشق به خودش ترجیح میداد.
۱۰. از کربلا تا امروز
این داستان تنها یک روایت تاریخی نیست؛ الگوی کامل تربیت نسل ولایی است. امالبنین(ع) به ما آموخت که چگونه میتوان فرزندانی تربیت کرد که در لحظهی انتخاب سرنوشتساز، جانب حق را رها نکنند. امروز مادران شهید وارثان این مکتبند آنان نیز دامن خود را مدرسهای کردند برای تربیت سربازان حضرت حجت(عج).
درود بر حضرت امالبنین(س) که مکتب عشق آگاهانه را بنیان نهاد و درود بر عباس(ع) که زیباترین فصل این مکتب را در صحنهی تاریخ نوشت.
جمعبندی نهایی و فراگیر
حضرت امالبنین(س) تنها یک چهرهی تاریخی نیست؛ او یک «نظام تربیتی زنده» است. نظامی که در آن، عاطفهی ناب مادری نه تنها سرکوب نمیشود، بلکه در «کورهی عشق به ولایت» تصفیه و متعالی میگردد تا به بالاترین درجهی ایثار - که همان «تقدیم عزیز در راه معشوق» است - تبدیل شود.
آزمون نهایی او در عاشورا، گواه پیروزی بیچون و چرای این نظام بود. پرسش او از حال «پسران فاطمه(س)» پیش از پسران خود، و آرزوی فدای همهی هستی برای زنده ماندن حسین(ع)، «سند زندهی پیروزی ولایت بر وابستگیهای طبیعی» است. او ثابت کرد که «مادر بودن» و «سرباز ولایت بودن» نه تنها تعارضی ندارند، که در اوج خود، یکی میشوند.
و اینجاست که پیوند ناگسستنی تاریخ و امروز آشکار میشود: مادران و همسران شهید، فارغالتحصیلان ممتاز همین مکتباند. آنان نیز در «آزمون سخت فراق»، نشان دادند که عشق به خدا و آرمانهای الهی، بر هر درد و عاطفهی زمینی پیشی گرفته است. آنان با بدرقهی عزیزان خود به میدانهای جهاد، «عباسهای زمانه» را تربیت و تقدیم کردند؛ شهدایی که شجاعت، وفا و جانبازی را نه از روی تعصب، که از سر «بصیرت و انتخاب آگاهانه» به نمایش گذاشتند.
بنابراین، الگوی امالبنین(س)، الگویی «تاریخمصرفگذشته» نیست، بلکه «منشور جاودانهی تربیت نسل مؤمن و انقلابی» است. این چراغ، از دامان پاک او روشن شد، در خانوادههای شهیدان انقلاب اسلامی و دفاع مقدس فروزان گشت، و امروز در قلب مادران مدافع حرم و همهی ایثارگران راه حق، میدرخشد و راه را برای ادامهی این مسیر تا ظهور حجت خدا(عج) روشن نگاه میدارد.
درود بیپایان بر امالبنین(س)، آن آموزگار بیبدیل وفا؛ و درود بر همهی وارثان راستین او، که دامنهای خود را مدرسهی تربیت سربازان مکتب حسین(ع) کردند. اللهم احشرنا مع ام البنین و اولادها الابرار و شهداء کربلاء تحت لواء الحسین علیهالسلام.
نظر شما