پل لاتیدان؛ میراثی که با وعده‌ها فرو می‌ریزد

به گزارش خبرآنلاین، پل تاریخی لاتیدان با ۲۲۳ دهانه و بیش از هزار متر طول، طویل‌ترین پل تاریخی ایران و یکی از شاهکارهای کم‌نظیر دوره صفوی است. پلی که در دوران شاه‌عباس بزرگ برای لشکرکشی علیه پرتغالی‌ها ساخته شد و بعدها نقش مهمی در رونق بازرگانی منطقه ایفا کرد. با این حال، امروز از این عظمت تاریخی، تنها حدود ۲۳۰ متر و ۳۰ دهانه باقی مانده است؛ باقیمانده‌ای که آن هم در سایه بی‌توجهی، هر سال آسیب‌پذیرتر می‌شود. این اثر ثبت‌ ملی‌شده با شماره ۱۹۹۸۸، سال‌ها در زیر خاک مدفون بود و پس از نمایان شدن در اثر سیلاب ۱۳۷۱، انتظار می‌رفت که با نگاهی مسئولانه و برنامه‌ریزی جدی، مورد حفاظت و مرمت اساسی قرار گیرد. اما واقعیت این است که طی سال‌های گذشته، جز چند اقدام پراکنده و وعده‌های تکراری، اتفاق مؤثری در مقیاس لازم رخ نداده است. کارشناسان میراث فرهنگی بارها هشدار داده‌اند که در صورت عدم مرمت اصولی و فوری، پل لاتیدان در معرض تخریب تدریجی و حتی نابودی کامل قرار دارد.
با این وجود، مسئولان همچنان به اظهارنظر، بازدیدهای مقطعی و بیان وعده‌های بدون پشتوانه مالی بسنده کرده‌اند؛ وعده‌هایی که نه مانع فرسایش پل شده و نه امنیت این میراث تاریخی را تضمین کرده است. اکنون زمان آن رسیده است که مسئولان استانی و ملی، به‌جای تکرار گفتاردرمانی، به‌صورت شفاف نسبت به تخصیص اعتبار مشخص، آغاز عملیات مرمت اصولی و ارائه جدول زمان‌بندی اجرایی اقدام کنند. حفظ پل لاتیدان تنها یک وظیفه اداری نیست، بلکه مسئولیتی تاریخی در برابر هویت فرهنگی کشور و حقوق آیندگان است. مرمت و احیای این پل، علاوه بر صیانت از میراث معماری صفوی، می‌تواند نقشی مؤثر در توسعه گردشگری شهرستان بندرخمیر و استان هرمزگان ایفا کند. اما تحقق این هدف، نیازمند تصمیم‌های عملی، بودجه واقعی و اراده‌ای فراتر از شعار است. اگر امروز برای نجات پل لاتیدان اقدام نکنیم، فردا باید در برابر نسل‌های آینده پاسخگوی از دست رفتن یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران باشیم؛ پاسخی که با هیچ بیانیه و وعده‌ای جبران نخواهد شد.